“น้ำค้าง!! โอ้ยพวกเราเป็นห่วงแทบแย่ดีนะไม่เป็นอะไรมาก แล้วคุณแคสเตอร์ล่ะ” เพื่อนร่วมงานซักถามด้วยความเป็นห่วงเธอชี้มือไปทางชายหนุ่มที่อยู่ท่ามกลางคนมากหน้าหลายตา พวกเขากำลังตรวจอาการชายหนุ่มอย่างเร่งด่วนเพราะไข้ขึ้นสูงและเขาเริ่มมีอาการน่าเป็นห่วง
“คุณน้ำค้างเราคงต้องพาเขาลงไปก่อน ต้องส่งให้ถึงมือหมอก่อนที่อาการจะแย่ไปกว่านี้ครับ ผมเรียกเฮลิคอปเตอร์ฉุกเฉินเอาไว้ อีกสักครู่คงมาถึง!!”
เอกพูดกับรัชนิชล เขาคะเนอาการของชายหนุ่มไม่ถูก ดูเขาลอยๆ เหม่อๆ ดวงตาลอยเคว้งคว้างและตัวร้อนจัด เกรงอาการจะกำเริบจนเกินกว่าจะรับมือได้ อีกอย่างชายหนุ่มเป็นตัวแทนของประเทศฮ่องกง เขาจึงไม่อยากเสี่ยงให้มีเรื่องกระทบกับความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ
“ค่ะ...ถ่ายทำเสร็จแล้วที่เหลือให้คุณมาโกโตะดูแลก็ได้ค่ะ”
ใบพัดเหล็กหมุนติ้วๆ พัดใบไม้ปลิวว่อนก่อนหัวนกเหล็กจะเชิดขึ้นเหนือท้องฟ้า “ห่วง” คำๆ นี้มันผุดขึ้นมากลางใจแต่ไม่ส
