บทที่ 7 เร่งรัด บีบคั้น

1913 Words

สิบทิศเดินออกจากลิฟต์มาถึงห้องพักส่วนตัวที่อยู่ชั้นบนสุดของคอนโดแห่งนี้ ก็พบว่ายงยุทธได้จัดอาหารเย็นไว้ให้ตนเอง “ยุทธแกซื้ออาหารมาให้ฉันทำไม ฉันบอกแกแล้วนะว่าวันนี้ไม่ทำงานหยุดไปดินเนอร์กับสาว แกห่อกลับไปกินเองเถอะ” สิบทิศบอกลูกน้องสีหน้ายิ้มแย้มแบบอารมณ์ดีสุดๆ “ไปดินเนอร์อะไร ที่ไหน กับใครครับนาย ดูนายอารมณ์ดีมากเลยนะครับ อย่าบอกนะว่าไปกับ……” ยงยุทธถามยังไม่ทันจบสิบทิศก็พูดขึ้น “ฉันไปกับคุณหนูมุกอันดามา” สิบทิศพูดบอกยงยุทธ และเป็นที่ทราบแน่ชัดหลังจากที่สิบทิศให้ยงยุทธดูบัตรประชาชนและช่วยสืบว่า มุกอันดา อัครเดชา เป็นหลานสาวของเจ้าสัววิชัย อัครเดชาใช่ไหม แล้วเป็นคนเดียวกันกับคนที่ต้องแต่งงานกับเขาหรือเปล่า เมื่อทราบผลว่าใช่เป็นคนเดียวกัน สิบทิศจึงเริ่มรุกคืบตามแผนการที่เขาได้วางแผนเอาไว้ “แล้วคุณมุกอันดาเป็นยังไงบ้างครับนาย” ยงยุทธถาม “ก็สวย น่ารัก ขาว ตาโต ไม่หมวยมากคงได้หน้าคมมาจากทางแม่ของเขา รวมๆ แล้วชอบ แบบสวยเลย” สิบทิศพูด “ครับ ทราบแล้วครับว่าสวยถึงได้เก็บมาเคลิ้มตาลอยแบบนี้ไง แต่ที่ผมถามหมายถึงนิสัยนะครับเป็นยังไงผ่านไหมครับ” ยงยุทธถาม “เขาก็ไม่ได้หยิ่ง ไม่ได้ดูถูกยามอย่างฉันนะ แต่ก็ไว้ตัวอยู่ไม่ยอมกินของชามเดียวกับฉัน ดูเขาเป็นผู้หญิงธรรมดาๆ นุ่งกางเกงขาสั้น ใส่เสื้อยืด กินข้าวข้างถนนกับฉันได้ไม่บ่นไม่เรื่องเยอะ กางเกงขาสั้นชอบนะแต่ไม่อยากให้ใส่เลยวะ หวง…...” สิบทิศเล่าให้ยงยุทธฟังสีหน้ายิ้มแย้ม “หวง! ......อย่างนี้นายก็สบายใจจะรุกจีบเลยไหม” ยงยุทธถาม “จะจีบยังไงไหว เขาบอกกูว่าเขากำลังจะแต่งงานเพราะที่บ้านบังคับ เขาคงต้องแต่งและมีท่าทีไม่อยากพูดเรื่องนี้เวลาฉันถามนะ ยามจะเอาอะไรไปสู้เศรษฐีว่าที่สามีเขาละ” สิบทิศพูด “อ้าว แล้วเศรษฐีคนนั้น คือนายหรือเปล่าครับ” ยงยุทธพูดเตือนนาย “ก็เออ! ....รู้แล้วแต่อยากให้เขาเลือกฉันที่ตัวฉัน ไม่อยากให้เลือกที่ความร่ำรวยของปู่ฉัน” สิบทิศพูด “แล้วนายจะทำอย่างไร จะจีบคุณหนูมุกอันดาในคราบยามนี่นะหรือครับ” ยงยุทธถาม “อือ ก็ขอทำความรู้จักในรูปแบบนี้ไว้ก่อน” สิบทิศบอกลูกน้อง “แล้ววันนี้ออกไปข้างนอกหรือเปล่านาย อยากได้อะไรอีกไหม ผมหมายถึง น้องๆ น้องส้มโอ เชอรี่ มะปราง น้องเขาโทรมาหาผมบอกนายไม่ค่อยเรียกใช้บริการพวกน้องเขาเลย คืนนี้จะจัดไหมครับ ผมจัดการให้” ยงยุทธถาม “ไม่ละ แกกลับไปเถอะยุทธ เอาอาหารกลับไปด้วย ฉันอิ่มแล้ว จะอาบน้ำอ่านรายงานการประชุมแล้วเข้านอนเลย ฉันอยากทำตัวให้สะอาดๆ รอมีเมียวะ” สิบทิศพูดอย่างอารมณ์ดี “ทำตัวให้สะอาด รอมีเมีย…...นายดูจะหลงคุณหนูมุกอันดาเอามากๆ เลยนะครับ” ยงยุทธพูดกับนายยิ้มๆ “หลงอะไรของแก เพิ่งจะได้เจอกัน แต่เขาก็น่ารักดีนะ แต่นิสัยคงต้องดูกันไปนานๆ หน่อย” สิบทิศพูด “ครับนาย ผมขอให้นายเจอรักจริงๆ ที่เป็นของนายครับ ว่าแต่คืนนี้ไม่เอาใครจริงๆ หรือครับ ผมจะได้กลับห้องพักผมเลย” ยงยุทธถามอีกครั้ง “เออ….ไม่เอาใครทั้งนั้น จะนอน” สิบทิศพูดชัดเจน ยงยุทธจึงได้ขอตัวกลับ ฝั่งมุกอันดาเมื่อขับรถถึงบ้านเรือนขาว ก็ได้ช่วยแม่ทำขนมช่อม่วง และขนมกลีบลำดวนส่งร้านกาแฟพรุ่งนี้เช้า ระหว่างนั่งช่วยแม่ทำขนมก็ได้นั่งพูดคุยกับแม่ไปด้วย “มุก วันนี้คุณย่ามาหาแม่ มาคุยเรื่องที่มุกสอบเสร็จแล้ว และก็มาคุยเร่งรัดเรื่องแต่งงาน” นางรุ้งพราวบอกลูกสาว “หนูเพิ่งจะสอบเสร็จวันนี้เองนะคะแม่ ขอรับปริญญา ขอทดลองไปทำงานก่อนได้ไหมคะ ยืดเวลาไปอีกห้าเดือนหกเดือนไข่หนูไม่ทันฝ่อหรอกนะคะ แม่ค่ะหนูไม่อยากแต่งงานกับคนที่หนูไม่ได้รัก” มุกอันดาบอกแม่เสียงเศร้า “แม่เข้าใจมุกนะ แต่มุกจะปฏิเสธคุณย่ากับคุณปู่อย่างไร คุณย่าท่านหวังดีและรักมุกมากนะลูก มุกจะกล้าทำให้ท่านผิดหวังหรือ” นางรุ้งพราวพูดกับลูกสาว “มุกไม่อยากทำให้คุณย่าผิดหวังเสียใจนะคะแม่ แต่มุกอยากใช้ชีวิตกับคนที่มุกรักเหมือนกัน คนสองคนจะมาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันทั้งๆ ที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ไม่เคยรักกันมาก่อนเลย จะมาอยู่กันได้หรือคะแม่” มุกอันดาพูด “ถ้ามุกอยากอยู่กับคนที่มุกรัก มุกก็ต้องมีเขาคนนั้นก่อน มุกมีคนที่รักอยู่หรือเปล่า ถ้ามีแล้วหนูก็เรียนแจ้งคุณย่าไป หนูก็ไม่ต้องแต่งงาน” นางรุ้งพราวพูด “แม่! ......ก็หนูยังไม่มีนี่ค่ะ หนูยังอยากทำงาน อยากเรียนต่อก่อน ทำไมคนที่ต้องแต่งงานต้องเป็นหนูด้วย แทนที่จะเป็นพี่ๆ ลูกสาวเมียเอกของพ่อ” มุกอันดาพูด “คุณย่าเป็นคนตัดสินใจไปแล้ว แม่ว่ามุกไปอาบน้ำเข้านอนไปลูก ดึกแล้ว เดี๋ยวแม่เก็บของล้างเก็บในตู้เอง แล้วพรุ่งนี้เช้าให้รีบตื่นมาใส่บาตรกับคุณย่า คุณปู่กับคุณย่าท่านมีเรื่องจะคุยกับมุก ท่านจะมารับอาหารเช้าที่เรือนขาว” นางรุ้งพราวบอกลูกสาว “หนูอยู่ช่วยแม่ให้เสร็จก่อนนะคะ หนูยังไม่ง่วงนอนเลยค่ะ” มุกอันดาพูด “งั้นก็ได้จ้ะ ลูกเอาอันนี้ไปล้างนะ แม่จะเก็บของตรงนี้ก่อน” นางรุ้งพราวพูด “ค่ะแม่” มุกอันดารับคำและช่วยแม่จนเสร็จจึงไปอาบน้ำเข้านอน แต่ก็นอนไม่หลับพลิกไปพลิกมาและใช้ความคิดว่าทำอย่างไรถึงจะไม่ต้องแต่งงาน “แม่บอกว่าถ้าเรามีคนที่รัก ไม่ต้องแต่งงานหรือ บอกคุณปู่คุณย่าได้ว่าเรามีคนรักแล้ว” มุกอันดาพูดกับตัวเอง “แต่เราไม่มีไง! ....... แล้วถ้าหลอกว่ามีละ! ......แล้วจะเอาใครที่ไหนมาหลอกท่านได้” มุกอันดาพึมพำใช้ความคิด คิดไปคิดมาจนเผลอนอนหลับไปเอง เช้าของวันใหม่วันนี้มุกอันดาตื่นนอนมาแต่เช้า อาบน้ำแต่งตัวเตรียมลงไปใส่บาตรกับคุณย่า ใส่บาตรเสร็จก็มาตั้งโต๊ะอาหารเช้า กินข้าวกับปู่และย่า แถมด้วยผู้เป็นพ่ออีกคนที่ตามมากินข้าวที่เรือนขาวด้วย “เป็นอย่างไรบ้างยายมุก สอบเสร็จแล้วใช่ไหม” คุณหญิงพิสมัยถามหลานสาว “สอบเสร็จไปเมื่อวานค่ะคุณย่า ก็ดีนะคะทำข้อสอบได้ หนูน่าจะไม่พลาดเกียรตินิยมอันดับ1” มุกอันดาพูด “เรื่องนั้น ย่ารู้อยู่แล้ว เราเรียนเก่งย่าก็เห็นมาแต่ไหนแต่ไร ไม่ได้ตื่นเต้นกับการเรียนของเราหรอก ที่ย่าถามหมายถึงเรียนจบแล้วพร้อมจะแต่งงานแล้วนะ ใช่ไหม?.....” คุณหญิงพูดและถามหลานสาว “ถ้าหนูบอกว่าไม่พร้อมละคะ คือหนูเพิ่งสอบเสร็จไปเมื่อวานเองนะคะคุณย่า หนูขอทำงานก่อนสักพัก ขอรับปริญญาก่อนได้ไหมคะ” มุกอันดาพูด “จะมามัวรออะไรอีก ก็เรียนจบแล้วก็แต่งๆ ไปเถอะนะ” เจ้าสัววิชัยพูด “แต่หนูไม่เคยรู้จักเขาเลย อยู่ดีๆ จะให้มาแต่งงานกันทันทีที่หนูเรียนจบ มันจะไม่เกินไปหน่อยหรือคะคุณปู่ อย่างน้อยก็น่าจะได้มีเวลาทำความรู้จักกันก่อน” มุกอันดาพูดต่อรอง “งั้นเอาอย่างนี้ งานเลี้ยงกรรมการผู้ถือหุ้นของวิศวะโยธินกุลในอีกหนึ่งอาทิตย์ข้างหน้าเขาเชิญพ่อมา ถ้าอย่างนั้นงานนี้มุกไปออกงานกับพ่อจะได้รู้จักพี่เขาเอาไว้ มุกเตรียมตัวเอาไว้เลย ส่วนเรื่องแต่งงานที่ผู้ใหญ่ตกลงกันเอาไว้ พ่อจะให้เวลามุกแค่อีก5เดือนเท่านั้น มุกรับปริญญาเสร็จก็แต่งกันเลยช่วงสี่ห้าเดือนนี้ก็เป็นช่วงทำความรู้จักกัน” นายวิชาญพ่อของมุกอันดาพูด “แต่ว่าพ่อค่ะ เราสองคนไม่ได้รักกันนะคะ” มุกอันดาพูดขัดขึ้น “ตอนนี้ไม่รักอยู่กันไปก็รักกันไปเองเชื่อย่าเถอะ หลานสาวย่าสวย น่ารักออกขนาดนี้ เรียนก็เก่ง หนูทำให้พี่เขารักหนูได้ไม่ยากหรอกนะเชื่อย่าเถอะ” คุณหญิงพิสมัยพูด “แต่หนูไม่รักเขาไงคะคุณย่า” มุกอันดาพูด “มุก ไม่เอาลูกพอแล้วอย่าขัดใจคุณย่า อย่าเถียงผู้ใหญ่ทำแบบนี้ไม่น่ารักเลยนะลูก” นางรุ้งพราวพูดปรามลูกสาว “ค่ะแม่….” มุกอันดารับคำเสียงเบา “ปู่ถามเราจริงๆ นะ เราเองก็ไม่ได้มีคนที่รักที่ชอบอยู่ไม่ใช่หรือ การที่ปู่ให้แกแต่งงานกับวิศวะโยธินกุลเพราะปู่หวังดีกับแกนะ แต่ถ้าแกมีคนที่แกรักแกชอบอยู่แล้วแกก็บอกปู่ ปู่จะไม่บังคับใจแกเลย แต่ถ้าแกยังไม่มีใครการที่แกจะได้แต่งงานนับเป็นความโชคดี เป็นเกียรติแก่ตระกูลของเราที่จะได้เกี่ยวดองกับวิศวะโยธินกุลนะยายมุก” เจ้าสัววิชัยพูด “มุก คือมุก จริงๆ มุกก็พอมีคนคุยอยู่ค่ะเป็นรุ่นพี่หลายปี แต่ดูๆ กันอยู่ยังไม่มั่นใจ ถ้าคุณปู่ คุณย่าจะกรุณามุก มุกขอเวลาและขอโอกาสก่อนที่มุกจะตัดสินใจอะไรก่อนได้ไหมคะ” มุกอันดาพูด “ได้ถ้าภายในสองเดือนนี้แกพาผู้ชายคนที่ว่ามาแนะนำเปิดตัวกับที่บ้าน พ่อจะดูคุณสมบัติและขอดูความเหมาะสมอีกที ถ้าแกสองคนรักกันจริงๆ พ่อจะไม่บังคับแกให้แต่งงานกับคนที่แกไม่ได้รัก” พ่อของมุกอันดายื่นคำขาด “เอาเป็นว่าสรุปตามนี้นะยายมุก ตามเงื่อนไขที่พ่อของเราบอก” ย่าของมุกอันดาพูด หลังจากมื้ออาหารเช้าผ่านไป ปู่ ย่าและผู้เป็นพ่อกลับตึกใหญ่ไปแล้ว มุกอันดาก็คิดไม่ตกว่าสองเดือนตนเองจะไปตามหารักแท้มาจากไหนกัน คิดวนไปวนมาจนคิดได้ว่า “ถ้าไม่มีรักแท้จริงๆ เราจ้างให้มีรักแท้ได้นี่หว่า แต่เราจะไปจ้างใครกัน” มุกอันดาครุ่นคิดจนปวดหัว เลยเปลี่ยนเสื้อผ้าขับรถออกไปเจอเพื่อนรักอย่างทิพย์อาภาที่ร้านกาแฟกลางห้างหรูใจกลางกรุงเทพ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more