อะแฮ่ม!
ทุกสายตาหันไปมองคุณอัคคีที่เดินตรงมายืนเบื้องหน้าของคุณรามิล แต่คุณรามิลกับยิ้มพร้อมกับมองคุณอัคคีตั้งแต่หัวจรดเท้า
“ลูกสาวน่ารักนะครับ” พูดจบก็เดินไปคุยกับอาจารย์ท่านอื่นเลยปล่อยให้คุณอัคคีมองตามและเรียกเสียงหัวเราะให้กับเหล่าบอดี้การ์ดที่ยืนกลั้นขำอยู่
“สัส!! ใครขำกูจะถีบลงทะเลให้หมด!!” หล่ออย่างกับหูอีเทียนเสือกบอกกูเป็นพ่อหนูพาย ให้ตายเถอะไอ้นี่มันเป็นใครมันยังจำเป็นอยู่ไหม เสร็จจากการมาศึกษาดูงานผมก็ต้องมองหาหนูพาย ไปไหนอีกแล้วเดี๋ยวเจอจะฟาดให้ นั่นไงถืออะไรมาเต็มเลย
“คุณอัคคีขา คุณรามิลให้ค่ะ มีไส้กรอก แล้วก็อาหารกระป๋องเพียบเลย”
อื้อหืออ!! โกรธ!!! อารมณ์ขึ้นแต่ทำอะไรไม่ได้ ผมสะบัดหน้าให้ไอ้ภูเอาของไปเก็บที่รถจากนั้นทุกคนก็เดินทางกลับมาขึ้นเรือสำราญ บนเรือมีอาหารและงานเลี้ยงรอทุกคนอยู่แต่ผมรีบดึงหนูพายออกมาจากผู้คนเพื่อพาเธอขึ้นมายังห้องVIP
“เดี๋ยวกลับไปจะเอาไปฝาก
