หลายวันผ่านไปฉันได้อยู่คนเดียวมากขึ้นเพราะคุณญาญ่าถูกเรียกไปปรนนิบัติคุณอัคคีทุกวัน วันนี้ฉันเลยได้ลงมาช่วยพี่ส้มซ่าเพราะข้างห้องกำลังเริงรักกันอย่างสนุกสนาน
“หนูพายคุณอัคคีไม่เรียกหนูพายบ้างเหรอ” พี่ส้มซ่าถามฉันขณะทำอาหารในครัวด้วยกัน
“ไม่ค่ะตั้งแต่ครั้งนั้นก็ไม่เคยเรียกไปเลย เต็มที่ก็เรียกไปนั่งตักแล้วก็ไล่ไปอ่านหนังสือ”
“แปลกนะ ช่วงนี้ญาญ่ามันโดนเรียกไปทุกวันเลย บางวันก็ถูกพาไปฮาเร็มของหมออคิน”
“ถูกจริตคุณอัคคีละมั้งคะ”
ถึงเวลาทานข้าวคุณญาญ่าก็ได้นั่งตักคุณอัคคีทำให้สาวๆคนอื่นนั่งหงอยกันหมด หรือนี่จะเป็นการเลือกแล้วว่าคุณอัคคีเลือกคุณญาญ่า แล้วทำไมฉันต้องเจ็บจี๊ดๆที่หัวใจด้วยนะ
“หนูพายเรียนเป็นยังไงบ้าง” อัคคีเอ่ยถามหนูพายที่นั่งอยู่ท้ายสุด
“ก็ดีค่ะไม่เข้าใจตรงไหนธาราก็สอน”
“อืม ดีแล้ว”
แค่นี้เองเหรอ ช่างเถอะเป็นแบบนี้ก็ดีแล้วไม่ใช่หรือไง ฉันวางช้อนลงแล้วยกจานเข้าไปเก็
