พ่ายรักคุณทหาร

หมอไอโฟน

พยาบาลสาวใหญ่ รับไหว้หมอคนใหม่ที่เดินมาทักทายภายในโรงพยาบาล บุคคลากรภายในโรงพยาบาลเข้ามาทักทายหมอคนใหม่ด้วยความยินดี

“ที่นี่มี30เตียง มีหมอ2คน กับอีก1คนที่จะมาเสริมจากในอำเภอค่ะ มีพยาบาล2คน เภสัชกร 1คน บุรุษพยาบาล3คน แล้วก็คนขับรถ1คนค่ะ

“ หัวหน้าพยาบาลแจกแจงให้ฟัง แล้วมองใบประวัติของคุณหมอสาวด้วยความแปลกใจ

“หมอเป็นเด็กชาติพันธุ์”

”ใช่ค่ะ หมอเป็นเด็กชาติพันธุ์ ได้สัญชาติไทย แต่เชื้อชาติไม่ใช่ ก่อนจะได้รับการอุปการะค่ะ “ คำตอบชัดเจน ไม่มีน้ำเสียงที่ไม่ภูมิใจกับประวัติส่วนตัวของตัวเองแม้แต่น้อย

“และนี่คือคำตอบ ที่ทุกคนกำลังสงสัยว่าทำไมหมอถึงมาที่นี่ มาที่ชายแดน เพื่อช่วยดูแลรักษากลุ่มชาติพันธุ์ แม้ไม่ใช่พวกพ้องของหมอ แต่หมอยินดีจะทำค่ะ “

“แล้วหมอทำไมไม่เลือกกลับบ้านคะ หมอจบด้วยคะแนนสูงสุดแบบนี้จะไปที่ไหนก็ได้ “

“หมอไม่มีบ้านค่ะหมอเป็นเด็กกำพร้า ถ้าจะถามว่าบ้านหมออยู่ที่ไหน ก็คงเป็นบ้านที่อุปการะหมอค่ะ ในประวัติแจ้งเอาไว้แล้วว่า ถ้าหมอตาย จะติดต่อฉุกเฉินได้ที่ไหน แล้วร่างกายของหมอ จะไปที่ไหนบ้าง เมื่อหมอเสียชีวิต “

แสงไฟข้างในโรงพยาบาลสว่างขึ้นมาแล้ว คุณหมอคนใหม่แลกเวรแรกกับรุ่นพี่ทันที เพราะรู้ดีว่า คืนนี้คงนอนไม่หลับแน่นอน

“พี่วุฒิไปพักได้เลยค่ะ คืนนี้ อิงจะอยู่ยาวให้เอง “ คุณหมอสาวบอกระหว่างที่ต้มบะหมี่สำเร็จรูป และ รอให้เส้นอืด ก่อนจะแกะกระปุกหมูฝอยออกมาชิม

“ตอนปี5ไปไหนมา “ รุ่นพี่ถาม

“ไปอีสานค่ะ สนุกมาก แต่ก็เหนื่อยมาก วันไหนมีหมอลำซิ่งนะ รับรองเย็บแผลทั้งคืน “ เสียงคุณหมอเล่าเรื่องราวที่ผ่านมา ก่อนจะหยิบหมูฝอยกับน้ำพริกส่งให้

“กินกับข้าวนะคะ อย่ากินเปล่าๆเดี๋ยวปวดท้อง “ หมอรุ่นพี่พยักหน้าแล้วรับของก่อนจะบอกด้วยน้ำเสียงอบอุ่นว่า

“ดีใจที่หมอมานะหมอน้ำอิง “

คนไข้รายแรกของน้ำอิงเป็นเด็กหญิงตัวเล็กที่ร้องโยเยเพราะตัวร้อน พยาบาลจัดการเช็ดตัวให้ไข้ลด ก่อนจะพามาพบหมอ

“บ้านอยู่ไกลไหม “ คำแรกที่หมอถาม

“19กิโล “ คำตอบของแม่เด็กทำเอาหัวใจหนักอึ้ง

“งั้นคืนนี้ไม่ต้องกลับ นอนโรงพยาบาลแล้วกัน “ คุณหมอสาวจัดการแอดมิดคนไข้ตั้งแต่วันแรก หากขี่รถกลับไปเวลากลางคืนจะอันตรายมากกว่า

คุณหมอสาวสั่งยาให้คนไข้ตัวน้อยเรียบร้อย ก่อนจะเดินมาที่ห้องพักด้านหลัง บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปก็กลายเป็นเส้นรามยอนพอดี

นายทหารหลายคนกำลังเตรียมอุปกรณ์สำหรับใช้ในการตั้งจุดตรวจ เสื้อผ้า อาหารแห้ง และไฟฉาย เป็นสิ่งจำเป็น ผู้กองเปิดกระเป๋าสนามของตัวเองออกมาแล้วเทของที่อัดแน่นอยู่ด้านใน

ผู้เป็นแม่สั่งให้นายเวรของพ่อมาช่วยจัดกระเป๋าที่มีน้ำหนักมากกว่า20กิโล ใบนี้ ด้วยทักษะของทหารลาดตะเวน ทำให้กระเป๋าใบนี้มีครบทุกอย่าง เสื้อผ้า ผ้าเช็ดตัว ของใช้ส่วนตัว อยู่ในถุงใบหนึ่ง ยารักษาโรคแบบที่จำเป็นมีอีกใบ ตามมาด้วยของแห้งนานาชนิด ที่ตัวเค้าชอบอีกหนึ่งถุงใหญ่ ในป่าขนาดนี้ แม่ยังเตรียมน้ำหอมชาแนล และแว่นกันแดดอีก2อันใส่มาให้ด้วย

ลูกน้องหลายคนมองผู้กองคนใหม่ด้วยสายตากึ่งอยากรู้อยากเห็น เพราะประวัติที่ส่งมาก่อนหน้าที่เจ้าตัวจะมาถึงก็เป็นที่คุยกันในกลุ่มทหารว่า เป็นไฮโซขนานแท้

“พ่อเป็นนายพล แม่เป็นคุณหญิง แถมเจ้าตัวเองก็จบหลักสูตรพิเศษมาจากเมืองนอก และที่สำคัญน่าตาดีมาก ครบเครื่องแบบนี้จะมาอยู่ในป่าทำไมก็ไม่รู้ “

วันรายงานตัววันแรก ก้องภพขับรถกะบะคันใหม่ที่พ่อซื้อเอาไว้ให้ใช้เพื่องานนี้โดยเฉพาะมาที่ค่าย

“ก้องให้พ่อสบายใจบ้างเถอะ มีรถใช้เอง เวลากลับบ้านจะได้สะดวก “ ผู้เป็นพ่อบอกเมื่อจัดการรถคันใหม่ให้พร้อมกับคนเป็นแม่จัดการของเอาไว้เต็มหลังรถแล้ว

ก้องภพมองรถกะบะที่ใส่ล้อโต ของตัวเองแล้วอดยิ้มไม่ได้ จากสปอร์ตสองประตู แปรเปลี่ยนมาเป็นกระยะยกสูงสงสัยเวลาผู้หญิงขึ้นลง คงต้องอุ้มแล้วมั้ง

“จุดตรวจที่ผู้กองต้องรับผิดชอบ คือจุดทางผ่านระหว่างชาวบ้านจะไปในเมือง ชาวบ้านส่วนใหญ่จะผ่านตรงนี้ ไปตลาด ไปโรงพยาบาล และต่อรถเข้าไปในจังหวัด จุดนี้ต้องละเอียดรอบคอบ เพราะชาวบ้านมักจะขนยาเสพติดผ่านตรงนี้ไป “

ผู้บังคับบัญชา ตบไหล่ลูกน้องเบาๆ แล้วบอกด้วยเสียงเบาว่า “ถ้ามีเหตุปะทะ ต้องปลอดภัยที่สุด อย่าเอาตัวเองไปเสี่ยงนะก้อง พวกนี้สู้ยอมตาย เพราะเงินถูกจ่ายออกมาแล้ว มันจะทำงานให้ดีที่สุด เพราะถ้ารอดไปได้ มันจะได้ชื่อว่ามีผลงาน แล้วค่าหิ้วจะสูงขึ้นอีก “

“ครับท่าน “ ก้องภพรับคำสั่ง ก่อนจะพาลูกน้องนับสิบชีวิต เดินทางออกจากค่ายด้วยรถ 3คัน มาถึงจุดหมายในช่วงบ่าย กลุ่มที่ประจำอยู่เดิมดีใจที่จะได้กลับบ้านสักที ความกันดาร ความลำบากทำให้การทำงาน 23วัน พัก7วัน เป็นการฝึกความอดทนไปในตัว

“ ผม ร.ท. ก้องภพ รักษาศักดิ์ มารายงานตัวที่กองร้อยลาดตระเวณ จุดหมู่บ้านโผะ วันนี้วันแรกครับผม “

รุ่นพี่รับการรายงานแล้วยิ้มทักทาย

“ก้อง มาไงวะ “ ก้องภพยิ้มอย่างสุภาพ

“ก็มาอย่างที่เห็นนี่แหละพี่”

“ตอนข่าวมากูก็ว่ามันจริงหรือเปล่าวะ พอเห็นคำสั่งก่อนมึงมา กูถึงได้คิดว่าชัวร์แล้ว”

รุ่นพี่ที่ทันในช่วงเรียนด้วยกันชวนคุย “กูรุ่นน้องผู้พันอาทิตย์ เค้าเคยมาอยู่นี่ก่อน แล้วก็โดนเรียกกลับ แล้วก็ส่งกูมา ได้สองปีแล้ว มึงมาคราวนี้ดูท่าจะไม่นานเท่ากูก็คงได้กลับ พวกนายคงให้มึงมาทำผลงาน ก่อนจะให้ติดยศผู้พันวะ “ รุ่นพี่ประเมินสถานการณ์

“ครับผม ยังไงรอบนี้ ขอแสดงความยินดีกับผู้พันนะครับ “

เสียงตอกสมอปักเต้นท์ดังขึ้นก่อนจะตามมาด้วยเสียงร้องโอดครวญ ก้องภพมองเท้าที่เลือดแดงฉาน แล้วรีบสตาร์ทรงทันที

”รักษาการณ์ด้วย จะพาคนเจ็บไปหาหมอ “

รถกะบะป้ายแดงมาจอดตรงหน้าประตู ก่อนนายทหารหนุ่มจะพาลูกน้องลงมา

“หมอเย็บแผลหน่อย “ ญาติคนไข้วินิตฉัยอาการเองเรียบร้อย ก่อนจะเดินตรงเข้าไปในห้องฉุกเฉิน แล้วเดินตรงไปที่โต๊ะตรวจโรค เห็นไอโฟนเครื่องใหม่สีpacific blue วางอยู่

แล้วพยาบาลก็ออกมารับคนไข้ ก่อนหมอ “คุณหมอเย็บแผลอยู่ค่ะ รอสักครู่ “

หมอใช้ไอโฟนด้วย ก้องภพคิดในใจ