“ขนมปังพี่ว่าอย่าเลยมันอันตราย” ศิลาที่ยืนเคียงข้างเอ่ยขึ้นด้วยความหวังดี เธอตัวแค่นี้จะไปสู้กับชายชาตรีแข็งแรงได้ยังไง
“ไม่หรอกพี่ศิลา ปังอยากลอง”
“นี่ยายเด็กน้อย เธอจะบ้าเหรอ ฉันไม่ชกกับผู้หญิงหรอกนะ” เพื่อนสนิทของด๊อจที่ร่างกายและใบหน้าเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อจากการเผาผลาญร่างกาย ยืนสูงบนเวทีสวมนวมสีน้ำเงินที่เข้ากับชุด เขาร้องบอกเพราะไม่ต้องการเป็นคู่ดวลกับเธอ
“นี่น้า ปังไม่ใช่เด็กนะ โตแล้วเห็นไหมเนี้ย เรียนจะจบมัธยมปลายแล้วด้วย” ขนมปังเงยหน้าโต้แย้งอย่างไม่คิดยอมปรน
“น้าเหรอ ผมไม่ได้แก่ขนาดนั้น เรียกแค่พี่ก็พอมั้ง” ชายหนุ่มคนดังกล่าวถึงกับไม่พอใจกับสรรพนามที่เธอเรียนขาน
“แก่กว่าปังก็แล้วกัน เรียกน้าจะทำไม?” ขนมปังผู้แก่นแก้วก็ไม่ยอมเช่นกัน
“ขนมปังคิดให้ดีก่อนนะ พี่ว่าขนมปังอาจจะได้รับบาดเจ็บ” ศิลายังคงพูดต
