ตอนที่ 3

1932 Words

เวลาผ่านไปเก้าเดือนที่เธอคบกับพี่ไทก้าก็ไม่รู้ว่าคิดถูกรึเปล่านะ เขาหน้านิ่งตลอดขนาดอยู่กับเธอยังแทบไม่ยิ้มเลย บางทีมันก็อึดอัด! บางครั้งพี่ไทก้าเหมือนคิดอะไรตอนอยู่กับเธอ อีกเรื่องคือพี่ไทก้าไม่ค่อยถูกกับแอลเท่าไร ตอนแรกที่แอลรู้ก็ไม่พอใจมาก แต่เธอยืนยันว่าจะคบแอลเลยยอมปล่อยบ้าง แต่ก็แวะมาหาเธอเหมือนเดิมและเลี่ยงที่จะไม่เจอพี่ไทก้า เมื่อวานพี่ไทก้าผิดนัดเธออีกแล้ว! “แอมไปเที่ยวไหม?” “ไม่ไป” เธองงนะที่อยู่ดีๆที่พี่ไทก้าชวนไปเที่ยว จำได้ว่าช่วงนี้เขางานยุ่งไม่ใช่เหรอ “เป็นอะไรชวนไปไหนก็ไม่ไป!” เธอน้อยใจเรื่องอะไรทำไมไม่พูดออกมา เขาไม่สามารถอ่านใจใครได้หรอกนะ “ฉันยุ่ง” ที่ยังอ้างว่าเขายุ่งเลย ทำไมเธอจะยุ่งไม่ได้ละ “เป็นอะไรแอมพูดไม่เพราะเลยนะ” “…” เธอตีมึนทำการบ้านต่อไปเงียบๆไม่สนว่าตอนนี้พี่ไทก้าจะเริ่มอารมณ์เสียแล้ว “เนี่ย! เป็นแบบนี้อีกแล้วนะแอม!” เขาล่ะจะประสาทกินสามเวลาหลังอาหารเลย ตั้งแต่คบกับแอมมาเขาก็ต้องปรับตัวโคตรเยอะเลยเพราะแอมนิสัยเด็กแบบเด็กมากๆ เป็นเด็กไม่รู้จักโต ทั้งงี่เง้า ทั้งขี้งอน ทั้งปากแข็ง แถมกินจุนอนเก่งเป็นที่หนึ่ง! อย่างกับมีลูก! แล้วพอเธองอนทีก็แบบเนี่ยตลอดเลย ไม่พูด ไม่คุย เอาแต่เงียบใส่ ทำท่าเหมือนว่าไม่สนใจกัน มันเหมือนว่าเธอกำลังเล่นสงครามประสาทใส่กันแบบนี้ตลอดเลย! คนจะเป็นบ้าตายมันคือเขานี่ไง! “กินแซลมอนกันไหม?” สุดท้ายต้องเอาของกินมาล่อแล้ว “…” “ร้านนั้นอร่อยมากเลยนะ แซลมอลสดใหม่เนื้อสีส้มชุ่มฉ่ำมากเลยนะ แอมไม่หิวเหรอ?” ไม่ตอบอะไรเอาแต่ทำงานอยู่นั่นแหละ ใจแข็งจริงๆเลย! สงสัยไอ้แอลมันพาไปแล้วแน่เลย วันนี้มันแวะมาที่นี่ด้วยสิ แล้วไม่รู้ว่าพูดอะไรไปบ้างให้แอม้องคิดหนัก “หรือจะกินเนื้อดีน๊า…มีทั้งเนื้อวากิวพรีเมี่ยม เนื้อออสเตรเลียชั้นดีเลยนะ” แซลมอนไม่ได้ก็ต้องเป็นเนื้อแล้วล่ะ คือเขาง้อเธอแบบนี้ตลอดแล้วแต่ละครั้งหมดไม่ต่ำกว่าหมื่น เท่าที่รู้แอลมันก็ง้อด้วยขนมนมเนยและสารพัดของกิน แต่พิเศษตรงที่แอลรู้ใจแอมมากกว่าตามประสาพี่ชายที่โคตรตามใจน้องสาว “…” “คุยกับพี่หน่อยดิแอม อย่าเงียบ!” นี่ผมแทบจะอ้อนวอนแอมแล้วนะให้คืนดีกันแล้วนะ “…” “แอม! งั้นพี่ไปแล้วนะถ้าไม่พูดอะไร” เขาคงต้องถอยไปตั้งหลักแล้วหาวิธีง้อใหม่ๆแทน รับมือเด็กขี้งอนอย่างเธอไม่ใช่เรื่องง่ายเลย แต่เพราะรักเลยทำให้ได้ทุกอย่าง “จะไปไหนก็ไปเลย!” “ไปแล้วนะ” เขาถอนหายใจยาวๆด้วยความหนักใจ แล้วเดินไปหอมแก้มเธอฟอดใหญ่ก่อนจะออกไปที่ผับ แอมหรี่ตามองผ่านจอโน๊ตบุ๊คที่สะท้อนภาพเขาเดินออกไปโดยไม่สนเธอเลยทั้งที่เรื่องนี้คนผิดไม่ใช่เธอเลย แต่พี่ไทก้าเป็นคนผิดนัดเองและมาอ้างว่ายุ่งอย่างเดียว ใช่สิ! ตอนนี้เบื่อกันแล้วนี่! ตลอดเวลาที่คบกันเขาขอมีอะไรกับเธอหลายครั้ง แต่ว่าเธอไม่เคยพร้อมที่จะเป็นของเขามากขนาดนั้นเพราะว่าเรายังรู้จักกันไม่ดีพอเลย ในตอนนี้เขาคงเบื่อเต็มทนแล้วละ แค่ง้อเธอนิดหน่อยก็ทำเป็นทนไม่ได้ หรือแม้แต่ยิ้มให้ยังแทบไม่มีเลย แบบนี้น่ะเหรอที่เรียกว่าคนรักกัน! ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ ในขณะเดียวกันไทก้าเดินเข้าผับฝ่าผู้หญิงที่เบียดเสียดตัวมาอ่อยอย่างเปิดเผย จนมาถึงชั้นบนที่เพื่อนนั่งรอแล้วส่งเหล้ามาให้ดื่มดับกระหายและแก้เซ็งด้วย ครั้งนี้แอมงอนหนักมาก ไม่ว่าจะอธิบายเท่าไรก็ไม่ยอมฟังกันเลย เขาเหนื่อยเหมือนกันนะที่ต้องคุยกับเด็กไม่รู้จักโตสักทีเนี่ย! “มึงเป็นห่าไรว่ะ?” เควินทักทายก่อนคนแรก “ทะเลาะกับเมียว่ะ!” “เมีย!” “อืม ทะเลาะกันมาเนี่ย!” ไม่รู้ว่าพวกมันจะตกใจทำห่าอะไรขนาดนั้นว่ะ ถึงตอนนี้ยังไม่ได้เป็นแต่ซ้อมเรียกไว้ก่อนก็ได้นี่ “มึงนี่อาการหนักพอๆกับไอ้ลีโอเลยว่ะ!” “ก็เพราะมึงนั้นแหละไอ้เหี้ย!” ไอ้ลีโอมันโดนบอกเลิกเมื่อวานนี้เอง พวกเราทุกคนเลยยกโขยงไปหาที่สนามแข่งจนเมาเละเทะ พอตื่นมาอีกทีเขาก็ทะเลาะกับแอมทันทีเลย! “กูพึ่งเลิกกับเมียไม่หนักกว่ามึงเหรอไอ้ควาย!!” ลีโอหันไปด่าเพื่อนเวรที่มาระบายอารมณ์ใส่ทั้งที่ตัวเขาเองก็สาหัส “แค่เด็กคนเดียวมึงหาใหม่ดิว่ะ” เจราลแนะนำวิธีการแก้ปัญหาที่ง่ายและเร็วที่สุดให้เพื่อนรัก เรื่องทำครอบครัวชาวบ้านร้าวฉานมันง่ายถนัด แล้วถึงเพื่อนจะชมว่าสันดานหมาก็ไม่เคยสลดเลยสักครั้งเพราะมันไม่ใช่เรื่องจริง “มึงยังไม่ได้เลยไม่เลิกใช่ไหม?” คนอย่างไทก้ามันไม่มีทางทนอะไรได้นานหรอก แต่นี่มันนานแล้วที่คบกันและเหตุผลเดียวที่ยังไม่เลิกทั้งที่ทะเลาะกันบ่อยเพราะยังไม่ได้กันแน่นอน “เก็บปากไว้แดกเหล้าไป!” พอเขาเงียบหมาในปากไอ้เชี้ยเจราลมันยิ่งออกฤทธิ์มากขึ้นเรื่อยๆ “คนนี้กูจริงจังเว้ย!” พวกมันไม่เข้าใจรึไง! ถ้าเขาไม่รักจริงจับกดตั้งแต่คืนแรกแล้ว แต่นี่เพราะว่ารักเลยตามใจแทบทุกอย่าง ขึ้นเสียงสักครั้งยังไม่เคยเลยด้วย “คบมาตั้งนานแล้วเมื่อไรมึงจะเปิดตัวว่ะ?”เควินถาม “ยังว่ะ คนนี้กูหวงมาก” มันคงอยากเห็นแอมสิท่า แต่ยังหรอกเพราะตอนนี้แค่คุยกันยังไม่ได้เลย! “เชี้ย! อาการหนักว่ะ!!” ต่อให้ไม่มีคนบอกเขาก็รู้ตัวดีทุกอย่างเลยว่าตอนนี้รักเด็กหลงเด็กหนักมากขนาดไหน ทั้งที่เราคุยกันแทบทั้งวันก็ยังไม่รู้สึกพอ หรือต่อให้เธอไม่ว่างแค่ส่งสติ๊กเกอร์น่ารักมาก็ทำให้รู้สึกดีขึ้นมากแล้วแหละ “เออ! กูลืมบอกนิกกี้มาถามหามึงด้วยว่ะ” “มึงก็บอกไปดิว่ากูมีเมียแล้ว แถมรักเมียมากด้วยต่อให้แก้ผ้ามายั่วก็ไม่มีอารมณ์หรอก!” “จริงดิ!” “เออ!” ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นเขาไม่มีอารมณ์อะไรทั้งนั้นแหละ แต่ถ้าเป็นแอมต่อให้ไม่ถอดเสื้อผ้าสักชิ้นก็มีอารมณ์แล้ว พูดล่ะก็คิดถึงมาก เอาไว้วันพรุ่งนี้ต้องไปง้อเมียให้ได้เลย “พวกมึงกูง้อ..!” เขากำลังจะลาเพื่อนเพราะจะไปง้อแอมต่อ แต่ลูกน้องโทรมาพอดีเลยรับสายก่อน “เออ! เดี๋ยวกูไป อืม…เตรียมรอเลย” เขาฟังพร้อมสั่งงานทันทีแล้ววางสายเพราะจะไปดูงานก่อน “เป็นอะไรว่ะมึง?” ลีโอถาม “ถ้าอยากกระทืบคนก็ไปกับกู” เขาพูดแค่นั้นแล้วรีบออกไปเพราะช้ากว่านี้คงไม่ดีแน่ แต่ไม่ได้ไปคนเดียวเพราะพวกเพื่อนมันพร้อมใจลุกไปด้วย สงสัยคงคันมือคันตีนเหมือนกัน เรื่องงานที่ให้เคลียร์มันไม่ใช่งานเอกสารหรืออะไรเลย แต่เป็นเรื่องที่ต้องทำให้เจ็บตัวอีกตามเคยและไม่รู้ว่าจะบอกแอมยังไง หลังจากแยกย้ายกับเพื่อนก็ขับรถไปหาเธอที่คอนโดด้วยความคิดถึงที่มากเกินจะรับมือไหว ก็อกๆๆ… แอมเปิดประตูงงๆเพราะนี่ก็ตีสามกว่าๆแล้ว พี่ไทก้าเดินเข้าห้องมาไม่พูดจาอะไรเลย ที่มุมปากมีรอยช้ำ พอถอดเสื้อออกรอยช้ำก็ยิ่งชัดขึ้น เธอนั่งรอให้เขาอาบน้ำเสร็จก่อนแล้วค่อยทายาให้ แต่ว่าตอนนี้เธอง่วงมากเลย “เจ็บไหม?” เธอทายาให้พี่ไทก้าหลังจากเขาอาบน้ำเสร็จ ยอมรับนะว่าใจสั่นเพราะหุ่นดีงามมากเหมือนหลุดออกมาจากเทพนิยาย แล้วหน้าตาก็หล่อใช่ย่อยเลย พี่ไทก้าก้มลงมาจูบแก้มเธอแผ่วเบาแล้วมองด้วยแววตาที่อ่านไม่ออกว่าคิดอะไรอยู่ “ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับแอมพี่จะไม่ให้อภัยตัวเองเลย” เขาจับมือแอมขึ้นมาจูบแผ่วเบาแล้วยิ้มบางๆให้เธอ พักหลังมานี้มันมีเรื่องเยอะมากจริงๆที่ถาโถมเข้ามา แต่เขาจะไม่ยอมให้หมาตัวไหนมายุ่งย่ามกับเธอเด็ดขาด “ค่ะ แต่ตอนนี้นอนนะง่วงแล้ว” ไม่รู้ว่าพี่ไทก้ามีเรื่องอะไรอยู่บ้างเพราะเขาไม่เคยเล่าให้ฟัง แต่ที่รู้คือตอนนี้เธอง่วงมาก ฟอด… “ฝันดีเมียตัวน้อยของพี่” เด็กหน้อเด็กหลับได้ไงทุกเวลา เขายังไม่รู้สึกง่วงเลย แต่คงต้องนอนเพราะแอมหลับไปแล้ว ตื่นมาอีกทีตอนเช้าก็ไม่เห็นแอมแล้วก็ไม่รู้ว่าไปไหน หรือว่ามีเรียน หรือว่ายังไม่หายโกรธกัน แต่เมื่อคืนก็ยังดีอยู่นี่หว่า “คบเด็กมันยากจังว่ะ!” ยากจะรักษาความสัมพันธ์นี้แหละ เขาแก่กว่าแอมเกือบเจ็ดปีได้มั้ง แล้วนี้เดือนหน้าก็วันเกิดแล้วจะอายุยี่สิบเจ็ดปีเต็ม เท่ากับว่าเราอายุห่างกันเจ็ดปีเต็มๆ เขาอาบน้ำแต่งตัวแล้วไปโชว์รูมต่อ วันนี้เดี๋ยวแวะไปร้านแต่งรถด้วยจากนั้นถึงไปหาแอมที่มหาวิทยาลัย แปลกดีนะชีวิตแบบนี้ ตั้งแต่มีแอมเข้ามาเขาก็ไม่ชินที่ต้องอยู่คนเดียวเลย เวลาว่างมักจะคิดถึงจนโหยหวนตลอด ด้านมืดยังไม่กล้าเปิดเผยให้แอมรู้เลยกลัวจะรับไม่ได้แล้วทิ้งกันไปทั้งที่นั่นคือตัวตนแท้จริง แอมเป็นเด็กดีที่เอาแต่ใจตัวเองมากไปหน่อยแถมยังขี้งอนมากๆเลยด้วย แต่ไม่เคยเห็นด้านมืดแสดงออกมาเลยสักครั้ง ขนาดไอ้แอลที่ชั่วช้าไม่ต่างกันมากยังทำตัวเป็นพี่ชายที่แสนดีเมื่ออยู่กับแอม นั่นเลยเป็นเหตุผลที่เขาไม่กล้าพอจะเปิดเผยตัวตนว่าเลวร้ายมากขนาดไหน หรือว่าเขาจะอาการหนักอย่างที่เพื่อนว่าไว้จริงๆ Tyga : ตอนเย็นจะไปรับนะคนสวย Am : ไม่ต้องมาคืนนี้จะไปนอนค้างกับแอล Tyga : อีกแล้ว? Am : แอลซื้อขนมจากไต้หวันมาให้ด้วยนะ Tyga : ของแค่นี้พี่ให้ก็ได้ Am : ไม่! Tyga : แอมอย่าดื้อดิ! Am : … Tyga : ตอบ!!! Am: … Tyga : อีกแล้วนะแอม เป็นอะไรอีกว่ะเนี่ย! เรื่องแค่นี้ต้องโกรธกันไหมเนี่ย!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more