เป็นนางเอกในนิยายน้ำเน่าไม่ใช่เรื่องดี

โลก 1 ตอนที่ 9 พระเอกตื่นรู้

ด้วยความสามารถอันโดดเด่นของอี้หลัน อาจารย์ของนางจึงเรียกตัวมาพบที่ห้องโถงหลักของสำนัก

ระหว่างที่เดินไปตามระเบียงนางก็รู้สึกกระวนกระวาย ตามความคุ้นชินของโลกใบเดิม ถ้าหากอาจารย์เรียกตัวไปพบเป็นเพราะนางอาจทำความผิดบางอย่าง หญิงสาวจำได้ว่าตั้งแต่เข้ามาอยู่ในสำนักตนเองก็เป็นเด็กดี ตั้งใจฟังที่อาจารย์สอน เวลาทำการทดสอบก็ได้คะแนนดีเยี่ยม และไม่เคยแหกกฎของสำนักเลยสักครั้ง นางจึงสงสัยว่าอาจารย์จะเรียกตนมาตำหนิในเรื่องใด

“คารวะท่านอาจารย์” อี้หลันประสานมือด้านหน้าและโน้มตัวลง คนในห้องทั้งหมดจึงหันมาให้ความสนใจนาง

อี้หลันรู้สึกประหม่าอยู่บ้างเพราะนอกจากอาจารย์วัยห้าสิบของตนแล้ว ก็ยังมีเจ้าสำนักและผู้อาวุโสคนอื่นๆ อยู่ด้วย

“รู้หรือไม่ว่าเหตุใดข้าถึงให้เจ้ามาที่นี่"

“ศิษย์โง่เขลา วอนท่านอาจารย์โปรดช่วยชี้แนะ”

เขาหัวเราะแล้วพูดว่า "ด้วยความสามารถที่โดดเด่นของเจ้า อาจารย์จึงต้องการมอบอาวุธวิเศษให้ " พูดจบเขาก็ยื่นกล่องยาวขนาดราวหนึ่งฝ่ามือออกมาให้

“ขอบคุณท่านอาจารย์” อี้หลันรีบใช้สองมือรับมา

"ยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่ท่านเจ้าสำนักต้องการให้ เจ้าช่วย" อาจารย์พูดจบก็หันไปทางเจ้าสำนัก

“ท่านเจ้าสำนักโปรดบอก หากศิษย์สามารถช่วยได้ก็ยินดีช่วยเหลืออย่างเต็มที่เจ้าค่ะ”

เมื่ออีกฝ่ายได้ยินก็หัวเราะออกมา "เรื่องนี้ย่อมไม่เหนือบ่ากว่าแรงของเจ้า ศิษย์สายตรงของข้าหลิงเซียวต้องออกไปทำภารกิจให้สำนัก งานนี้ต้องการผู้ช่วยเป็นสตรี ด้วยความสามารถของเจ้าข้าคิดว่าภารกิจครั้งนี้ต้องสำเร็จได้โดยง่ายแน่"

อี้หลันหันหน้าไปมองหลิงเซียวที่ยืนนิ่งสงบอยู่ด้านข้าง ภารกิจครั้งนี้คงถูกกำหนดแล้วว่าต้องเป็นนาง หากปฏิเสธคงเป็นเรื่องใหญ่แน่ “ศิษย์ยินดีช่วยเหลือรับใช้สำนักเจ้าค่ะ"

ดูเหมือนว่าท่านเจ้าสำนักจะมองออกถึงความกังวลของนาง “เจ้าไม่ต้องกังวลไปภารกิจครั้งนี้ไม่ได้มีอันตรายมากถึงเพียงนั้น”

เมื่อได้รับการรับรองเช่นนี้ อี้หลันก็ค่อยสบายใจขึ้นมาบ้าง แต่ตอนที่ออกมาจากห้องโถงนางยังคงถามหลิงเซียวอีกครั้ง “ศิษย์พี่หลิง ภารกิจที่ได้รับมอบหมายคืออะไรหรือ แล้วข้าต้องทำอย่างไรบ้างเจ้าคะ"

หลิงเซียวหันมาตอบนาง “เป็นภารกิจที่ไม่อันตราย เพียงอยากให้เจ้าช่วยปลอมตัวเป็นภรรยาของข้าเท่านั้น”

อี้หลันได้ฟังก็พูดไม่ออก ดูเหมือนนางจะเคยได้ยินว่า เพื่อไม่ให้สำนักอื่นมาแย่งชิงตัวลูกศิษย์ที่มีความสามารถไป อาจารย์ในสำนักบำเพ็ญมักจะจับคู่ให้ลูกศิษย์แต่งงานกันเอง อาจารย์ของนางคงไม่ว่างขนาดนั้นหรอกกระมัง….

เป็นเพราะสังเกตเห็นสีหน้าของนาง อีกฝ่ายจึงรีบอธิบาย “อย่าได้คิดเพ้อเจ้อฟุ้งซ่าน ตอนนี้เจ้าควรรีบไปเตรียมตัวเก็บเสื้อผ้าไว้ พรุ่งนี้ตอนเช้าพวกเราจะรีบออกเดินทางทันที”

อี้หลันแม้จะสงสัยแต่ก็ไม่ได้ถามมากความอีก นางรีบกลับมาที่กระท่อมของตนเองและเก็บของที่คิดว่าจะเป็นประโยชน์ใส่ลงในแหวนจัดเก็บ แต่ตอนที่นางกำลังยุ่งอยู่นั้นคนที่ไม่อยากเจอก็มาหานางที่กระท่อม

คนผู้นี้ไม่ใช่ใครอื่น เขาคือจ้าวหมิงพระเอกคนเดิมของเรื่อง

"หลันหลัน เจ้าจะออกไปทำภารกิจกับศิษย์พี่หลิงรึ!” เขาถามเสียงเข้ม

“ใช่”

“เจ้าเป็นสตรีจะออกไปกับบุรุษตามลำพังเช่นนี้ได้อย่างไร”

“นี่เป็นภารกิจที่อาจารย์ของข้ามอบหมายให้ ทุกคนในสำนักล้วนรับรู้” อี้หลันตอบเสียงเรียบ

“เจ้ารีบปฏิเสธ บอกไปว่ามีคู่หมั้นแล้ว ไม่สามารถทำภารกิจร่วมกับชายอื่นได้” จ้าวหมิงออกคำสั่ง เขามีความรู้สึกว่าเรื่องราวทุกอย่างมันไม่ควรจะเป็นเช่นนี้ ในความเป็นจริงนางควรที่จะเป็นคู่หมั้นของเขา หลังจากนั้นนางก็จะแต่งงานและเชื่อฟังและมองเขาคนเดียวต่างหาก

“ท่านลืมไปแล้วหรือว่าพวกเราถอนหมั้นกันแล้ว”

“ข้าจะบอกท่านแม่ให้ไปขอหมั้นหมายกับเจ้าอีกครั้ง พวกเรากลับมาเป็นเหมือนเดิม ข้ารับรองว่าจะใส่ใจและทำดีกับเจ้า”

อี้หลันได้ฟังแล้วก็รู้สึกกังวล หรือว่าพระเอกในเส้นเรื่องเดิม กำลังจะตื่นรู้ขึ้นมาอย่างนั้นหรือ! “ท่านรีบกลับไปได้แล้ว ข้าไม่อยากคุยเรื่องนี้อีก” พูดจบนางก็ปิดประตู และร่ายอาคมป้องกันเอาไว้ มือเย็นเฉียบเกาะกุมกันแน่น นางกลัวว่าหากอีกฝ่ายใช้กำลังบุกเข้ามาตนเองจะสู้ไม่ชนะ

จ้าวหมิงกระวนกระวายใจยิ่งนัก ครั้งก่อนเขารีบร้อนให้คำตอบมากเกินไป หลายคืนมานี้เขาฝันประหลาด ภาพฝันนั้นเขาได้แต่งงานกับอี้หลันและตนเองก็มีความสุขมาก แต่พอตื่นขึ้นมาแล้วรับรู้ว่าได้ถอนหมั้นกับนางไปแล้ว เขารู้สึกไม่สบายใจเลย และเมื่อเห็นท่าทีของอีกฝ่ายที่ไม่ได้ใยดีและสายตาของนางมองเพียงเขาคนเดียวเหมือนในความฝันชายหนุ่มก็ยิ่งหงุดหงิดใจ

เขามองประตูที่ปิดสนิทอยู่เบื้องหน้า ถึงอย่างไรในอนาคตนางก็ต้องเป็นของเขา ถ้าหากว่าจะใช้กำลังจนเปิดเข้าไปคงไม่เป็นอะไรกระมัง…

“เจ้าจะทำอะไร” จ้าวหมิงตกใจ เขาไม่รู้ตัวเลยว่าศิษย์พี่หลิงเดินมาอยู่ข้างหลังตั้งแต่เมื่อไหร่

“ข้า…ข้า” เขาไม่กล้าพูดว่าตนเองกำลังจะใช้กำลังเปิดประตูเข้าไปในห้องของอี้หลัน

“เวลานี้เจ้าควรจะกลับไปได้แล้ว” หลิงเซียวพูดเสียงเรียบ

จ้าวหมิงนิ่งเงียบก่อนจะยอมถอยออกไป เวลานี้ระดับพลังของเขาไม่สามารถสู้อีกฝ่ายได้ ฝืนไปก็มีแต่เจ็บตัว เขาคิดว่าเรื่องนี้ควรไปปรึกษาบิดามารดา แม้ว่าพวกเขาจะถอนหมั้นแล้วแต่ก็สามารถกลับมาหมั้นได้อีกครั้ง

ไม่ดีกว่า!

ครั้งนี้เขาควรจะแต่งนางเข้าบ้านเสียเลย เมื่อคิดได้เช่นนั้น จ้าวหมิงก็รีบกลับไปบ้านของตนเพื่อดำเนินการทันที เพราะเขารู้ว่าบิดามารดาไม่มีทางขัดความต้องการของตนแน่!