ตอนที่ 6

2528 Words

เขาขับรถออกมาก่อนจะแวะร้านขายของฝากแต่ไม่ใช่เขาซื้อหรอก แอมต่างหากที่ซื้อไปฝากพี่ชายหน้าส้นตีนของเธอ “ทั้งหมดสี่พันบาทค่ะ” “เดี๋ยวพี่จ่ายให้เอง” ถึงจะเกลียดไอ้แอลแต่ไม่เป็นอะไรเลย เขาแค่ต้องการทำให้เธออารณ์ดีขึ้นเท่านั้นเอง “ไม่ค่ะ แอลให้บัตรเครดิตไว้ใช้แล้ว” เขาถือของมาเก็บแล้วทำหน้าที่เป็นคนขับรถที่ดีต่อไป แต่เหมือนกับนั่งคนเดียวงั้นแหละ แม่คนสวยแสนงอนของเขาก็เอาแต่เล่นโทรศัพท์ไม่สนใจกัน แล้วกินกับนอนเท่านั้นเอง ส่งแอมแล้วก็ขับรถไปหาเพื่อนที่ผับต่อ “อารมณ์เสียว่ะ!” “มึงทะเลาะกับเมียแล้วมาพังร้านกูเนี่ยนะ!” เขาไม่ได้ตอบอะไรนอกจากถีบเก้าอี้ล้มลงอีกตัว ไอ้เควินมันก็นั่งคลอเคลียกับเมียชนิดที่ไม่เห็นใจกันเลย คนพึ่งมีเรื่องมาหาเพื่อนแต่กลับเจอภาพบาดตาแบบนี้ “ไอ้เควิน! ร้านมึงเป็นเหี้ยอะไรว่ะ?” เจราลเดินเข้ามาถามด้วยความสงสัยมาก แต่มองเห็นตัวต้นเหตุแล้วแหละ “มึงถามมันเองดิ เป็นห่าไรอีก” “มึงเงียบเลย! เพราะมึงนั้นแหละไอ้สัตว์!” ถ้าไม่ใช่เพราะพนักงานมันนะป่านนี้คงเที่ยวกันสนุกแล้ว “อะไรกูไม่เกี่ยว!” “แล้วเมียกูงอนอีกแล้วเนี่ย กูพึ่งจะคืนดีกันเองนะเว้ย!” “มึงจะแคร์อะไรนักหนาว่ะ ถ้ามีปัญหามากก็เลิกๆเถอะ แค่เด็กคนเดียวหาได้ไม่ยากหรอก เชื่อกูดิ” “เหอะ! ทีกับคัฟเค้กมึงไม่พูดงี้มั้ง?” “อันนั้นเรื่องกู! แต่ของมึงมันไม่ใช่” “พอๆกันแหละพวกมึงสองคน” เพื่อนแต่ล่ะคนไม่มีใครที่ความรักราบรื่นเลย เขามีเมียแต่เมียก็ไม่รัก ไอ้เจราลก็มีเมียดื้อมาก ไอ้ลีโอก็พึ่งถูกเมียทิ้งเพราะทนไม่ไหวที่มันนอกจาก ส่วนไอ้ไทก้าก็ทะเลาะเรื่องเล็กๆน้อยๆทุกวันเพราะนิสัยเข้ากันไม่ได้ เดาไม่ออกเลยว่าเรื่องความรักจะเป็นยังไง ในขณะที่แอมขับรถไปที่สนามซ้อมของพี่ชาย วันนี้แอลน่าจะซ้อมแข่งรถทั้งวันแล้วช่วงเย็นน่าจะออกไปดื่มกับเพื่อน แอลขับรถเร็วมากจนเธอนึกกลัวเลยว่าจะไม่ปลอดภัย ถึงแม้ว่าแอลจะใส่อุปกรณ์ป้องกันตัวทุกอย่างก็เป็นห่วงอยู่ดี “แอมมานานยัง?” เขาลงจากรถแล้วเดินไปหาน้องสาวที่ยืนอยู่ขอบสนาม ปรกติแอมไม่ค่อยมาหาที่นี่เพราะไม่ค่อยชอบและผู้ชายเยอะมากเกินไปด้วย ส่วนเขาก็ไม่อยากให้แอมมาด้วยเหตุผลเดียวกันนั่นแหละ พอน้องสาวมาเลยรีบขับรถจอดทันที “พึ่งมาเอง แอลขับรถเก่งจังเลย” “ก็เป็นนักแข่งนี่จะไม่เก่งได้ไงล่ะ ไปตรงนั้นดีกว่าตรงนี้แดดแรงเดี๋ยวผิวไหมหมด” นอกจากผิวไหม้แล้วยังจะทำให้ปวดหัวได้อีกด้วย เขาถอดเสื้อออกมาคลุมหัวน้องสาวแล้วโอบไหล่เดินไปด้วยกัน “เอาของฝากมาให้ด้วยนะ เมื่อวานไปเที่ยวมา” แอลช่วยเธอถือของทุกอย่างเลย แต่เห็นนะแอลดูอึ้งมาก ตอนแรกที่บอกคงไม่คิดว่ามันจะเยอะขนาดนี้แต่พอเห็นเลยตกใจ “วันหลังชวนด้วยดิแอม” “ไปกับพี่ไทก้าน่ะรอบนี้ไม่ได้ไปกับเพื่อน” “เมื่อไรจะเลิกกับมันสักทีว่ะ พี่เกลียดขี้หน้ามัน!” “คุยเรื่องอื่นเถอะ” คนกลางก็ท้อใจเหมือนกันนะ เมื่อไรพวกเขาจะอยู่กันแบบปรกติสักที เธอเหนื่อยนะที่ต่างคนต่างบอกว่าไม่ชอบขี้หน้ากันตลอด ความจริงไม่ต้องพูดก็ได้เรื่องนี้รู้อยู่แล้ว เธอก็พยายามเลี่ยงไม่ให้ทั้งสองคนเจอกันก็น่าจะพอใจ ไม่ชอบเลยที่แอลกับพี่ไทก้าเป็นแบบนี้ เธอกลับมาคอนโดอีกครั้งก็เที่ยงคืนกว่าแล้ว วันนี้ยังไม่คุยกับพี่ไทก้าเลย เขาคงไม่ได้คิดถึงแล้วมั้ง เขาน่าจะเบื่อความงี่เง่าเอาแต่ใจตัวเองของเธอจนไม่อยากเจอแล้วแหละ แต่เธอพยายามมีเหตุผลแล้วจริงๆนะ พยายามปรับตัวให้เข้ากันมากกว่าที่เขารู้ด้วย แต่เหมือนว่ายิ่งปรับตัวทุกอย่างก็ยิ่งแย่มากขึ้นไปเรื่อยๆ มันคล้ายว่าเธอกับเขาปรับจนตึงเกินไป ว่าแต่นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับห้องของเธอเนี่ย!! “เห้ย!!” ห้องเธอถูกรื้อจนหมดสภาพเลย พอเดินดูข้าวของทุกอย่างก็กระจัดกระจายเละเทะไปหมด เสื้อผ้าก็ขาดไม่เหลือพอจะใส่เลยด้วยซ้ำ แล้วคืนนี้จะนอนที่ไหนดีล่ะ เธอเจ้าหน้าที่ดูแลคอนโดและโทรแจ้งตำรวจไม่นานก็มาเก็บหลักฐานสอบปากคำและแนะนำให้ค้างที่อื่นก่อนเพื่อความปลอดภัย จากนั้นก็โทรหาแฟนต่อเลยเพราะไม่อยากอยู่คนเดียวในสถานการณ์ที่คาดเดาไม่ได้ ‘ฮัลโหลพี่ไทก้าม’ ‘โทรมาทำไรตอนนี้พี่นอนอยู่!’ ‘งั้นไม่รบกวนแล้วนะ ฝันดีค่ะ’ ‘เดี๋ยวดิแอม มีอะไรรึเปล่า?’ ‘ห้องถูกรื้อ ใครก็ไม่รู้ทำ’ ‘แล้วตอนนี้อยู่กับใคร เดี๋ยวพี่ไปหา’ เธอนั่งจิตตกอยู่คนเดียวในเวลาเกือบจะตีหนึ่งแล้ว ไม่รู้เลยว่าใครทำแบบนี้แต่ที่แน่ๆคงต้องซื้อของใหม่เกือบทั้งห้อง หรือไม่ก็ย้ายที่อยู่เพื่อความปลอดภัย ไทก้าไปถึงเธอก็หลับแล้วท่ามกลางสภาพห้องที่ดูไม่ได้เลย แอมนอนหลับบนโซฟาที่มีแต่รอยกรีดเต็มไปหมด ห้องมีการเก็บบ้างแล้วแต่ยังคงยับเยินอยู่ดี ใครมันกล้ามาทำแบบนี้ว่ะ! “แอมไปกันเถอะ” ผมปลุกนิดเดียวก็สดุ้งตื่นสงสัยคงกลัวมากแน่ๆเลย “เราจะไปไหนคะ?” “เพนท์เฮ้าส์ของพี่” “ค่ะ” เขาจับมือเธอเดินออกไปพร้อมกันแล้วขับรถแวะซื้อของใช้ส่วนตัวให้ก่อนเพราะว่าแอมไม่เคยไปเพนท์เฮ้าส์ของเขาเลยสักครั้ง มีแค่ผมนี่แหละที่ชอบไปค้างคอนโดเธอบ่อยๆเพราะอยากอยู่ด้วยตลอดเวลา “รถใครคะเยอะจังเลย” “ของพี่เอง” แอมตอนนี้เหมือนหนูน้อยอยากรู้ เธอมองไปรอบๆ ดูจะตกใจกับของสะสมของเขานะ “แล้วใครอยู่ที่นี่มั้งคะ?” “แค่พี่คนเดียว แต่ตอนนี้เป็นเราสองคนจะมีแม่บ้านมาทุกวันพอทำงานเสร็จก็กลับ แล้วก็มียามอยู่สองคน” “เหรอค่ะ แอมคงรบกวนพี่ไทก้าไม่นานหรอก” “รอพี่ตรงนี้นะ” เขายิ้มให้เธอแล้วพอจะรู้นะว่าไม่ค่อยยิ้มเท่าไร แล้วก็รู้ด้วยว่าแอมชอบให้ยิ้มเยอะๆ “น่ารักจังยิ้มบ่อยๆนะ” “เดี๋ยวพี่ไปชงชาให้ เอาเค้กสักชิ้นไหม” “ก็ดีค่ะ” ความสุขของแอมคือการกินกับนอน เขาก็พร้อมจะหาให้ทุกอย่างเสมอ แล้วเค้กนี่ก็ซื้อไว้ตั้งใจจะเอาไปให้พรุ่งนี้เช้า แต่ไม่เป็นไรตอนนี้ก็ข้ามวันมาแล้วกินได้เหมือนกัน “นี่ครับคนสวย” เห็นขนมแล้วยิ้มเลยนะเด็กน้อย! เขาชั่งใจอยู่นานว่าจะพูดดีไหมเพราะคบกับแอมได้แค่เกือบปีเอง แต่เรื่องที่ได้รู้มันก็น่าเป็นห่วงมากเพราะไม่น่าจะหาคนผิดได้หรอก คอนโดนั่นระบบความปลอดภัยค่อนข้างดีสมราคาแต่ยังเข้าไปได้ แล้วยิ่งแอมอยู่คนเดียวยิ่งเป็นห่วงมาก เขากลัวว่าจะมีคนทำร้ายโดยที่ไม่มีใครช่วยได้ทัน พูดได้ไหมว่าอยากให้ย้ายมาอยู่กับเขาที่นี่ “แอมอยู่ที่นี้นานเลยได้ไหม?” ทำไมถามออกไปแล้วไม่รู้สึกโล่งใจอย่างที่คิดล่ะ เขากังวลและร้อนรนมากกว่าเพราะมั่นใจว่าต้องถูกปฏิเสธแน่นอน แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้แสดงอะไรออกมาให้เธอต้องคิดมาก “ไม่รู้สิคะ บางทีอาจจะไปอยู่คอนโดแอล” “พี่ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น!” ทำไมคนฉลาดแบบเธอไม่เข้าใจเรื่องง่ายๆแบบนี้ว่ะ “แล้วหมายความว่ายังไงคะ?” “แอมย้ายของมาไว้ที่นี้ ทุกอย่างเลยก็ได้แล้วมานอนที่นี่ทุกคืน ใช้ชีวิตที่นี่ทุกวัน เข้าใจใช่ไหม?” ลุ้นหนักกว่าเดิมอีกตอนนี้ คนดีตอบตกลงเถอะ…ได้โปรด! “จะให้แอมย้ายมาอยู่กับพี่เหรอคะ?” “ใช่ ตกลงนะ” “แต่แอมว่ามันเร็วไปนะ อีกอย่างเรายัง…” “ไม่เป็นไรหรอกแอม อีกอย่างทุกคนคิดว่าเราได้กันแล้วจะกลัวอะไร ตกลงตามนี้นะ เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่จะพาไปเก็บของแล้วก็ซื้อใหม่ทั้งหมดเลย” เขาว่าตอบเองแบบนี้แหละดีสุดแล้ว คนแบบแอมต้องให้เขารวบรัดเองเองเหมือนตอนขอคบเป็นแฟน แล้วไม่ให้โอกาสตัดสินนานเกินไปเพราะเดี๋ยวจะเอาไปปรึกษาพี่ชายอีก คำตอบที่ไอ้แอลจะบอกมีแค่ข้อเดียวคือเลิกกับเขา ดังนั้นถ้าเราอยู่ด้วยจะได้ลดปัญหาเรื่องไอ้แอลด้วย ให้ตายเถอะ! เขาจะได้นอนกอดเธอทุกคืนแล้ว “พี่ไทก้าแอมง่วงแล้ว” “งั้นไปนอนกันเถอะ พี่ก็ง่วงเหมือนกัน” เช้าวันต่อมาตื่นมาบนเตียงที่ไม่คุ้นเคยแต่อ้อมกอดแสนอบอุ่นนี้คุ้นเคยดี พี่ไทก้าก็รู้ตัวเร็วมากแล้วหอมแก้มอีกฟอดใหญ่ก่อนที่กอดแน่นขึ้นแล้วหอมแก้มอีกฟอด กว่าจะลุกจากเตียงได้เล่นเอาแก้มช้ำไปหมดเพราะโดนหอมไม่หยุดเลย เธอโทรบอกแอลเรื่องเมื่อคืนที่เกิดขึ้นในคอนโด แต่กว่าจะวางสายได้ก็โดนสวดไปเยอะเลย แอลไม่อยากให้เธออยู่กับพี่ไทก้านานๆแต่ก็เคารพการตัดสินใจ แล้วอีกอย่างเช้าวันนี้แอลไปทำธุระที่ต่างจังหวัดเลยไม่สามารถกลับมาหาได้ นี่ถ้าเธอบอกเมื่อคืนแอลอาจจะเสียงานก็ได้ “พี่ว่าไม่น่ามีอะไรใช้ได้เลยนะ” ยิ่งมองห้องของแอมก็ยิ่งเป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยมาก ขนาดไม่มีคีย์การ์ดที่นี่ยังเข้ามาทำได้ขนาดนี้เลย แล้วถ้าครั้งหน้ามาอีกแอมไม่มีทางรอดแน่นอน “ความจริงให้แอมไปอยู่กับแอลก็ได้นะ” “ไม่ต้องเลย! เป็นเมียพี่ก็ต้องอยู่กับพี่สิ” “มโนเยอะไปแล้วนะพี่ไทก้า” “เดี๋ยวให้คนมาจัดการให้ เราไปซื้อของที่จำเป็นกันเถอะ” เขาโอบไหล่เมียแล้วเดินไปจากห้องที่เละเทะยับเยินจนน่าสงสัยว่าใครทำ แอมไม่ได้คิดจะอยู่กับเขาเหมือนที่ขอเมื่อคืน แต่ทำอะไรไม่ถูกเพราะพี่ชายไม่อยู่แล้วยังจับตัวคนร้ายไม่ได้ เดี๋ยวคอยดูนะเขาจะยุให้ขายทิ้งไปเลย! เรามาที่ห้างสรรพสินค้าไม่ไกลมาก ในตอนนี้เต็มไปด้วยกล่องของขวัญที่ตกแต่งคงเพราะอีกไม่กี่วันก็คริตส์มาสแล้ว แอมดูมากตามประสาเด็ก จากนั้นก็ถึงเวลาทำหน้าที่คนรักนั่นคือการถ่ายรูปตามใจแฟนเด็กคนนี้ ตั้งแต่คบกันมาเขาเคยขัดใจแอมบ้างไหมนะ ไม่มีเลยสักครั้ง! “ถ่ายให้แอมสวยๆนะพี่ไทก้า” “อื้ม” ก็สวยอยู่แล้วนะจะสวยเพิ่มให้เขาหลงอีกใช่ไหม? ตากล้องจำเป็นอย่างเขาเลยต้องหามุมดีๆให้เมียจนเมื่อยแต่ก็ดีเพราะรอยยิ้มเวลามีความสุขของเธอนั้นสวยมาก หลังจากถ่ายรูปได้นับสิบแล้วก็ถึงเวลาไปหาอะไรกินกัน “กินสุกี้นะ ช่วงนี้ลดน้ำหนักอยู่” “หนักแค่สี่สิบเขาไม่เรียกว่าอ้วนนะ” ตอนนี้แอมผอมมากๆ แต่ไอ้ที่ไม่ลดลงเลยคือนมเธอดันใหญ่จนเห็นได้ชัดว่าล้นมือแน่นอน เมื่อก่อนตอนอวบว่ามีขนาดเด่นเกินไปแล้ว พอตอนนี้น้ำหนักลงไปห้าโลหน้าอกก็ไม่ลดลงตามตัวเลย แถมยังเด่นชัดจนความหวงมันแล่นพล่านไปหมดแล้ว เธอหุ่นเอ็กส์มากไม่รู้ตัวรึไง! “งั้นเพิ่มเตาย่างด้วยก็ได้ โอเคนะ” ก็ยังไม่หลุดเรื่องสุกี้อยู่นะ แต่ให้กินผักอย่างเดียวก็ไม่ไหวเหมือนกัน ร้านสุกี้ที่สามารถเพิ่มเตาย่างเนื้อได้เป็นอะไรที่ดีมาก เพราะผมไม่ค่อยชอบอะไรต้มๆสักเท่าไร แต่คนผอมแล้วที่อยากจะลดน้ำหนักกลับชอบมั้ง เธอกินด้วยท่าทีอร่อยมาก “พี่ไทก้าย่างแล้วพันชีสให้ด้วยนะ” “แป๊บนะ” เขาว่าแอมน่าจะเริ่มไม่ไหวแล้วแหละ ตอนนี้เขาอาจจะดูเหมือนอารมณ์ดีแต่ความจริงไม่ใช่เลย เขายังไม่รู้ว่าใครที่ทำลายห้องแอมขนาดนั้น แล้วจะเป็นคนเดียวกันที่ส่งข้อความแปลกๆมาให้แอมรึเปล่า เรื่องนี้เธอไม่ได้บอกแต่ที่รู้เพราะว่าแอบดูโทรศัพท์เมื่อเช้าแล้ว แต่ทำไมแอมไม่บอกเขาเรื่องข้อความก็ไม่เข้าใจ หรือไอ้แอลสั่งห้ามไว้! “ปีใหม่นี้ไปเที่ยวกับพี่นะ” “แต่ว่าแอล...” “เลือกมาเลยแอมจะไปกับใคร ไปพี่หรือไอ้แอล!” สุดท้ายแอมก็ไม่ตอบอะไรเลย เอาแต่เงียบมาตลอดทางจนถึงเพนท์เฮ้าส์ก็ไม่พูด เราจะเป็นแบบนี้อีกแล้วเหรอ เธอจะงอนแค่เรื่องที่เขาให้เลือกว่าจะไปฉลองปีใหม่กับใครแค่นี้จริงๆใช่ไหม ทำไมแอมต้องเลือกไอ้แอลมากกว่าเขาตลอดเลย มันก็แค่พี่ชาย…ไม่ใช่พ่อสักหน่อย! Kevin : พวกมึงมาเจอกันที่ผับ Tyga : มีเหี้ยอะไร Jallal : กูไป Leo : ไอ้ไทก้าเมื่อไรมึงจะเปิดตัวว่ะ Tyga : เดี๋ยวกูไป เคลียร์กับเมียก่อน Leo : เมียมึงงอนอีกแล้วเหรอ? Tyga : เออ พวกเหี้ยนี้ก็ชวนเที่ยวถูกจังหวะเหลือเกิน หวังว่าเมียสุดที่รักจะไม่โกรธกันนะ เขาจะไปแค่แป๊บเดียวเผื่อมีเรื่องสำคัญจะคุย หรือบางทีพวกมันก็อาจจะคอแห้งเฉยๆก็ได้ เขาอยากพาเธอไปแต่ก็หวงมากจนกลัวว่าจะเผลอหงุดหงิดจนเราทะเลาะกัน มีเมียคนเดียวเล่นเอาประสาทกิน! “แอมพี่ไปผับนะ” “ค่ะ แล้วให้แอมไปด้วยไหม?” “ไม่ต้องเลย อยู่นี่แหละดีแล้ว” “ขับรถดีๆนะคะ เดี๋ยวอีกแป๊บหนึ่งแอมจะนอนแล้ว” “แล้วพี่จะรีบกลับมานะ”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more