Fallen Angel

  I still look at her from a far, just like now. Kapag binibisita ko sila mama at Roni, I make a point that I will sneaked out para puntahan siya.     Summer is such a Goddess. I can see my mother in her. Perfect heart-shaped face, pointed small nose, hazel-colored eyes, and that thin, pink lips.     She is perfection.     Yeah. Nagkakasya na lang ako sa pag tingin lang sa kanya mula sa malayo. The deal was made kaya hindi pa ako puwedeng lumapit sa kanya.     "Stalker, are we?"     Nangunot ang noo ko sa babaeng nag salita sa harap ko. Ang singkit ng mga mata niya, para siyang si pucca.     "None of your business." masungit kong sagot saka ako umalis sa pagkakasandal sa gilid ng sasakyan ko at pinatunog ang central lock.     "Oh! And leaving so soon? Bakit? Dahil nahuli kita?" nakakairita ang boses niya. Hindi ba siya puwedeng tumahimik?     "I don't care." tipid kong sagot. Pero nagulat na lang ako ng batuhin niya ako ng sapatos niya. Sumapol iyon sa ulo ko.     "Ano ba! Hindi ka ba tinuruan ng magulang mo ng good manners? Para kang hindi babae!" irap ko sa kanya habang haplos ko pa ang nasaktan kong ulo.     "Ikaw ang walang manners! Hindi ka rin ba tinuruan ng mga magulang mo ng tamang asal sa babae?" mataray niyang apela sa akin.     Pagak akong napatawa. Saka inilang hakbang ang pagitan namin. Nakatungo ako habang pinagmamasdan siya. Hindi man lang siya pumantay sa dibdib ko. Ang pangit ng salubong ng mga kilay niya at nanlalaki ang butas ng ilong nito.     "I am, Sweetie. Tinuruan akong mabuti ng mga magulang ko and I think I will apply it for today, for the first time... at iyon ay ang hindi ka patulan.." I gave her a smile. Nakita ko ang epekto non sa kanya, bigla kasi itong namula. Hindi sa pagmamayabang pero isa pa rin akong dela Vega.     You can't resist a dela Vega man.     "Nick!" napatingin kaming pareho sa tumatawag sa kanya. It's Summer's voice, hindi ko iyon puwedeng mapaghindian. Basta pag dating kay Summer wala akong hindi alam. Pero hindi pa niya ako puwedeng makita ngayon.     Isinuot ko ang aviators ko saka itinapat ang bibig malapit sa puno ng tenga ng babaeng may mala-shot gun ang bibig.     "See you around Nick." amoy na amoy ko ang shower gel niya at ang mabago niyang buhok bago ko napansin ang isang bracelet sa pulsuhan niya. I just want to get even at hindi ko na lang namalayang hinablot ko na iyon mula sa kamay niya.     "Ibalik mo iyan! Hoy!" sigaw niya sa akin. Nag lulundag pa siya para abutin yung bracelet niya na itinaas ko naman.     "That's the price for hurting me." Saka nagmadali akong sumakay sa kotse ko. Bakit ba ako nag e-enjoy asarin ang babaeng pandak na iyon?     Muli pa akong napatingin sa side mirror ko at hindi ko maiwasang mapangiti ng makita siyang nagwawala sa daan.     "Dean, mag-pinsan kayo ni Jace. Hindi nakakabuti sa inyong dalawa ang palagiang pag aaway! Hindi naman kayo dating ganyan sa isa't-isa ah? You used to be so close like brothers, why so sudden like this?! Para kayong magbubugahan ng apoy kapag nag kikita."     Heto na naman kami. Bakit ba sa tuwing mag aaway kami ni Jako ako na lang parati ang masama? Damn. I'm his son! He should be on my freaking side! That's what a father should do, right?     "Blake!" narinig ko ang tawag ng mama ko kay papa. God. Bakit nag iiba parati ang tingin ni papa kay mama? Ganito ba talaga kapag love mo ang isang tao?     Siguro. Kasi sa tuwing makikita ko si Summer ganyan din ang nararamdaman ko. I've known Summer since milk teeth pa lang ang mga ngipin ko. Nasaksihan ko lahat ang pagbabago sa kanya, mula ng magka-braces siya hanggang sa tinanggal ito. Mula ng mapansin ko ang pagtangkad niya at hindi na siya nagpi-pigtails. Mula ng magkalaman siya at tubuan siya ng dibdib. Lahat iyon napansin ko sa kanya. Damn, she's only f*****g fifteen years old and I'm eighteen, and I know I'm in love with her.      "Pa, things change! Lalo na ng traydurin ako ni Jako! Magmula ng sirain niya ang pangako niya sa akin! He swore to me that we will let out our feelings for Sam sa takdang panahon, and yet he still court Summer and never bother to tell me. That's the time I can say that we can never be back like we were before."     Yeah. My f*****g cousin, Jace Kristofer dela Vega. Alam ko na noong una pa lang na may gusto siya kay Sam eh. Kitang-kita ko ang mga tingin niya dito. Iisa kami ng pinagmulang dugo, at once upon a time best buddy kami. Magkasundo sa lahat ng bagay, magka-share ng laruan. Pero ng dumating si Sam, naisip ko. Bakit ba kami palaging nagshi-share? Kung puwede namang maging akin lang, diba?     Kung mayroong sibling rivalry, kami ni Jako iyon. Mula ng mamulat ako sa kumpetensya ginawa ko na ang lahat para at least mapantayan siya. Naging malapit din kami ni Kai, yung kapatid niya kaya alam ko ang bawat kilos niya. Matalino ata ako, at hindi ako palalamang dahil lang sa mas matanda siya ng one year, four months and eight days.     "Dean, hindi pa rin magandang tignan ang nag aaway kayong magpinsan. Dapat ay pinag uusapan ninyo ang gusot ninyo ni Jace." hindi na lang ako umimik. Alam ko namang hindi ako mananalo kay papa eh. Pero ng mahagip ko ang malamlam na mga mata ni mama nakaramdam ako ng init.     Bakit ba pinahihirapan nila ako ng ganito, ma? I just want to love someone like you, yung titignan ako ng tulad ng ginagawa mo kay papa. At alam kong si Summer lang iyon. Si Summer lang.     "I like her too, Ma." napasinghap si mama ng malakas ng marinig iyon mula sa akin, "At hindi lang ako basta tatanga lang dito at hahayaang makuha ng iba ang babaeng mahal ko, kahit kadugo ko pa." lalo tuloy napanganga si mama sa sinabi ko.     "Masiyado pang maaga Dean para sabihin mong mahal mo nga si Sam. Napakabata pa ninyo para unahin ang mga ganyang bagay." naiiling na sabi ni Papa.     "No, Pa. I know I maybe too young for saying this, but! I know what I want. And that is Summer. Kaya kong maghintay kahit gaano katagal para sa kanya. Ang masakit lang ay iyong hindi ko maipakita ang nararamdaman ko para sa kanya dahil natatakot ako na baka iba ang piliin niya."     Tae! Sige, insecure na kung insecure. Kaso iyon ang nararamdaman ko eh. Sa lahat pa ng magiging karibal ko sa babae, bakit si Jako pa! Bakit kadugo ko pa?     "About that, Son. Your Tito Jairus wants you and Jace to back off from Sam."     "W-what?!" bigla akong napasigaw. Ano daw? Back off?     "Your Tito Jairus wants for the three of you to explore more in your surroundings. Kailangan ninyong maghiwa-hiwalay para maranasan ninyo ang pakiramdam ng wala ang isa't-isa. Your Uncle Jake convinced Jace to study in Canada and you, you need to cooperate."     "Pa! No! I won't leave! Ayoko!" galit na galit na sabi ko, di ko napigilang kumuyom ang mga kamao ko, "Why-why Tito Jairus made this freaking suggestion?"     "Because that is the best way we think of, Son! Kahit na labag sa kalooban ko na paalisin ka, iyon lang ang naiisip naming paraan para matigil ang pagaaway ninyong mag pinsan." nafu-frustrate na sabi ni papa.     "B-blake, think of it. It's our son, huwag kang magpadalos-dalos."      "This is the best option, honey. Mahirap din para sa akin ang hinihingi ko, throwing my boy outside our house. Pero hindi ko rin kayang makita na masiraan ng bait ang anak ko sa kakasunod sa isang babae."      "B-blake! You can't just do what they say to you! It's Dean's sake! Anak mo ang pinag uusapan natin dito."     Damn! What did I do to suffer like this? Mahal ko lang naman si Sam diba? Bakit kailangan nila akong palayuin. Bakit kailangang mag away ng mga magulang ko sa harapan ko.     Bakit kailangan paiyakin ko ang mama ko?     Hindi ko alam kung ano ang gagawin ng magawi ang tingin ko kay Roni, umiiyak din ito sa isang sulok. Then I made a decision that will make me regret it someday.     "No, Pa! I won't leave. That's my decision. I.. I can handle the deal." natigil ang mga magulang ko sa pagtatalo, na-caught ko ang atensyon nila lalo na si mama. s**t. I don't want to see my mother crying because of me.     "L-lalayuan ko si Sam. Tutupad ako sa pangako kung tutupad kayo na hindi na kayo makikialam kung darating man ang panahon na babalikan ko ang ipinangako ko naman para sa sarili ko." determinadong kong sagot.     "Dean, a-anak!" kita ko ang malungkot na mga mata ni mama which is ayokong makita. Ayoko siyang nasasaktan. Ganyan ko siya pinapahalagahan. Ganyan ko kamahal ang nanay ko.     "Tama ka, Pa. You thought me everything you want me to know, and I thanked you for that. But I hate to see you fighting with Mama because of me." mapait ko na turan sa ama ko. Tinakbo ng mama ko ang mga pagitan namin at saka umiyak sa dibdib ko. Parang kinukirot ng sangkaterbang aspile ang dibdib ko sa nakikita ko. "I maybe love Sam, but I love you more, Ma. I don't want to see you hurt by me leaving so I will back off with Sam and d-deal with it."     "I love you, mom."     "I love you too, Dean."       I am vaguely aware of the hushed conversations going on around me. Masiyadong makirot ang pakiramdam ng dibdib ko at wala na akong naging paki sa mga bulung-bulungan sa paligid ko. Hindi ko lubos maisip na darating ang oras na ito. Na tatatak ang sandaling ito pero sa ibang tao.     Sa pinsan ko.     Nasa kanya na ang babaeng buong buhay kong pinangarap, sinamba, minahal. Ang nag iisang babae na pinag sabihan ko ng mga pangarap ko sa buhay.     Biglang nanumbalik ang lahat sa nakaraan; ang mga ngiti, ang mga pag aasaran namin – the countless hours making plans for a future that no longer existed.     How could I have been so wrong?     Had I been chasing a dream that never existed?     Napayuko ako ng marinig ko ang pari ng utusan nitong isuot ng babae ang singsing sa lalaki. Tangina. Now there is a ring—a symbol of the love that burned brightly between them. A love that was so obviously showing on both.     Puta. Ano pa ba kasing ginagawa ko rito? Masiyado ng masakit ang makita siyang ngumingiti sa iba. Tumayo ako kahit hindi pa natatapos ang seremonya. Pihado namang walang makakapansin ng pag alis ko.     At wala din namang mabuting maidudulot kung sisigaw ako at hahatakin ko siya palayo sa lalaking iyon.     Makakaya ko.     Makakabangon ako ulit.     He wouldn't allow this moment to define him.     Muli pang namasa ang mga mata ko at bago pa man iyon tumulo napunasan ko na as I walked out of the church, he vowed no woman would ever bring him to this state again.     Never again.