เมื่อกลับมาถึงบ้านก็เป็นเวลาเกือบบ่ายแล้ว แต่เพราะกินอาหารเช้าไปช่วงสาย ตอนนี้ทั้งสองคนก็ยังไม่หิวมากนัก ในขณะที่เยี่ยหงนั้นเพิ่งกินอาหารของเมื่อเช้าเป็นมื้อกลางวันเสร็จตอนที่พวกเขามาถึง
“แม่ไม่รู้ว่าลูกจะกลับมาเร็ว เลยไม่ได้เตรียมอะไรเอาไว้ อยากกินอะไรก็ให้ซูเจินทำให้ก็แล้วกัน” น้ำเสียงนั้นราบเรียบ ราวกับว่าน้อยใจลูกชายอยู่และไม่เมินเฉยต่อลูกสะใภ้
จางซูเจินเอาข้าวของไปเก็บในครัว รู้ว่าตอนนี้อีกฝ่ายคงเริ่มแผนสงครามเย็นกับตนแล้ว
“คุณหิวไหมคะ ฉันจะทำอะไรให้กิน” เธอกลับเข้ามาถามสามีตามหน้าที่ภรรยาของตน
“ยังไม่หิว อาหารที่กินไปยังไม่ย่อยเลย” ปกติเขาจะตอบเธอสั้นๆ แค่ไม่กี่คำ แต่ตอบกลับยาวเป็นประโยคแบบนี้หญิงสาวก็เริ่มมั่นใจว่ามีอะไรบางอย่างทำให้เขาเปลี่ยนไปแน่
“ฉันทำความสะอาดห้องไว้ให้แล้วนะ” เยี่ยหงพูดขึ้นมาเสียงเรียบ จากนั้นก็เก็บถ้วยข้าวลุกเดินไปที่ห้องครัวเหมือนไม่อยากอยู่ร่วมใช้อากาศ
