22
ธนาพลเดินออกมาจากคอนโดสุดหรูของรัฐกฤตญ์ด้วยใบหน้าเขียวช้ำไปทั่ว แต่เจ็บกายไม่เท่ากับเจ็บใจ เมื่อรู้ว่าหญิงที่ตนรักจะต้องอยู่กับรัฐกฤตญ์เพิ่มอีกสามปี เพื่อแลกกับความตายที่รัฐกฤตญ์หยิบยื่นให้เขา น้ำตาลูกผู้ชายไหลลงมาอย่างไม่อายใคร รู้สึกอดสู สมเพชตัวเองที่ไม่สามารถช่วยเหลืออะไรคนรักได้เลย ไม่ว่าจะเป็นฐานะ อำนาจที่อยู่ในมือเขาไม่มีวันเทียบรัฐกฤตญ์ได้เลย
หลังจากสามชั่วโมงแห่งความทุกข์ทรมานผ่านพ้นไป รัฐกฤตญ์เดินออกมาจากห้องนอนด้วยชุดคลุมสีขาวเพียงตัวเดียว โดยกึ่งลากกึ่งจูงณิชาที่สวมชุดคลุมสีชมพูอ่อนออกมาด้วย เดินมาทรุดตัวลงนั่งที่โซฟาโดยมีร่างของณิชานั่งอยู่ข้างๆ มือหนาหยิบปืนที่โยนไว้บนโซฟา ก่อนจะเล็งปืนไปยังทิศทางที่ธนาพลนั่งหมดอาลัยตายอยากอยู่
“ไหนคุณบอกว่าจะปล่อยพี่พลไปไง” ณิชาถามพร้อมกับลุกขึ้นยืนใช้ร่างของเธอบังร่างของธนาพลไว้ รัฐกฤตญ์ยิ้มนิดๆ ตรงมุมปาก มันเป็นยิ้มที่เธอเกลียดที่สุด
