"อื้อ ปวดหัวจัง"
"ก็แน่แหละก็แกเล่นยกหมดแก้วขนาดนั้น"เสียงแหลมดังขึ้นทำให้คนที่พึ่งจะรู้สึกตัวต้องรีบหันไปมองยังหน้าประตูห้องนอน
"รีบล้างหน้าอาบน้ำแล้วมากินข้าว ฉันทำข้าวต้มกุ้งและน้ำขิงไว้ให้แกแล้ว"ริมฝีปากของคนพึ่งสร่างเมาเม้มเข้าหา ถ้าหากเป็นเหมือนเมื่อก่อนคนที่เตรียมอาหารเช้าให้เธอคงไม่พ้นเขียนฟ้า
"จะพักอยู่กับฉันที่นี่หรือจะกลับบ้าน"สโรชาถามเพื่อนสาวซึ่งเอาแต่นั่งเขี่ยข้าวต้มในชามไม่ยอมตักทานเข้าปาก วันวานเอาแต่นั่งเหม่อลอยคิดถึงใครอีกคนซึ่งตอนนี้ไม่รู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่
"วันวาน ยายวันวาน"
ปึง
"อุ๊ย ตะโกนเสียงดังทำไมฉันตกใจหมด"เสียงตะโกนมาพร้อมกับกำปั้นหนัก ๆ ทุบลงบนโต๊ะเรียกสติเหม่อลอยของวันวานให้กลับมา
"เหม่ออะไร คิดอะไรอยู่"
"..."
"คิดถึงหมอนั่นอยู่ล่ะสิ"แค่มองตาสโรชาก็รู้ได้ เขียนฟ้าคือผู้ชายที่วันวานรักมาก รักถึงขั้นเคยตัดขาดกับคุณพ่อของตัวเองมาแล้วแต่นั่นมันก็เป็นเรื
