อสูรร้อนซ่อนรัก

3

3

อสูรร้ายเริ่มร่ายมนตร์ให้สาวน้อยอ่อนต่อโลกีย์โอนอ่อนผ่อนตามความช่ำชองที่มีอยู่มากล้น ปลายลิ้นหนาควานหาความนุ่มและหอมหวานอย่างไม่รู้จักอิ่ม รสชาติแปลกใหม่ที่เขาไม่เคยลิ้มลอง ทำให้มาเฟียหนุ่มไม่อยากผละจาก ยังคงเกี่ยวกระหวัดรัดเร้าดูดดึงเรียวลิ้นนุ่มอย่างโหยหิวราวกับห่างหายการจูบมาช้านาน ยิ่งได้ลิ้มลองรสชาติใหม่ที่ไม่เหมือนใคร อเล็สซานโดรยิ่งไม่อยากจะถอยห่างปากเล็กคู่นี้แม้วินาทีเดียว

จุมพิตในครั้งนี้ไม่ได้มีผลแค่คนจูบเพียงคนเดียว ยังส่งผลตรงถึงร่างกายของทิพย์ธาราที่มีอาการร้อนรุ่มจากไฟเสน่หาที่ค่อยๆ ลามเลียในร่างกายทีละน้อย เลือดลมในร่างสาวสูบฉีดผิดปกติ เช่นเดียวกับอัตราการเต้นของหัวใจที่กระหน่ำเร็วแรง

ร่างบางถูกผ่อนให้ราบไปตามโต๊ะตัวยาวที่มีเครื่องสำอางมากมายวางเรียงรายอยู่ ของเหล่านั้นถูกปัดอย่างไม่ไยดีด้วยมือหนา ทิพย์ธารารู้สึกตัวเมื่อแผ่นหลังบาง สัมผัสกับความเย็นของโต๊ะ สติที่เริ่มหลงทางไปไกล เริ่มคืบคลานเข้ามาในสมองของเธอทีละนิดๆ

“ไม่ ปล่อยฉัน” ทิพย์ธาราร้องห้ามเสียงแหบพร่าเบาหวิว เมื่อริมฝีปากบางได้รับอิสระ หากแต่อสูรร้ายกลับทำในสิ่งที่ตรงกันข้ามกับคำพูดนั้น เขาเลื่อนปากไปตามลำคอระหง ซุกไซ้สูดดมความหอมกรุ่นจากกลิ่นกายสาวที่ปลุกเร้าความต้องการของเขาถึงขีดสุด

มือแกร่งสอดเข้าในเสื้อตัวบางอย่างย่ามใจ สูงขึ้นจนถึงทรวงอกอวบเต็มไม้เต็มมือ ออกแรงเคล้นเบาๆ ก่อนจะสอดมือไปทางด้านหลังใช้ปลายนิ้วสะกิดตะขอบราเพียงนิด ตะขอนั้นจึงหลุดออกจากกันอย่างง่ายดาย

เสื้อตัวบางถูกร่นขึ้นเหนือทรวงอก พร้อมกับบราเซียร์สีฟ้าสดลายลูกไม้ที่ถูกร่นขึ้นตามไปด้วย ทรวงอกอวบเบ่งบานเมื่อเป็นอิสระจากบราตัวสวย อเล็สซานโดรเห็นความสวยงามตรงหน้าเพียงแวบเดียวอารมณ์พิศวาสก็พวยพุ่งทะยานสูง ไม่รั้งรอให้เวลาผ่านไปนานก้มหน้าดอมดมดอกบงกชคู่งามทันที

ร่างสาวสะดุ้งเฮือกเมื่อรู้สึกถึงความอุ่นร้อนจากช่องปากของเขาที่ครอบงับปลายถันของเธอ ก่อนที่ความรู้สึกที่ไม่เคยรู้จักจะวิ่งเข้ามาในความรู้สึกและกระจาย เป็นสายธาราแห่งความเสียวซ่านที่ไหลบ่าแทรกซึมเข้าสู่ทุกอณูเนื้อ แม้ว่าร่างกายจะคล้อยตามสัมผัสของชายร่างใหญ่ ทว่าจิตใจก็ยังมีสตินึกคิดจึงเอ่ยปากต้องห้าม มือเล็กก็พยายามออกแรงผลักไสร่างแข็งแรงดุจหินให้ออกห่างตนเอง

“ไม่ อย่า” แต่เสียงห้ามปรามของทิพย์ธารานั้นแสนจะเบา เบาเสียจนอเล็สซานโดรไม่ได้ยิน หรือเขาอาจจะไม่สนใจ เนื่องจากมีสิ่งอื่นที่น่าสนใจมากกว่า เมื่อเขาไล้เลียปทุมถันของเธอไม่หยุดหย่อน ความกระสันซ่านก็เข้ามาเยือนความรู้สึกของเธออย่างต่อเนื่องเช่นกัน

อเล็สซานโดรยังคงครอบครองปลายถันสลับกันไปมาทั้งสองข้างทรวงอย่างเมามัน ยิ่งได้ยินเสียงร้องครางหวานเสนาะหูด้วยแล้ว เขาก็ยิ่งไล้เลียและดูดดึงไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ร่างกายของชายหนุ่มร้อนไปทั้งตัวอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ความปรารถนาที่ไม่เคยปะทุเดือดมากขนาดนี้ เลือดในกายสูบฉีดแรง ความต้องการที่ถูกปลุกเริ่มตึงแน่นจนเขาเจ็บปวดไปหมด

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูหน้าห้องแต่งตัวของอแมนดาดังขึ้นหลายครั้ง หากแต่อเล็สซานโดรหาสนใจไม่เพราะสิ่งที่เขาสนใจมากที่สุดตอนนี้คือ หญิงสาวร่างอ่อนระทวย ใบหน้าแดงซ่านด้วยความเสน่หาที่ถูกปลุกเร้า ดวงตาฉ่ำปรือ ริมฝีปากเผยอเล็กน้อยปล่อยเสียงครางเบาๆ ชวนฟัง ทรวงอกอวบใหญ่คู่สวยที่เขากำลังครอบครองนี้ต่างหาก คือสิ่งที่เขาต้องการ และต้องการมากกว่าจูบด้วย

“เจ้านายครับ เจ้านาย” โรแบร์โตลูกน้องคนสนิทตัดสินใจตะโกนเรียก เมื่อเขาเพียรพยายามเคาะประตูนับสิบครั้ง จึงตัดสินใจเปลี่ยนเป็นเรียกชื่อแทน

“บ้าเอ๊ย!” อเล็สซานโดรสบถ เมื่อเสียงของลูกน้องคนสนิทร้องเรียกไม่หยุด อสูรร้ายจึงผละออกจากทรวงอกคู่สวยอย่างไม่เต็มใจนัก ก่อนจะเดินไปยังประตูและกระชากมันสุดแรงด้วยอารมณ์ที่ไม่สู้ดีนัก

โรแบร์โตเห็นสีหน้าของผู้เป็นเจ้านายแล้วก็แทบอยากจะหมุนตัวหนีไปให้ไกลรัศมีสายตาก็ว่าได้ ใบหน้าของอเล็สซานโดรบึ้งตึงและค่อนข้างแดง ดวงตาคมกล้าแข็งราวกับหิน

“มีอะไร ถ้าไม่มีอะไรสำคัญแกตาย” อเล็สซานโดรพูดเสียงเข้ม

“ได้เวลาเปิดงานแล้วครับ” โรแบร์โตตอบ

อเล็สซานโดรหงุดหงิดมากยิ่งขึ้น เมื่อรู้ว่าต้องห่างร่างบางที่หอมละมุนลิ้นนี้ไป แต่งานก็ต้องสำคัญกว่าอาหารจานว่างจานนี้อยู่แล้ว

“รอก่อน” มาเฟียเอาแต่ใจพูดก่อนจะปิดประตูใส่หน้าลูกน้องทันที

ทิพย์ธารานั่งชันเข่ากอดตัวเองอยู่บนพื้นห้องหลังจากเขาผละห่างร่างของตนและรีบจัดการกับเสื้อผ้าให้อยู่ในสภาพเรียบร้อย ยังนึกขอบคุณคนที่ขัดจังหวะที่เปรียบเสมือนผู้มีพระคุณมาช่วยชีวิตเธอ ไม่เช่นนั้นเธออาจจะโดนเขาย่ำยีมากกว่านี้ก็เป็นได้

แต่มีเรื่องหนึ่งที่ทิพย์ธาราไม่เข้าใจ เรื่องนั้นก็คือ เหตุใดร่างกายจึงคล้อยตามเขา ทั้งที่เขาเป็นชายแปลกหน้า เธอน่าจะขยะแขยงสัมผัสของเขามิใช่หรือ แต่ไม่เลย ทิพย์ธาราไม่มีความรู้สึกนั้น แถมบางครั้งยังโอนอ่อนผ่อนตามเขาด้วย ความคิดและปากร้องห้าม ทว่าร่างกายไม่สนองตามความคิดเอาเสียเลย

อเล็สซานโดรมองลูกแมวน้อยที่นั่งตัวสั่นบนพื้นเพียงไม่กี่อึดใจ แล้วจึงทรุดตัวนั่งยองๆ ด้วยเข่าเพียงข้างเดียว ใช้ปลายเท้ารับน้ำหนักตัวเอง ส่วนขาอีกข้างตั้งชัน ปลายนิ้วแกร่งเชยคางมนขึ้นมา ดวงตาคมมีเสน่ห์มองลึกเข้าไปในดวงตาคู่สวยที่เวลานี้มีน้ำตาเอ่อล้นขอบตา