จับตัวไว้รอวันแต่งงาน
1538 Words
นนทชัยจ้างนักสืบให้ช่วยกันออกตามหาตัวพีรวัฒน์ และเขาก็ได้รู้ว่าพีรวัฒน์อยู่ที่ไหนจึงให้คนไปจับตัวเขามาขังเอาไว้ เพื่อรอพาตัวเขาไปส่งให้กับเปรมมี่ในวันแต่งงาน
“นี่พี่ให้คนไปจับตัวผมมาหรอ.?"
“ใช่ ฉันเอง..”
“พี่ปล่อยผมนะ พี่จะจับผมไว้ทำไม..?"
“ใจเย็นๆพีท ฉันปล่อยนายแน่แต่อีก 5 วันนะ เพราะฉันจะพานายกลับไปส่งตัวให้กับเจ้าสาวของนายในวันแต่งงานของนายไง...”
“พี่ทำบ้าอะไรเนี้ยะ ปล่อยผมนะ ผมไม่กลับ."
“นายจะทำเหมือนเด็กไม่มีความรับผิดชอบหรือไงพีท เมียนายกำลังท้องนะ..”
“เปรมมี่ไม่ได้ท้องกับผม ลูกในท้องของเธอไม่ใช่ลูกของผม...”
นนทชัยอึ้งไปกับสิ่งที่ได้ยิน
“ผมรับผิดชอบแทนคนที่มันไม่รับผิดชอบ ผมรับผิดชอบเพราะว่าหน้าตาแล้วก็ชื่อเสียงของคุณลุงพ่อของสาต่างหาก.."
“นี่นายพูดจริงหรอ.?"
นนทชัยมองหน้าพีรวัฒน์อย่างไม่เชื่อหูตัวเอง
“จริง สิ่งที่ผมพูดมันคือเรื่องจริงทุกอย่าง.."
“แล้วนายจะหนีไปแบบนี้ตลอดหรือไง ในเมื่อนายตัดสินใจแล้วว่านายจะรับผิดชอบแล้วทำไมนายถึงไม่รักษาคำพูด.."
"ก็ผมรักสา ผมรักสา ผมทำใจแต่งงานกับเปรมมี่ไม่ได้ ผมเจอหน้าสาผมก็ทนฝืนหัวใจตัวเองไม่ได้ ผมรักสาพี่ได้ยินไหม.."
นนทชัยมองหน้าพีรวัฒน์นิ่งเพราะเขาเองก็ไม่รู้ว่าทำไมเรื่องมันถึงเลยเถิดมาขนาดนี้ได้ยังไง แล้วเปรมมี่ท้องกับใครถ้าไม่ใช่กับพีรวัฒน์
.....
เปรมมี่รู้สึกร้อนใจมากที่ยังตามหาตัวพีรวัฒน์ไม่เจอ นนทชัยพูดได้แต่ว่าให้เธอรอแล้วเขาจะพาพีรวัฒน์กลับมา แต่นี่ก็ใกล้เวลาเข้ามาทุกทีแล้วก็ยังไม่เห็นวี่แววของพีรวัฒน์เลย
เปรมมี่จึงตัดสินใจมาหามาริสาที่บริษัทอีกครั้ง
เพี๊ยะ>>>
“เธอมาตบหน้าฉันทำไม เธอเป็นบ้าหรือไงเปรมมี่.?"
“เปรมมี่จะบ้าให้มากกว่านี้แน่ ถ้าพี่ไม่ปล่อยตัวพี่พีทมา พี่พีทจะแต่งงานกับเปรมมี่อยู่แล้วนะพี่ยังกล้ามารั้งตัวพี่พีทไว้อีกหรอ..แรดที่สุด.."
“หยุดนะ นี่ฉันเป็นพี่เธอนะ.."
“พี่สาวที่คอยคิดแต่จะแย่งผัวน้องสาว ดีเลยคนในบริษัทเขาจะได้รู้ไปเลยว่าพี่สาวกำลังแย่งผัวน้องสาวตัวเอง”
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ หยุดพูดจาพล่อยๆได้แล้ว พีทไม่ได้อยู่กับฉัน และฉันกับเขาก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้ว”
“แล้วพี่พีทเขาจะหายไปไหนถ้าพี่ไม่ได้เป็นคนเอาตัวเขาไป..."
“ฉันจะไปรู้เขาหรอ.."
เปรมมี่เดินเข้ามาใกล้มาริสาอย่างโกรธจัด
“อย่าคิดนะว่าพี่จะรั้งตัวพี่พีทไว้ได้ เพราะต่อให้พี่ได้ตัวพี่พีทไป พี่พีทก็ต้องกลับมาหาเปรมมี่อยู่ดี เพราะเขาเป็นพ่อของลูกในท้องเปรมมี่...”
มาริสารู้ข้อนี้ดีว่าเปรมมี่กำลังท้องและพีรวัฒน์ก็ต้องได้แต่งงานกับเธอ
“เธอคงมีความสุขมากเลยใช่ไหม..?"
“มาก มากที่สุดเลยละ.."
“เธอใช้เด็กมาเป็นข้ออ้างเพื่อให้เขายอมแต่งงานกับเธอ เขาหนีไปแล้วก็เธอก็ออกตามหาเขาจนทั่วแบบนี้ นี่เธอมีความสุขจริงๆหรอ.."
เปรมมี่มองหน้ามาริสานิ่งอย่างรู้สึกโมโห
“เปรมมี่มีความสุขที่สุด และถ้าเปรมมี่ยิ่งได้เห็นพี่เสียใจเปรมมี่ยิ่งมีความสุข."
มาริสาเริ่มตาแดงกับสิ่งที่ได้ยินจากปากของน้องสาวตัวเอง
“เมื่อไหร่จะจบสักที ต้องแย่งชิงทุกอย่างไปจากฉันให้หมดเลยใช่มั้ย เธอถึงจะพอใจ...”
“ใช่...เปรมมี่จะแย่งทุกอย่างมาจากพี่ให้หมด ของทุกอย่างที่พี่รัก หรือใครก็ตามที่รักพี่เปรมมี่จะแย่งมันมาให้หมดทุกคน.."
เปรมมี่พูดน้ำเสียงย้ำหนักแน่นใส่หน้ามาริสา ด้วยแววตาแห่งความเคียดแค้นที่อยู่ในใจ
“งั้นเธอก็เชิญมีความสุขจอมปลอมของเธอต่อไปเถอะเพราะฉันจะไม่ยุ่งกับเธออีกแล้ว..”
“เดี๋ยว...คิดหรอว่าจะเดินหนีไปง่ายๆแบบนี้ บอกมาว่าเอาพี่พีทไปไว้ที่ไหน หยุดนะฉันบอกให้หยุด โอ๊ย โอ๊ย."
เปรมมี่วิ่งตามมาริสาจนเธอเริ่มเหนื่อยแล้วก็เริ่มรู้สึกเจ็บท้องขึ้นมาอีกครั้ง มาริสาหันมาดูด้วยความเป็นห่วง
“เป็นอะไรเปรมมี่..?"
“ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน โอ๊ย!..”
เปรมมี่กำลังจะลุกขึ้นแต่ก็ยังเจ็บท้องอยู่
“เปรมมี่ เลือด เลือดที่ขาเธอ...”
......
โรงพยาบาล ห้องฉุกเฉิน
หน้าห้องฉุกเฉินที่มีมาริสาและนนทชัยยืนรออยู่ด้วยความร้อนใจ มาริสานั่งไม่ติดเพราะเป็นห่วงเปรมมี่มาก
“สา พี่ว่าใจเย็นก่อนเถอะนะ เปรมมี่ไม่เป็นอะไรมากหรอก”
มาริสาหันมามองหน้านนทชัยตาแดงก่ำน้ำตาเริ่มคลอ
“ตอนที่เปรมมี่พูดขอร้องอ้อนวอนสาให้ช่วยเหลือลูกในท้อง สาไม่คิดเลยว่าเปรมมี่จะรักลูกตัวเองมากขนาดนี้ สาคิดแค่ว่าเปรมมี่ต้องการจะแก้แค้นสาอย่างเดียวถึงได้เอาลูกมาเป็นข้ออ้างเรื่องแต่งงานกับพีท....”
นนทชัยยื่นมือมาจับมือมาริสาไว้เพื่อเป็นการปลอบใจเธอและคุณหมอก็เดินออกมาพอดี
“คุณหมอ น้องสาวฉันเป็นยังไงบ้างคะ..?"
“น้องสาวของคุณปลอดภัยดีครับ แต่เด็กในท้อง...ผมเสียใจด้วยนะครับ”
มาริสาอึ้งไปกับสิ่งได้ยินรู้สึกเป็นห่วงเปรมมี่มากจึงรีบวิ่งเข้าไปดูเธอ
“ลูกของฉัน ลูกของฉัน อึกๆๆๆ ไม่จริง ฉันไม่เชื่อ...”
เปรมมี่นอนร้องไห้อยู่บนเตียงด้วยความเสียใจ มาริสาเดินเข้ามาดูเธอด้วยความสงสาร
“สะใจเธอแล้วใช่มั้ย ที่เห็นฉันแท้ง สะใจเธอแล้วใช่มั้ยที่เห็นฉันสูญเสีย...อึกๆๆ ..”
“เปรมมี่พี่ไม่ได้...”
“ฉันไม่มีเด็กในท้องแล้ว พี่พีทก็คงจะไม่กลับมาแต่งงานกับฉัน เธอคิดจะแย่งเขาไปอยู่แล้วนี่ ทำไม ทำไมคนที่ไม่ทำอะไรเลยอย่างเธอถึงได้ทุกอย่างไป.."
“เปรมมี่ เปรมมี่..ลูก...”
แม่ของเปรมมี่เดินเข้ามาพอดีพร้อมกับพ่อที่รู้ข่าวจากมาริสา
“แม่.ลูกไม่อยู่กับเปรมมี่แล้ว ลูกของเปรมมี่ไม่อยู่กับเปรมมี่แล้ว อึกๆๆๆ...”
น้าปลาเข้าไปกอดลูกสาวไว้พร้อมทั้งน้ำตาแห่งความเสียใจและสงสารลูกของเธอจับใจ
“ขอบคุณสามากนะ ที่พาน้องมาส่งโรงพยาบาล..”
น้าปลาแม่ของเปรมมี่หันมาขอบคุณมาริสา
“แม่จะไปขอบคุณมันทำไม มันเป็นคนทำให้เปรมมี่แท้งนะคะ มันเอาตัวพี่พีทไปแล้วมันก็ทำร้ายเปรมมี่จนแท้ง”
“นี่เป็นความจริงหรอ..?"
พ่อหันมาถามมาริสาจนเธออึ้งไปกับการใส่ร้ายของเปรมมี่
“ไม่จริงนะคะพ่อ สาไม่ได้ทำอะไรน้องนะคะ”
“เธอผลักฉัน เธอผลักฉันจนล้มแล้วฉันก็ตกเลือด เพราะเธออยากให้ฉันแท้ง เธอจะได้แย่งพี่พีทไปจากฉัน อึกๆๆๆ พ่อคะ พี่สากับพี่พีทเขาแอบมีอะไรกันลับหลังเปรมมี่ เปรมมี่เห็นกับตาที่ภูเก็ต เขา 2 คนไม่ใช่แค่เพื่อนกันแต่พวกเขาแอบมีอะไรกันโดยใช้คำว่าเพื่อนตบตาพวกเรา เสียแรงที่เปรมมี่เชื่อใจ ทำไมพี่สาถึงทำกับเปรมมี่แบบนี้ค่ะ."
เปรมมี่แกล้งบีบน้ำตาร้องไห้ต่อหน้าผู้เป็นพ่อ
นนทชัยมองเธอใส่ร้ายมาริสาก็รู้สึกไม่พอใจมากๆ
“จริงหรือเปล่าสา..พูดสิสา พูดว่ามันไม่จริง พูดสิ...”
พ่อย้ำกับมาริสาด้วยแววตาที่ดูผิดหวังในตัวลูกสาวคนโตมากๆ
“สา....สา ขอโทษค่ะพ่อ...”
เพี๊ยะ>> พ่อตบหน้ามาริสาและเข้าไปทุบตีเธอต่อหน้านนทชัย จนเขาต้องเข้ามาห้าม
“ทำไม ทำไมถึงทำแบบนี้ ทำไมแกถึงทำกับน้องแกแบบนี้ฮะ..?"
“พอเถอะครับคุณลุง อย่าทำสาเลยนะครับ.."
“ฮืออออ สาขอโทษ ฮืออออ..แต่สาไม่ได้เป็นคนทำให้น้องแท้งนะคะพ่อ สาไม่ได้ทำจริงๆนะคะ.."
“คุณช่วยพานังลูกไม่รักดีออกไปให้พ้นหน้าผมที ผมไม่อยากเห็นหน้ามัน....”
“พ่อคะ...”
มาริสาร้องไห้เสียใจด้วยความเจ็บปวด ที่ถูกผู้เป็นพ่อรังเกียจและกำลังเข้าใจเธอผิด
“ไปเถอะสา....”
นนทชัยพยุงตัวมาริสาให้เดินตามเขาออกไป โดยที่สายตาของเขายังหันกลับมามองที่เปรมมี่อย่างรู้สึกโกรธที่เธอใส่ร้ายมาริสาจนทำให้มาริสาเจ็บตัวแบบนี้
....
- Writer
