Yarım Kalan

22. Sahne: Geçmişin Gölgesinde

Deniz ve Ali, okulun arşiv odasında ilerledikçe, Emir’in kayboluşuyla ilgili yeni ipuçları aramaya devam ediyorlardı. Her yeni dosya, daha önce unuttukları, yüzeyde kalan ve belki de göz ardı ettikleri detayları gün yüzüne çıkarıyordu. Ancak bir şeyler eksikti. Sanki her şey birbirini tamamlıyordu ama yine de bütün resmi göremiyorlardı.

Deniz, eski okul fotoğraflarına göz atarken, Ali başka bir dosyayla meşguldü. Birden Ali’nin sesi, odanın sessizliğini bozan tek şey oldu.

Ali: "Deniz… Bunu görmelisin."

Deniz, başını hızla Ali'ye çevirdi. Ali, bir dosya açmıştı ve içinden Emir'in kaybolduğu döneme ait bir gazete kupürü çıkmıştı. Fotoğrafın altındaki yazı, "Kaybolan Öğrenci: Emir Kaya, 3. Gününde..." diye başlıyordu. Gazete kupüründe, Emir’in kaybolduğu günden itibaren hiçbir iz bulunamadığı ve okuldan ayrıldığına dair herhangi bir açıklama yapılmadığı yazıyordu.

Deniz, gazeteyi hızla aldı ve dikkatlice inceledi. Gözleri, hızlıca satırlarda gezindi, fakat bir şeyler hala eksikti. Bir hıçkırık, boğazında düğümlenmişti.

Deniz: "Neden hiçbir şey anlatılmamış? Kimse ne olduğunu bilmiyor. Ama burada… Bu resimde, Emir’in kaybolduğu günden sonra çekilmiş bir fotoğrafı var."

Ali’nin yüzü, olayı çözme isteğiyle daha ciddi bir hal almıştı.

Ali: "O zaman burada bir şeyler yanlış gidiyor. Eğer Emir gerçekten kaybolduysa, o zaman bu fotoğraf nasıl buraya geldi?"

Deniz, fotoğrafı dikkatlice inceledi. Burası, okuldaki yıllık bir etkinlikti ve Emir'in olduğu fotoğraf, her zaman olduğu gibi sıradan bir okul etkinliğinden gibi görünüyordu. Ama yine de bir şeyler ters gitmişti.

Deniz: "Burası, kaybolduğu günden sonra… Bu fotoğrafı, sanki Emir’in kaybolması sadece bir hikaye gibi gösterilmiş… Ama gerçekler farklı olabilir."

Ali derin bir nefes aldı ve bir adım geri atarak, arşivin derinliklerine bakmaya başladı.

Ali: "Beni bir şey daha düşündürüyor. Eğer gerçekten kaybolmuşsa, o zaman neden okul bu kadar sessiz kalmış? Belki de bu kayboluş, okuldaki bazı insanları rahatsız etmiştir. Bunu araştırmalıyız."

Deniz, kafasını sallayarak düşüncelere daldı. O eski arkadaşını tekrar bulma umudu, onu rahatsız eden bir şeyler olduğunu gösteriyordu. Şüpheleri, sadece kaybolmuş bir çocuğun anılarına değil, daha derin bir gizemin varlığına işaret ediyordu.

Deniz: "Okulun o yıllarda, Emir’in kaybolduğu dönemdeki bazı öğretmenleri ve öğrencileriyle konuşmalıyız. Bir şekilde bu olay hakkında daha fazla bilgi edinmeliyiz."

Ali, başını sallayarak onayladı. O, bu gizemi çözmek için hazırdı, fakat Deniz’in duygusal bağları ve geçmişteki hüzünleri, olayın onun için ne kadar karmaşıklaştığını gösteriyordu.

Ali: "Hadi o zaman. Ama her şeyi dikkatlice yapmalıyız. Bu işin içinde ne olduğuna emin olmalıyız."

İkisi de birbirlerine bakarak, arşivin gerisinde kaybolan bir parçayı aramak için yeni bir plan yapmaya başladılar. O fotoğraf, her ikisinin de geçmişine ışık tutarken, daha büyük bir gerçeğin ortaya çıkacağına dair içlerinde bir umut vardı.