ถึงเธอร้าย ฉันก็จะรัก

ขอเลื่อนวันแต่ง

3 วันผ่านไป

ทะเลที่หัวหิน

หลังจากงานหมั้นจบลงพ่อกับของเขาก็ยุให้เขาพาเปรมมี่มาเที่ยวเพื่อให้เธอหายโกรธ และการมาเที่ยวครั้งนี้ก็ไม่ได้ทำให้เธอมีความสุขเลย เพราะตลอดเวลาพีรวัฒน์เอาแต่นั่งเล่นโทรศัพท์ และก็เอาแต่หมกตัวอยู่แต่ในห้องพักไม่ออกไปไหนเลย

"เปรมมี่หิวเราออกไปหาอะไรทานกันดีไหมคะ.?"

"สั่งมากินซิ พี่ไม่อยากออกอะมันร้อน"

"ตั้งแต่เรามาถึงนี่ พี่พีทยังไม่ออกไปไหนเลยนะคะ เอาแต่นั่งเล่มเกมส์."

"นี่กุญแจรถ.."

เขายื่นกุญแจรถให้เธอ

เธอมองหน้าเขาด้วยความไม่พอใจ

"อยากจะขับไปไหนก็ได้ตามสบายเลย ไม่ต้องซื้ออะไรมาเผื่อพี่นะ เดี๋ยวพี่สั่งอาหารที่โรงแรมทานเอง."

"..."

เธอโกรธเขามากแต่ก็ไม่กล้าโวยวายเขา

ทำได้แค่ยื่นมือไปรับกุญแจรถจากมือเขาแล้วเดินออกไป ด้วยดวงตาแดงกล่ำที่มีแต่ความเสียใจและความโกรธรวมกัน

"ทำไมถึงต้องเป็นแบบนี้ด้วย ทำไม..."

เธอขับรถออกมาจอดริมหาดห่างออกมาจากที่พักพอสมควร แล้วระเบิดอารมณ์ในรถกรี๊ดออกมาเสียงดังอย่างสุดกลั้น

"กรี๊ดดดดดด.....ฮือออออ..."

เธอปล่อยโฮออกมาเสียงดังด้วยความเสียใจ เมื่อเธอทำอะไรไม่ได้เลยซักอย่าง

"คนที่พี่รักไม่ใช่เปรมมี่ ทำไม ทำไมถึงไม่ใช่เปรมมี่ ทำไมถึงต้องเป็นพี่สาด้วย ทำไม..ฮือออ.."

เธอระบายความอัดอั้นที่อยู่ภายในใจออกมาอย่างสุดกลั้น แล้วก็ปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมาอยู่แบบนั้นจนถึงเย็น

เธอเริ่มรู้สึกหิวจึงขับรถไปหาอะไรกินก่อนเข้าที่พัก

"ทั้งหมด 540 บาทค่ะ.."

เปรมมี่นั่งทานอาหารคนเดียวที่น้านอาหารด้วยบรรยากาศเศร้าๆ แล้วเมื่อเธอเริ่มอิ่มและเห็นว่ามันดึกมากแล้วจึงจะรีบกลับที่พัก

"สแกนได้ไหมคะ..?"

"ได้ค่ะ นี่ค่ะสแกน.."

เธอหยิบมือถือขึ้นจากกระเป๋าจู่ๆเครื่องก็ดับไป

"โทรศัพท์บ้าเอ้ย! มาดับอะไรตอนนี้เนี่ย."

แม่ค้ายืนมองรอเงินค่าอาหารจากเธอ

"ฉันไม่ได้เอาตังค์ติดมาด้วยสักบาท เอ่อ.! ที่พักฉันอยู่ใกล้ๆแค่นี้เอง ฉันขอกลับไปเอาเงินแปปนึงได้ไหมคะ"

"จะมาหลอกกินฟรีหรือไง อย่าคิดนะว่าแต่งตัวดีๆแบบนี้แล้วจะมาหลอกกันง่ายๆ.."

"ฉันไม่ได้จะหลอกนะคะ ฉันพูดจริงๆพอดีโทรศัพท์ฉันน่าจะแบตหมดนะคะ แล้วฉันก็ไม่ได้เอาตังค์ติดมาด้วยสักบาท ฉันขอกลับไปเอาตังค์ที่บ้านก่อน พี่จะนั่งรถตามฉันไปก็ได้นะ.."

"โอ้ย.! ไม่ไปหรอก เสียเวลา.."

"แล้วจะให้ฉันทำยังไงละ.."

"ผมจ่ายให้เองครับ.."

เปรมมี่หันมามองเงินในมือของใครคนนึงที่ยื่นให้แม่ค้าร้านอาหาร

"540 ใช่ไหมครับนี่ครับ ผมจ่ายให้เธอเอง"

นนทชัยมาดูงานที่หัวหินผ่านมาเห็นเธอนั่งกินอาหารอยู่ที่ร้านคนเดียวก็นึกแปลกใจว่าพีรวัฒน์หายไปไหน เพราะเขาก็รู้มาว่าพีรวัฒน์พาเธอมาเที่ยวที่หัวหิน แต่ทำไมถึงมาเจอเธอที่นี่คนเดียว

"ขอบคุณนะคะ.."

เขาจ่ายตังค์ให้เธอเสร็จก็รีบเดินไป

เธอจึงรีบวิ่งไปขอบคุณเขาโดยที่ไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร

"ไม่เป็นไรครับ.."

"ฉันคุ้นหน้าคุณจัง เหมือนเราเคยเจอกันที่ไหนมาก่อนไหมคะ..?"

"ที่งานหมั้นคุณไงครับ ผมชื่อนนท์ครับเป็นรุ่นพี่ของพีทกับสา ผมได้ไปร่วมงานหมั้นของคุณกับพีทมาด้วยนะครับ"

"รู้จักกับพี่สาด้วยหรอคะ..?"

"ครับ..ผมเป็นหัวหน้าที่ทำงานสานะครับ"

"อ่อ.! หัวหน้าพี่สา..ขอบคุณนะคะที่มาจ่ายค่าอาหารให้..พี่สาโชคดีจังนะคะได้มีหัวหน้าใจดีแบบคุณ นี่คุณยังไม่แต่งงานใช่ไหมคะ..?"

"เอ่อ.! ครับ ผมยังไม่แต่ง.."

"แปลว่ายังโสด พี่สาก็โสดนะคะ ถ้าคุณนนท์ได้คบกับพี่สาก็คงจะดี ฉันจะดีใจมากๆเลยละคะ.."

เธอพูดไปยิ้มไป และเขาก็รู้ดีว่าสิ่งที่เธอพูดเชียร์ยุยงแบบนี้เป็นเพราะอะไร

"ผมขอตัวนะครับ.."

"ค่ะ ไว้คราวหน้าเจอกัน ฉันจะเลี้ยงข้าวคุณตอบแทนนะคะ.."

หลังจากที่นนทชัยเดินแยกออกไปก่อน เขาก็หันกลับมามองที่เธออีกครั้งด้วยความรู้สึกเห็นใจเธอ เพราะใบหน้าที่มีรอบยิ้มเมื่อกี้มันแฝงไปด้วยความผิดหวังอะไรบางอย่าง และยังมีดวงตาที่บวมแดงที่เพิ่งผ่านการร้องไห้มาอย่างหนักอีกด้วย

กริ๊งงง กริ๊งงง >>> เสียงเรียกเข้าจากแม่ของเปรมมี่

"สวัสดีครับคุณน้า."

(น้าโทรหาเปรมมี่ไม่ติด เปรมมี่อยู่กับพีทไหมจ๊ะ.)

"เอ่อ.! เปรมมี่ขออกไปขับรถเล่นนะครับ"

(แล้วป่านนี้ยังไม่กลับเลย น้าโทรหาเปรมมี่ไม่ติดด้วย)

"เธอคงไม่ได้หายไปไหนหรอกครับ เดี๋ยวเธอก็คงกลับมา.."

(นี่พีทเคยเป็นห่วงลูกสาวน้าจริงๆบ้างไหม นี่เปรมมี่ติดต่อไม่ได้ พีทไม่คิดจะสนใจไปตามหาตัวน้องบ้างเลยหรอ..)

"เอ่อ.! คือผม"

(อย่าใจร้ายกับลูกสาวของน้ามากนักเลย พีทก็รู้ว่าเปรมมี่รักพีทมากนะ ช่วยทำหน้าที่ของคู่หมั้นที่ดีบ้าง...)

"ครับ..ผมขอโทษครับ.."

เปรมมี่เดินเข้ามาในบ้านพอดี

"เปรมมี่มาพอดีครับ คุณน้าอยากคุยสายด้วย.."

"แม่เปรมมี่หรอคะ..?"

เขายื่นโทรศัพท์ให้เธอแล้วออกไปนั่งที่ระเบียงนอกห้องพัก

(หายไปไหนมาเปรมมี่ ทำไมแม่ถึงติดต่อไม่ได้เลย รู้ไหมว่าแม่เป็นห่วง..แล้วนี่ออกไปข้างนอกคนเดียวทำไมมันอันตรายรู้ไหม..)

"เปรมมี่โตแล้วนะคะ ไม่ใช่เด็กแล้ว..และโทรศัพท์เปรมมี่ก็แค่แบตหมดแม่อย่าโวยวายมากนักได้ไหมคะ.."

(ก็แม่เป็นห่วงนี่..)

"แล้วพี่พีททำหน้าไม่ดีใส่เปรมมี่ด้วยเมื่อกี้ นี่แม่ไปบ่นอะไรพี่พีทอีกคะ บอกแล้วไงคะว่าอย่าไปว่าพี่พีทของเปรมมี่ แม่ไม่มีสิทธ์ไปว่าพี่พีทเข้าใจไหมคะ.."

(เอ่อ.! แม่ขอโทษ..)

"แค่นี้นะคะ.."

เธอกดตัดสายแม่ทิ้งทันทีแล้วรีบเดินไปง้อพีรวัฒน์เพราะกลัวเขาจะไม่พอใจ

"พี่พีท.."

"พี่ว่าเราเลื่อนวันแต่งงานออกไปก่อนดีไหม..?"

.....