บทที่11
956 Words
**Minya Talk :**หลังจากที่ฉันโดนเขาตบ ใช่เขาตบหน้าฉันเพราะฉันพูดถึงคุณชิน..เขาสองคนมีปัญหาอะไรกันฉันไม่รู้หรอกนะ แต่ฉันก็ไม่สมควรมาโดนอะไรแบบนี้ปะล่ะ คุณโจชัวดูโกธรมากจนฉันกลัวเขามากกว่าเซฟอีกนะ เพราะใบหน้าของเขาที่ทำแผลให้ฉันดูแทบจะฆ่าเซฟให้ตายได้เลยอ่ะ และฉันก็เข้มแข็งพอที่จะต่อสู้ต่อไปถึงแม้ฉันจะสู้คนเดียวก็ตาม ฉันไม่อยากเป็นเหมือนชมพูแต่ถ้าวันนึงฉันทนไม่ได้บางทีฉันอาจจะต้องไปพึ่งคุณชินเพราะฉันเองก็ไม่อยากทำให้คุณโจชัวและพี่ริวต้องเดือดร้อนเพราะฉันเหมือนกัน ถึงยังไงพวกเขาก็คือเพื่อนกันนะ..ฉันมาถึงผับก็ทำงานตามปกติถ้าไม่เจอเขาที่กำลังโอบเอวสาวขึ้นห้องไป ซึ่งมันก็เป็นเรื่องปกติของเขาอะนะ ฉันไม่ได้สนใจเท่าไหร่ด้วยจนกระทั่งคนที่ฉันพูดถึงก็เข้ามา คุณชินยิ้มให้ฉันอย่างเป็นมิตรแต่มาคราวนี้เขามาคนเดียวเลยทำให้คุณเนโรไม่ค่อยกังวลเท่าไหร่
“มินญา เดี๋ยวเลิกงานผมไปส่งนะ..”
“เอ๋?? ไม่เป็นไรค่ะคุณชินฉันกลับเองได้”
“ไม่ต้องเกรงใจครับ ผมยินดีถ้าไงผมจะรอนะ” เขายิ้มให้ฉันจนฉันรู้สึกปลอดภัยที่ได้เจอเขา ฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นคนยังไงแต่ที่รู้ๆ เขาต้องเป็นคนดีแน่ไม่งั้นจะช่วยให้ชมพูมีชีวิตที่ดีได้ไงล่ะ คุณชินบอกว่าจะรอฉันที่รถเฟอร์รารี่สีน้ำเงินให้ฉันมองหาไว้ ซึ่งตอนนี้ฉันกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเดินออกจากข้างหลังผับก่อนจะมองหาก็ไปสะดุดกับรถดังกล่าว ฉันที่กำลังเดินออกจากซอกตึก..
หมับ!!
“คะ คุณเซฟ..”
“ไง มันซื้อไปเท่าไหร่ถึงได้จะไปกับมันอ่ะ!!”
“ปะ เปล่านะคะ คุณชินแค่อาสาไปส่งฉัน”
“เหรอ ไปส่งเหรอ? งั้นฉันไปส่งเอง มานี่!!”
“คุณเซฟ ฉันเจ็บนะ!!” เขากระชากแขนฉันให้เดินไปที่รถของเขาก่อนจะผลักฉันเข้าไปแล้วตัวเองก็ขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว ฉันทำอะไรไม่ได้เลยแต่นั่งตัวเกร็งอยู่แบบนั้น และไม่รู้ว่าเขาจะขับรถพาฉันไปไหน ทำไมเขาจะต้องยุ่งกับฉันด้วยนะ..ป่านนี้คุณชินคงรอแน่เลยอ่ะ เขาขับรถมาที่ท่าเรืออีกแล้วหรือจะโยนฉันลงทะเลอีกอ่ะ บ้าจริงเขามันโรคจิต!! เขาจอดรถแล้วพาฉันไปที่เรืองของเขาก่อนจะโยนฉันเข้าไปในห้องนอนที่ฉันเคยมาแล้วเขาก็ปิดล๊อคทันที
“คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม?”
“พามาทำไมเหรอ..อยากรู้” ฉันมองเขาที่แสะยิ้มก่อนจะเดินมากระชากฉันแล้วเหวี่ยงไปที่เตียงทันที แต่ฉันไม่ยอมลุกขึ้นจะหนีไปแต่ก็ถูกคว้าเอวไว้แล้วจับทุ่มลงเตียงจนฉันจุกไปหมด
“ทำไมจะไปเอากับไอ้ชินอีกเหรอ ไม่พอหรือไง!!”
“ฉะ ฉันเปล่า..”
“เหรอ แล้วทำไมมันถึงติดเธอจังล่ะมินญา!!”
“เขาแค่..หวังดีจะไปส่งฉัน คุณฟังฉันก่อนสิ” เขาไม่ฟังแสะยิ้มแล้วขึ้นคร่อมฉันอีกครั้งก่อนจะจับแขนฉันไว้ที่เหนือหัวทันทีจนฉันตกใจ
“ส่งเหรอ แล้วไงแทนคำขอบคุณด้วยอะไรล่ะ?”
“คุณไม่เข้าใจ ปล่อยนะ!!”
“ไม่เข้าใจอะไร!!”
“ก็คุณไม่สิทธิ์มาทำอะไรแบบนี้กับฉัน ถ้าฉันจะไปกับคุณชินมันก็เรื่องของฉัน หรือต่อให้เขาจะทำอะไรฉัน ฉันก็ยอม..เพราะอย่างน้อยเขาก็เป็นคนดี ไม่ใช่คนสารเลวแบบคุณ!!” เอาจริงๆ ฉันไม่ยอมหรอกต่อให้เขาดีแค่ไหนแต่ฉันอยากจะพูดกับคนที่ฟังไม่รู้เรื่องคนนี้ว่าไม่ควรมายุ่งเกี่ยวอะไรกับฉัน เพราะมันเป็นเรื่องส่วนตัวของฉัน เขาไม่มีสิทธิ์!!
“อ๋อเหรอ แสดงว่าให้มันฟรีๆ สินะ..งั้นฉันก็ขอลองหน่อยแล้วกันนะ ว่าของที่ไอ้ชินมันกินแล้วมันจะเป็นยังไง!!”
“คะ คุณเซฟ อย่านะ..”
“ทำไม ห้ามทำไมก็แค่เธอมีผัวเพิ่มจากหนึ่งเป็นสองคนก็เท่านั้น อ๋อแล้วไม่ต้องห่วงว่าฉันจะไม่เด็ดนะ..ระดับฉันถ้าไม่ถึงสิบรอบก็ไม่ต้องมาเรียกฉันว่าเซฟ!!!”
“มะ ไม่นะ!!” ฉันที่ได้ฟังก็ตกใจสุดขีดกับสิ่งที่ตัวเองได้ยินจากปากเขา เซฟ..เขามันบ้า!! โรคจิตที่สุด ฉันไม่ได้มีอะไรกับคุณชินทำไมเขาต้องใส่ร้ายฉันแบบนี้ด้วยล่ะ!! เขาก้มหน้าลงซุกไซ้ซอกคอฉันอย่างรุนแรงและกัดจนฉันเจ็บไปหมด ฉันร้องไห้ออกมาเพราะรู้สึกว่าเขาจะทำรุนแรงเกินไป แต่ฉันเลือกที่จะเงียบทั้งที่ฉันเองก็รู้สึกว่าร่างกายฉันมันจะถูกเขารุกรานมากเกินไป ฉันเก็บเสียงตัวเองให้นิ่งไว้ แต่เขาก็ทำให้ฉันร้องออกมาจนได้เพราะเขาจับหน้าอกฉันแล้วบีบอย่างแรงจนฉันน้ำตาเล็ดทันที
“อือ..เจ็บ พอแล้ว เจ็บ..ฮึก”
“เจ็บเหรอ? สงสัยไอ้ชินจะทำเบาล่ะสิ อะไรกันเธอนี่ก็ชอบรุนแรงเหรอไงเนี้ยหึๆ”
“ไม่ ฮือๆ คุณเซฟ ปล่อยฉันเถอะ ฉันขอร้อง”
“ขอร้องเหรอ? ได้ ขอร้องให้เธอร้องครางดังๆ นะมินญา!!!”
- Writer
