ตอนที่ 4

2853 Words

เมื่อวานทะเลาะกันแล้วคืนดีแค่แป๊บเดียว แอมใจอ่อนแค่ตอนเห็นเขาเจ็บตัว! แล้ววันนี้มาโกรธกันอีกเรื่องไอ้แอลอีกแน่เลยเพราะว่ามันกับเขาไม่ถูกกันและไม่มีแนวโน้มว่าจะพูดคุยกันดีๆได้ด้วย ไอ้ห่ารากนี่ก็ติดน้องสาวดีจริงๆ เดี๋ยวก็มาหา เดี๋ยวก็มาค้างด้วย หรือไม่ก็เอาแอมไปนอนค้างด้วยที่คอนโดเพราะไม่อยากจะเจอเขาเวลาอยู่กับเธอ แถมมันยังเสือกชอบเอาของกินมาหลอกล่ออีก แล้วมีเหรอเด็กตะกละจะพลาดได้ แอมยิ่งเห็นแก่ของกินไอ้เวรนี่ก็ยิ่งล่อหนัก ไอ้หน้าส้นตีนเอ้ย!! ในขณะที่แอมนั่งเล่นอยู่ในห้องของแอล นี่ก็เดือนหนึ่งแล้วมั้งที่ไม่ได้มาที่นี่แต่ทุกอย่างก็ยังเหมือนเดิม อะไรที่เป็นของเธอแอลก็ยังเอาไว้ที่เดิม เสื้อผ้าที่อยู่นี่ก็ให้แม่บ้านซักรีดตลอด พี่ชายของเธอน่ารักมากที่สุดเลย ฟอด… “แอลเดี๋ยวสิวขึ้น!!” แอลกินน้ำหวานแล้วก็มาหอมแก้มเธอแบบนี้สิวขึ้นพอดีสิ “อร่อยรึเปล่า? เจ้านี้พี่ไปต่อแถวรอตั้งนานแหนะ” “อร่อยดิ แอลไปอีกไหมขอไปด้วย” “งั้นเดือนหน้าพี่จองตั้วให้เลยนะ โอเครึเปล่า?” “โอเค” ไปแน่นอนอยู่แล้ว ตั้วเครื่องบินฟรี ที่พักก็ฟรีอีกต่างหาก เธอพยักหน้าเพราะตอนนี้ปากไม่ว่างพูด “แล้วไทก้าล่ะ มันไม่ลงแดงตายไง?” “ช่างสิ!” “ผอมลงนะแอม ไอ้ไทก้ามันให้ลดหุ่นรึไง” ปรกติน้องสาวไม่ใช่คนอวบอ้วนหรือมีหุ่นเจ้าเนื้อ แต่ก็ไม่ใช่คนผอมแห้งเหลือแต่กระดูกแบบนี้สักหน่อย เมื่อก่อนเขาซื้อขนมกับอาหารไปฝากประจำ ไม่ว่าแอมจะอยากกินอะไรก็ไม่เคยพลาด หรือมีของกินตามกระแสก็ไปสั่งมาให้น้องสาวเสมอ เขาน่ะดูแลน้องสาวดีกว่าไอ้ไทก้าอีก! “ผอมจริงด้วย” เธอยกแขนมาดูว่าผอมจริงรึเปล่า! แล้วก็ใช่อย่างที่แอลบอก กระดูกมันโผล่ขึ้นมาแล้วเห็นชัดมากด้วย “ก็แอลไม่ซื้อขนมให้แอมกินเหมือนเมื่อก่อนไง” แอลเคยซื้อของมาให้เธอตลอดเวลาจนบางครั้งล้นตู้เย็นเลยล่ะ แต่พี่ไทก้างานยุ่งและไม่ทำแบบแอลหรอก เธอก็ขี้เกียจไปซุปเปอร์มาเก็ตเลยสั่งกินง่ายกว่า “โอเค งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้จะซื้อของให้ล้นตู้เย็นเลย” “เย้ๆ แอลน่ารักที่สุดเลย” แอลขยี้ผมเธอแล้วไปอาบน้ำ คงจะเหนื่อยเพราะพึ่งลงเครื่องมาตอนบ่ายแล้วก็ไปรับเธอต่ออีก ตอนนี้เธอเองก็ควรจะนอนได้แล้วนะเพราะนี่ก็เกือบเที่ยงคืนแล้ว วันพรุ่งนี้มีเรียนเช้าด้วยเลยไม่อยากไปสาย ดีนะแอลให้เพื่อนขับรถของเธอมาไว้ให้จะได้ไม่ต้องปลุกแอลไปส่งแต่เช้า บ่ายวันต่อมาแอลมารับเธอที่มหาวิทยาลัย แล้วให้ลูกน้องเอารถเธอไปเก็บที่คอนโด แอลพาเธอไปกินบิงซูสตอเบอรรี่เซ็ตใหญ่ที่ร้านดังก่อนเป็นอย่างแรก แล้วจากนั้นก็จะตามใจแทบทุกอย่าง ถ้าอยากได้อะไรก็แค่ชี้นิ้วบอกเพราะมีแอลเป็นกระเป๋าเงินส่วนตัวที่มีให้ไม่เคยจำกัด มีพี่ชายดีมาก ชีวิตก็เลยดีมาก “อิ่มแล้วมีแรงไปช็อปปิ้งแล้ว” แอลจ่ายเงินแล้วจับมือฉันไปเลือกซื้อของต่อเลย แต่ว่านานๆทีจะได้ใช้เวลาด้วยกันเลยอยากจะอ้อนเพิ่มอีกนิดหน่อย “แอลทำกับข้าวให้กินด้วยดิ คิดถึงฝีมือพี่แล้ว” “ได้เลยแอม” ตอบไปเท่านั้นแหละแอมยิ้มกว้างเลย เขาพาน้องไปเลือกของสารพัดอย่าง ส่วนใหญ่ซื้อเป็นขนม นม และผลไม้ ส่วนพวกเนื้อต่างๆเขาหยิบเองจนแทบล้น เรากลับคอนโดด้วยรถของแอลที่ขับไม่เร็วมากเหมือนทุกครั้ง แล้วก็ช่วยกันขนของไปเก็บที่ห้องเพราะหนักมาก “ไม่ได้ล็อกประตูเหรอ?” “พี่ไทก้ามามั้ง!” “อ๋อ...” เกลียดขี้หน้ามันว่ะ ไม่รู้ว่าแอมหลงผิดไปคบคนแบบนี้ได้ไง นิสัยก็แย่มาก เอาแต่ใจตัวเองฉิบหาย แถมมันกับเขาไม่ถูกกันมานานนับปี ถึงช่วงหลังมานี้จะไม่ได้มีเรื่องกันแต่ทุกครั้งก็ทะเลาะกันเสมอ ไทก้านั่งรอในห้องของคนรักจนประตูเปิดมา สัตว์! ไอ้แอลมันหอบอะไรมาขนาดนั้นว่ะ มิน่าล่ะแอมถึงยอมทิ้งเขาไปค้างกับมัน แล้วของในมือแอมก็เยอะมากด้วยไม่รู้ว่าไปเหมามารึไง “หนักไหน?” เขาไปช่วยแอมถือของเองดีกว่า “มือแดงหมดแล้วแอม” เขาเห็นนะมือของเธอแดงมากๆ ไอ้ของพวกนี้ก็มีแต่ขนมสารพัดอย่าง นี่ไอ้แอลมันกลัวน้องสาวผอมนักรึไงว่ะถึงซื้อเหมือนจะเอามาถ่มห้องขนาดนี้ “แอลนั่งพักก่อนนะ เดี๋ยวแอมจัดของเสร็จแล้วค่อยทำอะไรกินกัน” “โอเค เดี๋ยวพี่เล่นเกมรอนะ” ในเมื่อแอมเก็บของอยู่เขาก็ว่างเลยเล่นเกมเหมือนกัน ตั้งแต่เข้าห้องมาแอมยังไม่คุยกับเขาสักคำเลย ไม่รู้จะงอนอะไรนักหนาได้ทุกวี่ทุกวัน แล้ววันนี้มีไอ้แอลมาเพิ่มอีกนั่นเท่ากับว่าความสนใจส่วนหนึ่งของเธอคือพี่ชายหน้าส้นตีน อยากเป็นคนเดียวที่แอมสนใจ! “มึงดูแลแอมยังไงให้ผอมขนาดนี้ว่ะ!” “เอ้า! ก็แอมผอมเองจะหาเรื่องกูเพื่อ?” อะไรของน้องมันว่ะ แอมผอมลงแล้วมาโทษเขาไม่ได้นะ ไอ้หน้าส้นตีน! “ขนาดเป็นแฟนมึงยังดูแลไม่ได้เลย เลิกเลยไหมยังไงกูก็ดูแลแอมดีกว่ามึงเยอะ!” “ไอ้เหี้ย!” แอมว่าเรื่องเยอะแล้ว มาเจอไอ้แอลนี้ก็เรื่องเยอะมากพอกัน ไม่รู้ว่าดีเอ็นเอจะตรงอะไรขนาดนั้น “เลิกกับน้องสาวกูซะ” เขาเกลียดมัน! “ไม่เว้ย!” เขาตอบอย่างหัวเสีย ต่อไปต้องดูแลเอาใจใส่มากกว่านี้ ไอ้แอลจะได้หาเรื่องว่าไม่ได้เพราะมันชอบยุให้เลิกกันทั้งที่เขาไม่มีทางเลิก แล้วแอมก็ไม่บอกเลิกด้วย เรื่องระหว่างเราที่ไม่ได้มีแค่เราสองคนเพราะไอ้พี่ชายเฮงซวยอย่างมันนี่แหละ ตัวปัญหาหลักของเขาคือเมียตัวน้อย ตัวปัญหารองของเขาคือพี่ชายเมียนี่แหละ แต่ถึงอย่างนั้นก็อยากมีแอมอยู่ในชีวิตนานๆเลย “น้ำหนักลงห้าโลเลยนะเว้ย ดูแลน้องกูดีๆหน่อยดิ” “เออ! เดี๋ยวกูเอาน้ำหนักห้าโลมาคืนแน่” ไอ้แอลมันตามใจแอมทุกอย่างแบบนี้ไงเลยนิสัยเสีย เธอเอาแต่ใจตัวเองมาก ว่านิดหน่อยก็ไม่ได้โกรธตลอด แต่จะว่าไปแล้วก็ยังไม่เคยเห็นไอ้แอลมันยังไม่เคยดุแอมสักครั้ง “แอลเสร็จแล้วนะ” “อื้ม เดี๋ยวทำสเต็กให้กินแป๊บนะ” โห่...เอาใจน้องสาวสุดๆเลยว่ะ ท้อใจเลย เมียรักพี่ชายมากกว่าเขา! เวลาผ่านไปไม่ถึงสิบนาทีไอ้แอลมันเดินก็ไปทำสเต็กให้แอมกินอย่างรู้ใจเกินไป นี่ถ้าเขาเป็นคนอื่นแล้วไม่รู้จักไอ้แอลคงคิดว่ามันเป็นแฟนแอมแน่นอน แต่โชคดีที่มันไม่ใช่ไง! มันก็แค่รักน้องมากและโคตรติดน้องมากเลยด้วย! เดาว่าน่าจะติดน้องสาวยิ่งกว่าติดแม่ แล้วติดยิ่งกว่าเมียก็คงเป็นน้องสาวนี้แหละ! ไอ้ห่านี่ทำให้แอมไม่มีแฟนเพราะไม่มีใครกล้าจีบ ซึ่งนั่นก็ดีสำหรับเขา! “อู้หู้!! อร่อยอ่ะ!!” ครับ! แอมกินอะไรก็อร่อยไปหมดทุกอย่าง ผ่านไปยันทุ่มกว่าแล้วไอ้แอลยังไม่กลับคอนโด มันคงคิดค้างที่นี่แน่นอน ส่วนเขาก็ต้องไปนอนเพนท์เฮ้าส์คนเดียวต่อเพราะแอลไม่มีทางให้เขาค้างที่นี่ในเวลาที่มันอยู่ แต่ว่าคืนนี้ไปผับเควินดีกว่า!! “แอมโกรธกันกับมันเหรอ?” แอลถามน้องสาวหลังจากที่ไทก้ากลับไปแล้ว เขามองออกตั้งแต่ตอนที่เข้ามาในห้องแล้วเพราะว่าแอมแทบไม่คุยกับมันเลย แถมยังอยู่กับเขาตลอดเวลา “อื้ม! ก็มีปัญหากันอ่ะแอล” “มีอะไรก็ปรึษาพี่ได้ตลอดเลยนะแอม ถ้าไม่ไหวจริงๆก็ไปหาพี่นะ หรือไม่ก็เลิกกับมันเลยก็ได้” “ค่ะ พี่ชาย!” “อย่านอนดึกรู้ไหม เดี๋ยวขอบตาคล้ำหมดพอดี” “โอเค งั้นไปนอนแล้วนะ ฝันดีนะแอล” แอลเดินออกจากห้องเธอไปแล้วก็ปิดไฟให้ด้วย แอลน่ารักกับเธอตลอดเลยตั้งแต่เด็กจนโตมาก็ไม่เคยเปลี่ยนไปสักนิด บางครั้งฉันรู้สึกผิดที่เรียกร้องเอาแต่ใจตัวเองมากเกินไปแถมยังงี่เง่าเหมือนเด็กไม่รู้จักโต แต่แอลชอบบอกว่าไม่เป็นอะไรเลย แอลทำทุกอย่างเพื่อให้หวังแค่เธอมีความสุขและไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิด บนโลกนี้จะมีใครรักเธอได้เท่าแอลไหมนะ แล้วพี่ไทก้าล่ะ? Tyga : พีไปผับนะคืนนี้ Tyga : เลิกงอนได้แล้วเดี๋ยวพี่พาไปเที่ยว Tyga : รักแอมมากนะ เลิกงอนเถอะนะคนสวย Tyga : อย่ากินเยอะนะ Tyga : คิดถึงว่ะ Tyga : พรุ่งนี้ต้องว่างให้พี่นะ Tyga : คืนดีกันนะคนสวยครับ Tyga : ตอบหน่อยสิครับคนสวย “ส่งมาเป็นชุดเลย” นี้ขนาดพึ่งออกไปแค่ชั่วโมงเดียวนะยังส่งข้อความยาวเป็นห่างว่าวขนาดนี้ แต่เธอหายงอนก็ได้! พรุ่งนี้พี่ไทก้าจะได้พาเที่ยวสักที Am : กู๊ดไนท์ค่ะ ไทก้าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูแล้วหัวเราะจนแทบสำลักเหล้าที่พึ่งดื่ม ไอ้เหี้ย! ในที่สุดแอมก็หายโกรธกันแล้วเว้ย! เขาดีใจมากจนลุกขึ้นยืนตบหัวไอ้ลีโอทีหนึ่ง เผียะ! “โอ๊ย!! มึงเป็นห่าอะไรว่ะ!” เขาถีบไอ้เวรนี่กลับจนมันเกือบตกลงชั้นล่างเลย แต่สมน้ำหน้า! ไอ้เพื่อนเวรนี่ชอบระบายอารมณ์ใส่ตลอด เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย แบบนี้ใครจะตามอารมณ์ทัน “แอมตอบไลน์กูแล้วเว้ย!!” “มึงเปลี่ยนไปเยอะว่ะ” ไอ้เจราลบอก “กูก็ว่างั้นแหละ “ไอ้เควินเสริมอีกคน “ไม่รู้ว่ะ กูรู้แค่กูรักเด็กคนนี้มาก” เขาตอบตามความจริงและมึนงงในตัวเองเหมือนกันที่เปลี่ยนมาถึงขนาดนี้ “สัตว์! แม่งขนลุกว่ะ” ลีโอครางด้วยความตกใจ “ขนลุกมึงไปขี้ไปจะได้หาย!!” ไอ้เจราลปล่อยหมาให้ออกมาเห่าหอนเพื่อนสนิทด้วยความชอบใจ “ไทก้ากูถามจริงๆนะ ความรักมันเป็นยังไงว่ะ” ลีโอถาม “กูว่าล่ะ มึงไม่รู้จักความรัก! ขนาดมึงรักเมียจนแทบบ้ายังไม่รู้ตัวเลย” เขาดูลีโอออกตั้งแต่ช่วงมันได้กันใหม่ๆยันตอนมันโดนทิ้ง ความรักเมียหลงเมียยิ่งชัดเจนเข้าไปใหญ่ แต่ข้อเสียคือมันกินไม่เลือกจนถูกเมียจับได้ซ้ำๆ แล้วคิดว่าอริเป็นของตาย เป็นไงละที่นี้! คนจะตายคือตัวมันเองต่างหากล่ะ ไอ้โง่ลีโอ! แต่คำถามเดียวของลีโอทำให้คิดถึงอะไรหลายอย่างของเขากับแอมว่าที่ผ่านมามีความสุขมากขนาดไหน ไม่ว่าแอมจะงอนหนักขนาดไหนก็ไม่เคยหายไปไหนและไม่ปล่อยมือกัน เขาก็ยังรักยังเอ็นดูแอมไม่เคยเปลี่ยนไปเลย แม้ว่าอาจจะไม่แสดงออกมากเท่าไรแต่แอมน่าจะรู้อยู่แล้วนะ “ถ้าเจอใครสักคนที่ทำให้มึงขาดเขาไม่ได้มึงจะเข้าใจเอง” “เหรอว่ะ แสดงว่ากูรักอริงั้นเหรอ?” “เออ!!” พวกผมสามคนพร้อมใจตอบ เหี้ยเรื่องแค่นี้เสือกไม่รู้ ทีเรื่องอื่นแม่งฉลาดจังไอ้เวรนี่ “มึงไม่งงเหรอว่าทำไมกูถึงไปมีเซ็กกับแอมสักที?” เขารู้ว่าพวกมันสงสัยทุกคนแหละ เพราะถึงจะเรียกแอมว่าเมียแต่เอาเข้าจริงยังไปไม่ถึงขั้นนั้นเลยด้วยซ้ำ อย่างมากก็แค่นอนกอดกันในบางคืน หรือคุยโทรศัพท์จนเธอหลับถึงได้วางสาย “กูสงสัย” “กูก็เหมือนกัน” “มึงล่ะไม่สงสัยเหรอเควิน?” มีแค่ไอ้เควินนี้แหละที่มันนิ่ง “กูว่ากูรู้ว่ะ! แต่มึงเล่าให้พวกมันฟังเถอะเผื่อจะฉลาดขึ้นมาบ้าง แล้วเลิกเห่าหอนเหมือนหมาสักที” “อืม” ช่วงนี้ลีน่ากลับมาสินะมันเลยเข้าใจความรู้สึกของเขาบ้าง แล้วใครๆก็รู้ว่าเควินแคร์ลีน่ามากขนาดไหน ถึงตัวมันเองจะไม่ยอมรับว่ารักแต่ก็ดูออกนะว่าโคตรรัก “เล่าดิมัวแต่ลีลาอยู่นั้นแหละ!” “เออ!” พวกเหี้ยนี่ก็อยากรู้เหลือเกิน! “ความจริงกูจะจับกดตั้งแต่คืนแรกก็ได้ แต่กูรอเว้ย! รอให้แอมพร้อมยอมเป็นของกูจริงๆด้วยความเต็มใจ ไม่ใช่เพราะแค่กูขอแล้วสงสาร หรือว่าอารมณ์พาไปแต่ไม่ได้รัก กูต้องการความรักเว้ย แล้วความรักกับเซ็กซ์มันก็คนล่ะเรื่องกันเลย” แต่อันที่จริงเขาก็เคยขอแอมหลายรอบแล้วแหละแต่ว่าเธอไม่เคยพร้อมเลย หลังจากนั้นกลับมาคิดก็เลยไม่ขอมีเซ็กซ์แบบนั้นดีกว่า เขาอยากให้แอมเต็มใจมอบให้เองเพราะนั่นมันเหมือนว่าเธอไว้ใจกัน เรื่องบนเตียงเขารอเธอได้เสมอแหละ “เหี้ยๆอย่างมึงทำได้จริงเหรอว่ะ” “เออ! แล้วมึงทำได้เหรอว่ะของเคยๆทั้งนั้น แถมทุกวันนี้ยังตามเสนอตัวให้อยู่เลย มึงจะใจแข็งไหวเหรอไอ้ไทก้า” “ทำได้ดิ กูไม่ใช่มึงนี่” อันนี้ไอ้ลีโอมันหมายถึงตัวมันรึเปล่าว่ะ เพราะผมไม่ได้มั่วหญิงแบบมันเลยสักครั้ง อย่างมากก็แค่วันไนท์สแตนด์ซึ่งคืนเดียวจบ ไม่ได้มีความผูกพันทางใจกับใครทั้งนั้น แล้วก็ไม่ได้นอนได้กับทุกคนทำตัวส่ำส่อนไม่สนใจอะไรสักอย่างแบบมันหรอก เพราะแอมมีค่าเกินกว่าจะให้เสียใจกับเรื่องนอกกายนอกใจด้วย สำหรับเขาเธอคือเด็กที่น่าทะนุถนอมเสมอ “บอกแล้วว่าคนนี้กูจริงจังมาก เดี๋ยวอีกสองปีแอมเรียนจบแล้วจะให้แม่ไปขอแล้วว่ะ” “เหี้ย! นี่หูกูฝาดรึเปล่าว่ะ?” เผียะ! “โอ๊ย!! ไอ้เหี้ยมึงทำห่าไรว่ะ!” “ทำให้รู้ไง! ว่าไม่ได้หูฝาด!” เขาตบบ่องหูไอ้เจราลเองแหละ เผื่อว่าจะมีแรงสั่นสะเทือนขี้หูมันบ้าง ต่อไปพูดอะไรจะได้ฟังชัดเจนไม่ต้องมากวนตีนอีก “สัตว์! กูเจ็บ” ขอทำตัวสำออยหน่อยเถอะ เพื่อนแม่งหัวรุนแรง เอะอะตบ เอะอะถืบ แล้วนี่ยังไม่รวมกับเรื่องอื่นอีก “เออ! ไอ้เจราลโรงแรมมึงที่จองให้กูพรุ่งนี้ด้วย ว่าจะพาเมียไปเที่ยวและขอห้องวิวดีๆด้วยล่ะ” “จองเองดิว่ะ” ไม่ทำให้หรอก แม่งโกรธเว้ย! “จองให้หน่อย กูขี้เกียจ” “เดี๋ยวนะไอ้ไทก้า มึงคืนดีกับเมียแล้วเหรอ?” เควินถามด้วยความแปลกใจ ตอนแรกไทก้าอารมณ์เสียมาที่นี่เพราะถูกเมินแต่ว่าตอนนี้มันดี้ด้าเหมือนผีเข้า “เออ! กูง้อได้แล้ว” “แล้วไอ้แอลล่ะ มึงไม่ถูกกับมันไม่ใช่เหรอว่ะ” เจราลถาม “ช่างแม่งดิ! กูรักแอมไม่ใช่ไอ้แอล แต่ก็เจอกันที่ไรกูก็อยากถีบยอดหน้าฉิบหาย!!” อยากถีบตั้งแต่เมื่อวานแล้วไอ้ห่า แม่งติดน้องสาวเกินไปแล้ว แถมเสือกตามใจแอมจนเคยตัวอีก แล้วอะไรที่เคยได้แอมก็ต้องได้ซึ่งเขาต้องจัดการให้ถ้าไม่อยากให้ไปหาไอ้แอล เพราะว่ามันชอบยุให้แอมทิ้งเขาไป “นั่นพี่เมียนะมึง!!” “ลองไม่ใช่พี่เมียกูดิ กูกระทืบจมส้นตีนนานแล้ว!!” ยิ่งคิดยิ่งอยากกระโดดถีบหน้ามันให้สมใจอยาก คืนนี้มันค้างกับแอมเขาเลยอดได้กอดเมียไง แล้วตอนนี้จะโทรหาแอมก็ไม่ได้ด้วย เพราะเรื่องนอนเรื่องใหญ่เสมอ ถ้านอนอิ่มแม่คุณจะงี่เง่ามากกว่าเดิมเป็นเท่าตัว มีเมียเหมือนมีลูก!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more