ตอนที่ 13

1969 Words

หลังจากวันนั้นที่เธอทะเลาะกับพี่ไทก้าตอนนี้ก็ผ่านมาสามวันแล้ว วันนี้เธอมาส่งแอลขึ้นเครื่องบินไปอิตาลี่เพื่อทำงานกับพ่อสักพัก และกว่าจะกลับมาหาเธออีกทีก็คงนานเลย แอลได้กลับไปบ้านเกิด เธอก็อยากไปที่นั้นบ้างจัง คิดถึงทุกอย่างเลย “เดี๋ยวปิดเทอมค่อยไปสักอาทิตย์นะ” ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมทุกคนต้องผลักไสมาที่นี่ด้วย เธอไม่มีญาติพี่น้องเลยสักคนแต่ก็ดีที่มีแอลอยู่ใกล้ๆคอยดูแลตลอดเวลา “พ่อทำเพราะรักแอมนะ พี่ไปแล้วนะ!” แอลลูบหัวน้องสาวเบาๆ แล้วก็ไป แต่ต้องห้ามใจไม่เอ่ยปากชวนทุกครั้งเลยทั้งที่ใจจริงอยากให้แอมได้กลับบ้านบ้าง ส่วนใหญ่จะเจอแอมประเทศอื่นมากกว่าบ้านเกิดของตัวเอง แอมเดินกลับไปที่รถและวันนี้ตั้งใจว่าจะทำชาบูกินด้วย เธอก็ชวนติน่ามาด้วยซึ่งเรื่องนี้เธอบอกพี่ไทก้าแล้ว ตอนแรกพี่ไทก้าจะให้แม่บ้านเตรียมของทุกอย่างให้ แต่ว่าเธออยากจะทำกินเองมากกว่าพี่ไทก้าเลยตามใจ “ฉันไปด้วยสิ!” “เอลล่า!!” นี่คือคนอันตรายที่แอลตามหาตัวอยู่ “ดูเธอตกใจนะ เราเป็นเพื่อนกันฉันไม่ทำร้ายเธอหรอก” “ขับไปตามที่ฉันบอกแล้วเธอจะปลอดภัย!” ปืนจ่อเข้าที่หน้าท้องและยิ้มกว้างด้วยความเป็นมิตร ตัวเธอไม่ใช่คนปรกติธรรมดาแล้วยังไม่ได้มีเพียงตัวตนเดียวที่อยู่ในร่างกายนี้ บางตัวตนนั้นชอบผู้หญิงคนนี้มาก แต่ว่าบางตัวตนก็พร้อมจะฆ่าให้ตายตามที่ได้รับคำสั่ง แล้วเธอที่แย่งเวทีในสมองมาได้ยังไม่อยากให้ผู้หญิงน่ารักคนนี้ตาย บางทีเธอต้องประชุมกับตัวตนอื่นๆเพื่อรับมือ ไม่อยากให้ตายเลยจริงๆ ไทก้าได้รับเอกสารที่ให้คนตามสืบเรื่องโรคจิตที่ตามเมียมาสักพักแล้ว เรื่องนี้ไอ้แอลมันเอามาให้ที่โชว์รูมก่อนไปเมืองนอก มันคงเป็นห่วงแอมมากจริงๆ แต่งานที่มันทำก็เลี่ยงไม่ได้เลยฝากแอมไว้กับเขาให้ดูแล เรียกว่าจำใจฝากน้องสาวเลยก็ได้! “เอลล่า ลอร์สัน อายุยี่สิบเจ็ดปี คนร้ายที่สากลต้องการตัวเพราะมีคดีร้ายแรง มีพฤติกรรมชอบลักพาตัวเหยื่อที่มีลักษณะบอบบาง น่าทะนุถนอมไปเพื่อทรมาน หรือสำเร็จความใคร่ก่อนลงมือฆ่า และมีอาการทางจิตคือโรคหลายบุคลิกในบุคคลเดียว” “สัตว์!! แล้วแม่งมาชอบเมียกู!” ถ้าเป็นคนปรกติจะไม่บ่นอะไรเลยแต่นี่มันโรคจิตเว้ย พวกนี้เดาอารมณ์ความคิดมันไม่ได้ แล้วนี่ก็บ่ายกว่าๆแล้วทำไมแอมยังไม่มาสักที ไอ้แอลมันขึ้นเครื่องตอนเช้าไม่ใช่รึไง หรือว่าจะแวะไปหาติน่าก่อนมาที่นี่ ก๊อกๆๆ “เพื่อนแอมมาครับ” “แล้วเมียฉันล่ะ” เติ้ลลูกน้องคนสนิทมันมารายงาน “มาคนเดียวครับ” “อืม” เขาเดินตามออกไป ติน่ามาคนเดียวจริงๆแล้วแอมล่ะไปไหนหรือว่าไปหาคัฟเค้กก่อน เขาหยิบโทรศัพท์มากดเบอร์โทษหาไอ้เหี้ยเจราลดูแล้วมันน่าจะกำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม ขอโทษได้ไหมล่ะที่โทรไปขัดจังหวะ! ‘เออ มีอะไรว่ะคนกำลัง…’ ‘เมียกูอยู่กับเมียมึงไหม?’ ‘อยู่ห่าไร! เมียกูก็นอนข้างกูเนี่ย!’ ‘กูว่าแม่งแปลกๆว่ะ’ ‘เดี๋ยวเสร็จแล้วกูไปหา แค่นี้นะ!’ แล้วตอนนี้แอมไปอยู่ไหนล่ะ? เขาโทรหาและส่งข้อความหาแต่ไม่มีการตอบรับ จะว่าแบตหมดก็ไม่ใช่ไงเพราะยังโทรติด หรือจะเป็นอีโรคจิตเอลล่า! ผ่านไปไม่นานเพื่อนก็มาที่เพนท์เฮ้าส์กันหมดแล้วปรึกษาหารือกันจะเอายังไงกับเรื่องนี้ ไอ้แฝดมันไปขอเช็คกล้องวงจรปิดที่สนามบินมาให้ “เหี้ยเอ้ย!!” “มึงใจเย็นดิว่ะ” “มึงดูนี่ไอ้เหี้ยเค!” เขาโยนเอกสารทุกอย่างที่ได้มาโยนให้มันดูจะได้เลิกบอกให้ใจเย็น ตอนนี้เมียเป็นตายร้ายดียังไงก็ไม่รู้ มันจะทำอะไรเธอบ้างก็ไม่อยากจะจินตนาการเลย ถ้าแอมเป็นอะไรไปจะไม่มีวันยกโทษให้ตัวเอง! ทุกอย่างเป็นเพราะเขา ตัดภาพไปที่ที่บ้านอยู่นอกเมืองค่อนข้างเปลี่ยวมาก แล้วตอนนี้เอลล่าไม่ได้ดูน่ากลัวเหมือนตอนแรกนั่นทำให้สับสนว่ากำลังเจอกับอะไรกันแน่ แอมลอบสังเกตพลางกรุ่นคิดว่าควรจะเอายังไงดีถึงจะหนีออกจากที่นี่ได้ “พี่สาวสวยจังเลยค่ะ” “ขอบคุณค่ะ” “หนูชื่อมีอานะ เป็นน้องสาวที่น่ารักของพี่เอลล่าค่ะ” “น้องสาว…แล้วพี่เอลล่าไปไหนเหรอคะ?” “ตอนนี้หลับอยู่ค่ะ เดี๋ยวอีกไม่นานก็ตื่นแล้วเราจะได้เล่นสนุกกันแล้วค่ะ พี่สาวคนสวยต้องชอบแน่ๆ” เธอพยายามตั้งสติแล้วถามมีอาไปเรื่อยๆและหาข้อมูลให้ได้มากที่สุด ตอนนี้เธอทำอะไรไม่ได้นอกจากตามน้ำไปก่อน แต่สิ่งหนึ่งที่รู้คือมีอาอายุสิบปี แล้วเอลล่าอายุยี่สิบปีเหมือนเธอ แล้วก็มีโรสอีกคนที่คอยสั่งการทุกอย่างอายุยี่สิบเจ็ดปี เธออยู่กับคนที่มีสามบุคลิคอยู่ในตัวเดียว แล้วอายุก็ต่างกันด้วย “เราถ่ายรูปกันไหมมีอา โทรศัพท์พี่มีเกมสนุกเต็มเลยนะ” เธอต้องหาทางหลอกล่อเพื่อติดต่อกับใครสักคนให้ได้ ในตอนนี้ทางรอดเดียวที่ใช้บุคลิคของมีอาที่อายุน้อยที่สุด “แต่ว่าโรสจะว่าหนูนะ” “ก็อย่าให้เขารู้สิคะ พี่สัญญาว่าจะไม่บอกใครนะ” “จริงนะ! งั้นรอหนูแป๊บเดียวนะ” “พี่จะรอนะ” มีอารีบวิ่งกลับไปที่รถด้านนอกบ้าน แต่เธอไม่ได้หนีเพราะมีโซ่ล่ามที่ขาอยู่ และถ้าเธอยกเตียงนี้ขึ้นได้โซ่ที่คล้องกับขาเตียงก็จะหลุดออกได้ “หนักจัง!!” “พี่แอมมาแล้วค่ะ” “มาถ่ายรูปกันนะ” เธอหยิบโทรศัพท์มาถ่ายรูปกับมีอาแล้วโพสต์ลงและลบออก ก่อนจะพยายามเกลี่ยกล่อมให้มีอาไปเอาน้ำกับขนมบนรถมากินถึงแอบโทรหาพี่ไทก้า “พี่ไทก้าช่วยแอมด้วย!” “อยู่ไหนบอกพี่สิ!?” “อยู่บ้านร้างมันเปลี่ยวมาก!!” “แอมมองดูรอบๆ มีอะไรเป็นจุดสังเกตมั้ง?” “แอมเห็นป้ายโรงแรม bx24” “แอม…” “แอม!! คุยก่อนสิแอม!” แอมยังไม่ได้วางสายแต่ไม่ตอบอะไร เขาเลยเปิดเสียงให้ได้ยินกันเพื่อจะได้ช่วยกันคิดวิเคราะห์ ‘โรสชอบพี่แอมมากเลยนะ’ ‘จริงเหรอ แล้วโรสจะมาตอนไหนเหรอมีอา?’ ‘ก็ตอนเย็นค่ะ โรสบอกว่ารักพี่ อยากเล่นกับพี่ อยากให้พี่สบายไม่ต้องคิดอะไร โรสชอบให้คนรักหลับพักผ่อนนานๆ โรสน่ารักมากแต่ชอบดุหนูตลอดเลย’ อยากให้หลับหรืออยากให้ตาย เขาจะไม่ยอมให้ใครมาทำอะไรแอมแน่ พวกเขาขับรถไปคนล่ะคันไปตามที่แอมบอก แล้วจากนั้นก็จ้างวินมอเตอร์ไซค์ในพื้นที่สองคนนำทางไปบ้านร้างที่เปลี่ยวตามที่แอมบอกทุกอย่าง “สัตว์! ยังกับบ้านผีสิง” ลีโอพูดบ่นเบาๆ “กูว่าแยกกันคนล่ะทางดีกว่าว่ะ!” เควินเสริมเพิ่ม “เออ!” เขากับเควินไปด้วยกัน แล้วให้ลีโอไปกับเจราล ส่วนลูกน้องที่เหลือก็ค่อยๆตามมาเมื่อได้รับสัญญาณ ในขณะที่ด้านนอกวางแผนอย่างรวดเร็วแล้วพร้อมลงมือ ภายในบ้านก็เต็มไปด้วยความหนักหน่วงทางอารมณ์ที่ไม่ปรกติ แววตาหลงใหลกับความกระหายเลือดลึกๆแสดงออกมาผ่านความเจ็บปวดและความหวาดกลัว “สนุกไหมแอม? นี่คือคนรักของฉันฮ่าๆๆ รักเธอจัง…คนสวยของฉัน” วีดีโอเปิดฉากฆาตกรรมที่เล่นกับคนรักจนเลือดสาด น่าเสียดายที่ไม่มีใครทนได้นานพอจะอยู่เล่นด้วยกันไหว พอคนน่ารักพวกนั้นเริ่มหมดแรงก็เลยจำเป็นต้องให้พักผ่อนบ้าง ความนุ่มนิ่มแสนเปราะบางพวกนั้นถูกย้อมด้วยสีแดงฉาน แอมก็จะเป็นเหมือนพวกนั้น “ฮึกๆคุณต้องการอะไร?” น้ำเสียงสั่นปนสอื้นถามออกไปด้วยความกลัวมาก แววตาเอ่อคลอไปด้วยน้ำตา ลมหายติดขัดไม่คงที่และบางครั้งก็รู้สึกเหมือนกำลังจะขาดใจ เสียงกรีดร้องพวกนั้นดังสนั่นแม้จะอยู่ในวีดีโอ ภาพเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยมเลือดเย็นเกินมนุษย์จะทนได้ไหวและนั่นไม่ได้มีเพียงคนเดียว เธอไม่ได้อยากดูแต่ถูกบังคับให้ดู! “ฉันรักเธอนะแอม ฮ่าๆๆ ฉันอยากให้เธอพักผ่อนนะแล้วปกป้องจากพวกใจร้ายนั่น คนบอบบางน่าทะนุถนอมอย่างเธอไม่สมควรอยู่บนโลกนี้ด้วยซ้ำ ความสวยของเธอ ความน่ารักของเธอ กลิ่นตัวหอมๆของเธอ ฉันสัญญาเลยว่าจะไม่ลืมมันไป” มือหยาบกระด้างลูบไล้ลำตัวเบาๆพร้อมกับรอยยิ้มกว้าง แววตาเต็มไปด้วยความหลงใหลคนบอบบาง สมองเริ่มเล่นภาพแฟนตาซีแสนสวยที่จะทำให้เราได้รู้จักกันอย่างลึกซึ้ง “กรี๊ดดด... ไม่! อย่าทำแบบนี้นะ!!” เธอพยายามดิ้นหนีเอลล่าที่จับคัตเตอร์จำทำร้ายเหมือนที่เคยทำกับพวกคนในวีดีโอนั่น จนผลักเอลล่าออกห่างได้แต่คัตเตอร์แสนคมบาดเนื้อแขนของเอลล่าเลือดไหลทะลักออกมา แต่แทนที่จะโหโมกลับหัวเราะลั่น! “ฮ่าๆ… ฉันชอบเธอนะแอม ตอนนี้ถึงตาเธอแล้วที่รัก!” เอลล่าชี้คัตเตอร์ไปทางคนสวยที่นั่งตัวสั่นอยู่อย่างน่ารัก เธอไม่สามารถห้ามใจได้แล้วจริงๆเพราะแอมน่ารัก น่าทะนุถนอม แล้วก็น่าจะเป็นเพื่อนเล่นที่สนุกๆให้กับเธอจนอยากจะลืมได้แน่ มือที่เปื้อนไปด้วยเลือดจับโซ่เส้นใหญ่ลากเข้ามาหาตัวทันที “กรี๊ด… ไม่เอานะ!! อย่านะเอลล่า!” เธอพยายามใช้แรงที่มีดิ้นหนีด้วยความหวานกลัว แต่โซ่ที่ข้อเท้าก็ถูกกระตุกดึงให้เข้าใกล้คัตเตอร์ที่เปื้อนเลือดมากขึ้นทุกวินาที ผลัก “แอม!!!” “พี่ไทก้า!! ช่วยด้วย!!” “ฮ่าๆ… มีคนหาเธอด้วยคนสวย แต่ฉันจะไม่ยอมให้ใครแย่งเธอไปจากฉันเด็ดขาด ตอนนี้เธอเป็นของฉันแล้ว!!” โรสหยิบปืนชี้มาที่เพื่อนเล่นตัวเล็ก แต่ไม่ยิงในตอนนี้ ผลัวะ!! “โอ๊ย!!” ปืนกระแทกเข้าที่หัวฉันซ้ำรอยแผลเก่าเลย! “มึงไม่ตายดีแน่!!” ไทก้าเดินเข้าด้วยความโกรธที่สุด นอกจากเสียงกรีดร้องของคนรักที่ดังลั่นแล้ว ยังต้องมาเห็นเธอถูกทำร้ายต่อหน้าต่อตาแล้วแบบนี้ใครจะทนไหว ฉาด!! “กรี๊ด… แอมเป็นของฉันคนเดียว ฮ่าๆ… ฉันจะให้แอมนอนหลับไปอยู่บนสวรรค์ไม่ต้องเกลือกกลัวกับคนย่างแก!!” เอลล่าหัวเราะปนกรีดร้องสติแตกไปในทันที แล้วชี้ปืนไปยังคนที่มันกล้าตบเธอแถมยังจะแย่งของเล่นชิ้นโปรดไปอีก “มึงฝันไปเถอะ!!” “ฉันไม่ยกให้!!”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more