บทที่ 24
อรลออวิ่งมานอนร้องไห้คร่ำครวญอยู่บนเตียงนอน เกลียดเขา เกลียดผู้ชายคนนั้น เกลียดที่ทำให้หัวใจของหล่อนสะท้าน เกลียดที่ทำให้หล่อนรู้สึกแย่ทุกครั้งที่อยู่ใกล้ แต่... ที่น่ารังเกียจที่สุดก็เห็นจะไม่พ้นตัวของหล่อนเอง... หล่อนมีใจให้กับผู้ชายคนนั้น มีใจให้ทั้งๆ ที่ชีวิตของหล่อนต้องเป็นของผู้ชายอีกคนหนึ่ง
“อรลออ... เธอมันแพศยา... แพศยาที่สุด...”
มือบางยกขึ้นปาดน้ำตาทิ้งครั้งแล้วครั้งเล่า ร่างอรชรผุดลุกขึ้นนั่งท่ามกลางความมืดมิดในคืนเดือนแรม
หล่อนต้องทำอะไรบางอย่าง... ไม่...! ต้องทำทุกอย่างนั้นแหละ ต้องทำให้ตัวเองปลอดภัยจากผู้ชายคนนั้น และที่สำคัญที่สุดก็คือ... ปลอดภัยจากหัวใจของตัวเอง
อรลออก้าวลงจากเตียง เอื้อมมือไปหยิบเสื้อคลุมมาสวมใส่ ก่อนจะหมุนตัวเดินออกจากห้องไปท่ามกลางความมืดมิด
ริคคาโดนั่งจิบบรั่นดีรอเจ้าสาวของตัวเองอยู่ที่ห้องนอนทางปีกขวาอยู่เกือบตีสอง แต่ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาข
