"ทำไมหนูถามแบบนั้นล่ะ" ผู้เป็นอาย้อนถามในสิ่งที่หลานสาวเอื้อนเอ่ย รอยยิ้มที่เธอส่งมาทำให้ผู้เป็นอานั้นหวาดระแวง
"ก็ไม่มีอะไรหรอกค่ะอาไฟขา แล้วอาไฟมีตุ๊กตาหน้ารถจริงปะคะ?" ขนมปังตอบปฏิเสธเสียงยานยียวน และย้อนถามอีกครั้งหวังให้อาหลงกล
"อะไร! ไม่มีหรอกตุ๊กตาตัวอื่นหน้ารถ อาก็มีแค่ตุ๊กตาลิงนี่แหละ" อาไฟวางสีหน้านิ่ง ทั้งที่แอบแคลงใจกับสิ่งที่หลานสาวพูดไม่น้อย ดั่งเธอนั้นรู้เห็นอะไรมา แต่ต้องปรับท่าทางและการพูดจาให้เข้าที่แบบเดิม
"จริงอ่ะ?"
"จริงสิจ๊ะหลานรัก"
"มีหลานลงหลานรักด้วย!"
"หยุดพูดอาปวดหู จะขับรถมัวแต่คุยกับปังเดี๋ยวชนตูดคนอื่น"
การสนทนาที่อาไฟต้องรีบเบี่ยงประเด็น หลานสาวที่นั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถได้แต่อมยิ้มมองหน้าผู้เป็นอา เงียบปากตามที่อาไฟว่าแต่ในใจเธอนั้นหัวเราะดังแล้ว
((ทำเป็นเก๊ก วันนั้นเห็นหรอกนะอาไฟ แอบซุกใครไว้)) ขนมปังบ่นอุบในใจ มองหน้าอาไฟด้วยรอยยิ้มเย้ยอย
