แผนของคนเจ้าเล่ห์ NC
1270 Words
ตอนที่ 19
วันที่สองในโรงแรมที่พัก ตรีอัปสรทำท่าจะโยนแคปซูลยาเม็ดสีขาวทิ้งลงโถส้วม แต่แล้วคำสั่งของวาทิตก็ก้องอยู่ในหัว ก่อนจะเก็บยาเม็ดนั้นคืนเข้ากระเป๋าสะพาย และชำเลืองตามองวายุเทน้ำลงแก้ว แล้วยกขึ้นดื่ม ก่อนจะถอนหายใจเบา ๆ เพราะเธอไม่กล้าผสมยานั่นให้วายุดื่ม
‘หนูเอายานี้ ผสมน้ำให้เจ้าวายุมันดื่มซะ ลุงหน่ะแก่ลงไปทุกวันทุกวันแล้ว ก็เห็นมีแค่หนูเนี่ยแหละ ที่จะดูแลมันได้ อีกอย่างลุงก็สัญญากับพ่อหนูเอาไว้แล้ว ลุงอยากเห็นลูกชายของลุงเป็นฝั่งเป็นฝาก่อนตาย หนูช่วยลุงเถอะนะ’
‘แต่คุณลุงคะ ทำแบบนี้ หนูจะได้หัวใจของพี่วายุได้ยังไง มันก็แค่อารมณ์ใคร่ไม่ใช่ความรัก’
‘เอาเถอะน่า ลุงเชื่อว่ามันเป็นลูกผู้ชายพอ ที่จะยอมรับหนูเป็นภรรยาได้ไม่ยากหรอก’
คืนนี้วายุและตรีอัปสรออกไปงานเลี้ยงสังสรรค์กับคุณทาเคชิ หลังกลับมาเขาก็เมาหนัก หล่อนจำต้องประคองวายุเข้าห้องนอน และนึกถึงคำสั่งของคุณลุงวาทิตอีกครั้ง และสงสัยว่าเธอคงคืนนี้เธอก็คงทำไม่สำเร็จอีกตามเคย
แต่ทันใดนั้นวายุก็ฉุดร่างของเธอให้นอนลงพร้อมกันกับเขา แสงไฟริบหรี่จากโคมไฟหัวเตียง วายุพลิกตัวหันเข้าหาตรีอัปสรแล้วเอื้อมมือเข้าโอบกอดหญิงสาว เธอไม่มีอาการขัดขืนแต่อย่างใด มีเพียงเสียงลมหายใจที่หอบแรงขึ้น
“อย่าค่ะ พี่วายุ” หล่อนพลั้งปากเรียกเขา ทำให้คนที่อยู่ในอาการเคลิ้มถึงกับจ้องใบหน้าสวยแบบไม่กะพริบ
“อัปสรว่าพี่ไปอาบน้ำก่อนเถอะค่ะ”
“พี่อยากแช่ออนเซ็น”
“ก็ไปสิคะ แต่ว่ายังไงพี่วายุก็ต้องอาบน้ำก่อนนะคะ”
“ได้ พาพี่ไปได้มั้ย” เมื่อชายหนุ่มอาบน้ำเสร็จเลขาฯ สาว ก็พาไปยังบ่อน้ำพุร้อนส่วนตัวติดกับห้องพัก
“ลงมาแช่ด้วยกันสิ”
“ไม่ดีกว่าค่ะ เดี๋ยวอัปสรขออาบน้ำในห้องดีกว่า”
“อายเหรอ มีแค่เราสองคน มาญี่ปุ่นทั้งที ก็แช่สักหน่อยสิ” หญิงสาวคิดในใจขนาดมาเรียนที่นี่ยังไม่กล้าจะแช่ออนเซ็นเลย เพราะรู้สึกอายเนี่ยแหละ!
จากนั้นตรีอัปสรก็แอบมานอนแช่อ่างอาบน้ำในห้องน้ำแทน ใจก็คิดถึงแต่คำพูดของคุณลุงวาทิต ถ้าเธอไม่ได้ใช้ยาที่คุณลุงให้มา แต่ว่าวายุต้องการตัวเธอจริง ๆ มันก็น่าจะดีกว่าการใช้ยาสินะ
คิดได้ดังนั้นหญิงสาวจึงนุ่งกระโจมอกด้วยผ้าเช็ดตัวผืนเดียวออกไปหาวายที่อ่างออนเซ็นด้านนอก วายุกำลังแช่ออนเซ็นชมวิวอยู่คนเดียว เขายิ้มกว้างให้หญิงสาวอย่างดีใจ
“จะลงมาทั้ง ๆ ที่นุ่งผ้าเช็ดตัวเลยเนี่ยนะ” ชายหนุ่มเอ่ยทัก
“ไม่ใช่สักหน่อย พี่วายุหันไปก่อนสิคะ อัปสรจะได้ลง”
“เอาเท้าแช่น้ำก่อนสิ ต้องให้ร่างกายปรับสภาพก่อน” วายุรีบบอก จากนั้นจึงขยับมาใกล้ ๆ หญิงสาว ยังดีที่มีความมืดพอจะพลางตัวได้บ้าง ท้องฟ้าด้านนอกมืดสนิทตรีอัปสรยังไม่กล้าถอดผ้าเช็ดตัวออก หล่อนนั่งแช่เท้าเพื่อให้ร่างกายปรับอุณหภูมิก่อนจะลงไปแช่ทั้งตัว
“ถือว่าโชคดีมากที่เรายังจองห้องที่มีออนเซ็นในตัวได้แบบนี้” วายุกล่าวขึ้น
“ค่ะ ข้างนอกวิวดี หิมะกำลังตกเลย”
“อากาศข้างนอกติดลบเลยแหละ”
"ได้เวลาลงมาแช่ทั้งตัวแล้ว" วายุรีบบอก
"หันไปก่อนสิคะ"
"มืดขนาดนี้พี่มองไม่เห็นหรอก...ลงมาเถอะ" หญิงสาวตัดสินใจถอดผ้าเช็ดตัวออก วายุจ้องตาไม่กะพริบ ก่อนที่ตรีอัปสรจะลงน้ำอย่างรวดเร็วด้วยความอาย
"คนขี้โกงแอบดูทำไม"
"ก็พี่อยากเห็นนี่ครับ...ทำไมอายเหรอ"
"อัปสรเป็นผู้หญิงนะคะ แก้ผ้าต่อหน้าผู้ชายจะไม่ให้อายได้ยังไงกัน"
"เราเป็นแฟนกันแล้ว อย่าอายพี่เลยนะ"
“พรุ่งนี้เราจะกลับกันเลยใช่มั้ยคะ” หญิงสาวเปลี่ยนเรื่องคุย เพราะความเขินอายจนหน้าแดงจัด
“ทำไม อยากอยู่ต่อเหรอ”
“ปะเปล่าค่ะ แค่ถามเฉย ๆ”
“อยู่ต่อก็ได้นะ พรุ่งนี้พี่ว่าจะไปดูภูเขาไฟฟูจิ ไปด้วยกันมั้ย”
“แต่งานทางโน้นจะไม่ยุ่งเหรอคะ”
“ก็อยู่เที่ยวอีกแค่วันสองวันเอง..คงไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวพี่โทรบอกคุณพ่อเอง”
“ก็ได้ค่ะ”
“คืนนี้...อัปสรนอนบนเตียงกับพี่ก็ได้นะ” วายุเริ่มอ้อนวอน
“อืม..แต่ว่า”
“ทำไม ยังกลัวพี่จะปล้ำอยู่อีกเหรอ”
“ปะ เปล่าค่ะ อัปสรกลัวห้ามใจตัวเองไม่ได้ต่างหาก” เธอตัดสินใจบอกความรู้สึกของตัวเองออกไป
“งั้นก็แสดงว่าเราใจตรงกันนะสิ” คำตอบที่ได้ทำให้หล่อนทั้งดีใจ ทั้งเขิน
“ไม่ใช่สักหน่อย” เธอตอบแต่ไม่กล้ามองหน้าเขา
“ไหน ๆ ก็รับหน้าที่ทำตามที่คุณพ่อสั่งแล้ว อย่ากลัวไปเลย” วายุพูดในสิ่งที่เขารู้มาตั้งแต่แรก และต้องการทำให้หญิงสาวยอมรับให้ได้ เพราะเขาไม่ได้โกรธเธอเลยสักนิด
“พี่วายุ!!..จะทำอะไรคะ”
“เอาเถอะน่า!..ในเมื่อคุณพ่ออยากให้พี่กับอัปสรเป็นแฟนกันจริง ๆ งั้นเราก็มาสานฝันให้ท่านกันเถอะนะ”
หญิงสาวคิดจะถอยหนีแต่ก็ช้ากว่าเขาไปเสี้ยววินาที เพราะตอนนี้เขารวบตัวเธอเอาไว้ แล้วค่อยปล่อยตัวเธอให้นั่งลงบนตักของเขา ช้า ๆ แทนพื้นอ่าง
“จะรีบไปไหนกัน มาให้พี่กอดให้ชื่นใจหน่อยไม่ได้เหรอ”
“อัปสรง่วงแล้วค่ะ”
“แต่พี่ยังไม่ง่วงเลย”
“ไม่ง่วงก็แช่ไปคนเดียวสิคะ”
“โกรธพี่เหรอครับ”
“เปล่า แต่อัปสรง่วงแล้วจริง ๆ ”
“งั้น..พี่ขอจูบให้ชื่นใจก่อนสิ”
“อย่าค่ะ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน”
“งั้นเราก็มาเป็นแฟนกันเลย...ดีมั้ย” ตรีอัปสรเอามือดันหน้าอกของเขาไว้แต่ก็ดูเหมือนเหมือนมันจะไม่ได้ผลเลย วายุจุมพิตไปบนริมฝีปากบางที่พยายามจะเม้มเข้าหากันแต่เขาก็มีวิธีให้เธอยินยอม มืออีกข้างที่ดันแผนหลังของเธออยู่นั้น เริ่มลากไปตามผิวเนียนนุ่มและต่ำลงไปยังสะโพกกลมกลึงเขาใช้แรงกดเบาๆ แต่นั่นก็ทำให้เธอถึงกับสั่นสะท้านด้วยความหวาบหวิว
“อ๊ะ! อื้ม....”
เสียงอุทานเบาๆ ส่งให้เขาใช้โอกาสนี้ส่งลิ้นเข้าไปหยอกล้อกับลิ้นเล็กของเธอจนร่างบางสั่นสะท้าน มือที่เคยดันแผงอกเปลี่ยนเป็นจับไปบนไหล่กว้างเพื่อใช้เป็นที่พยุงตัว
“ยังไม่เคยจูบใช่มั้ย” เขาผละออกมาแล้วเอ่ยถาม
“ยะ ยัง ยังค่ะ จะมีก็แค่เมื่อคืนที่ไปส่งพี่ที่คอนโด แต่ว่าพี่เมา คงจะจำอะไรไม่ได้”
“พี่จำได้ แล้วพี่ก็แค่แกล้งเมา ถ้างั้น..คืนนี้พี่ขอทำมากกว่าจูบได้มั้ย”
“คนเจ้าเล่ห์” หญิงสาวอายหันหน้าหนี วายุมอบจูบให้เธออีกครั้งขณะที่มือก็ยังคงอยู่ที่บั้นท้ายของเธอไม่ยอมปล่อย
"อื้มมมมม!!!"
- Writer
