-9- คนใหม่

1355 Words

-9- คนใหม่ ในห้องน้ำ ซูซือเหยียนไม่เคยคิดมาก่อนว่าหลี่เฉิงหลินจะเป็นคนที่ไร้เหตุผลที่สุด! เขารังแกเธอบนเตียงจนหมดแรง ความจริงเธอคิดว่าเขาจะรามือแล้ว แต่กลายเป็นว่าเขาอุ้มเธอเข้ามาในห้องน้ำพร้อมกับรังแกเธอในอ่างน้ำวน! กระจกด้านหนึ่งที่ติดกับอ่างน้ำวนเป็นกระจกเงาซึ่งแกะสลักเป็นลายโบราณ เธอเห็นเงาตัวเองสะท้อนอยู่ในนั้น... หญิงสาวผิวขาวจัด ริมฝีปากแดงเหมือนเชอร์รี่ ดวงตาของเธอหรี่ปรือ แพขนตาเปียกชื้นกระพือเหมือนปีกผีเสื้อ ผมยาวของเธอปกคลุมเรือนร่างบางส่วน ทว่าสีหน้าตอนที่ถูกเขารังแกกลับทำให้เธออับอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี ซูซือเหยียนไม่เคยรู้จักผู้หญิงในกระจกมาก่อนในชีวิต คิดไม่ถึงว่าเขาจะให้เธอได้เห็นสภาพอันไร้ยางอายของตัวเองแบบนี้ ไม่สามารถทนมองสภาพนี้ของตัวเองได้! เธอกัดริมฝีปากเพื่อข่มกลั้นเสียงร้อง แผ่นหลังถูกเขาแนบชิด สะโพกปวดระบม ร่างกายเหมือนจะแหลกสลายได้ตลอดเวลา เธอเกลียด...เกลียดตัวเองที่มีอารมณ์ไปกับสัมผัสของเขา หลี่เฉิงหลินจูบแผ่นหลังของเธอ มองใบหน้าเร้าอารมณ์ในกระจก นัยน์ตาสาดประกายดุดัน เขาสูดดมซอกคอขาว กัดลงไปเบาๆ ทันใดนั้นซูซือเหยียนก็ไม่สามารถกลั้นเสียงร้องได้อีกต่อไป เธอร้องคร่ำครวญในลำคอ เมื่อลืมตาขึ้นจึงเห็นสภาพประหลาดของผู้หญิงในกระจกเงา ภาพไม่ชัดเจนนัก เธอเห็นว่าเลือดที่คอกำลังไหล หลี่เฉิงหลินกำลังดื่มด่ำกับมัน ขณะเดียวกันก็เห็นฟันแหลมคมของตัวเองสะท้อนในกระจก ปีศาจ! ซูซือเหยียนคิดอย่างเศร้าหมอง ร่างกายของเธอตอบสนองต่อเขา หลี่เฉิงหลินเหมือนเป็นตัวจุดชนวนความต่ำช้าในมนุษย์ เขาสามารถขุดอารมณ์ลึกๆ ของเธอออกมา เรียกร้องให้เธอกลายเป็นผู้หญิงเลวทรามภายใต้การควบคุมทางอารมณ์ การกลั่นแกล้งของเขาจบลงพร้อมกับที่ร่างของเธออ่อนปวกเปียก ซูซือเหยียนปล่อยให้เขาโอบกอดในอ่างน้ำวน หมดแรงต่อต้านโดยสิ้นเชิง ความต้องการเขามีมากล้น หากเป็นผู้หญิงทั่วไปคงขาดใจตายไปตั้งแต่ครั้งที่สอง ทว่าหลี่เฉิงหลินเปลี่ยนเธอไปแล้ว เขาทำให้เธอกลายเป็นตัวประหลาด ไม่ว่าจะถูกเขาเคี่ยวกรำหนักขนาดไหน เพียงไม่นานก็กลับมาเป็นปกติ ซูซือเหยียนปล่อยให้เขาอุ้มเธอออกจากห้องน้ำ ไม่นานนักหลังจากสวมชุดคลุมก็มีแม่บ้านเดินเข้ามาพร้อมกับนำเสื้อผ้ามากมายมาให้เธอเลือก หากเป็นเมื่อก่อนเธออาจจะมีอารมณ์เชยชมเสื้อผ้าแบรนด์เนมเหล่านี้ แต่ว่าตอนนี้ซูซือเหยียนรู้สึกเหมือนตัวเองยังไม่สามารถควบคุมความคิดของตัวเองได้ เธอสุ่มหยิบชุดมาตัวหนึ่ง ประหลาดใจที่ทั้งชุดชั้นในและเสื้อผ้าเป็นไซส์ที่เธอสามารถสวมได้พอดี ซูซือเหยียนมองหญิงสาวในกระจก ผู้หญิงคนนี้หน้าตาเหมือนเธอ แต่ให้ความรู้สึกเหมือนเธอตอนอายุสิบแปด ผิวที่ขาวจัดอยู่แล้วเป็นประกายเนียนละเอียดไร้ที่ติ ริมฝีปากแดงเรื่อชวนหลงใหล เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าใบหน้านี้จะเป็นใบหน้าของเธอเอง เพราะมันเหมือนเป็นใบหน้าที่สามารถล่อลวงผู้คนได้ ยิ่งไปกว่านั้นสายตาของเธอจะไม่มีปัญหาอีกต่อไป ซูซือเหยียนไม่รู้ว่าคอนแท็กเลนส์หายไปไหน เธอสังเกตว่านอกจากรอยจูบที่เขาทิ้งไว้ บาดแผลที่คอหายไปแล้ว ร่างเปลือยเปล่าของเธอเต็มไปด้วยรอยจูบ หน้าอกดูเหมือนว่าจะสวยงามกว่าเดิม ปกติเธอเป็นคนที่ค่อนข้างผอม เนื่องจากมักจะนั่งทำงานหน้าคอมพิวเตอร์จนลืมกิน แต่ตอนนี้กลับมีน้ำมีนวลมากขึ้น เธอมองหญิงสาวในกระจกอีกครั้ง เส้นผมที่เคยดัดลอนเป็นคลื่นกลับมายาวเหยียดตรงตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ ดูเหมือนว่ามันจะมีประกายสีแดงจางๆ ทำให้ดูเป็นผู้หญิงร้อนแรง ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกเหมือนเกิดใหม่ มันควรจะเป็นเครดิตของเขา... เธอคิดอะไรไม่ออก รังเกียจเขาไหม? อาจจะไม่ แต่เธอโกรธเขามาก โกรธจนอยากอาละวาดไปทั่ว และโกรธที่ตัวเองโง่เง่า ว่ากันว่าผู้หญิงที่อกหักมักจะทำเรื่องงี่เง่า เธองี่เง่าจนยอมตกลงกับปีศาจอย่างหลี่เฉิงหลิน แถมยังเป็นสัญญาที่ไม่สามารถย้อนกลับไปแก้ไขได้อีกต่อไป รุ่นพี่ที่เธอเคยชอบกลายเป็นคนใจร้ายตั้งแต่เมื่อไร ทำไมเขาถึงแค้นเธอนัก เธอไม่เคยให้ความหวังเขา อีกอย่างผู้ชายคนนั้นมีผู้หญิงมากมายรอบตัว ทำไมต้องเป็นเธอ ซูซือเหยียนสวมชุดที่ได้มาใหม่ มันเป็นเดรสสีครีมดูเรียบร้อยที่สุด แต่ว่าขับเน้นช่วงอกเล็กน้อยดูน่าค้นหา เธอมีรูปร่างสูงโปร่ง หลังจากเปลี่ยนผ่านร่างกายมีน้ำมีนวลมากขึ้น เมื่อสวมชุดนี้จึงดูเย้ายวนและน่าค้นหาเป็นอย่างมาก ดูเหมือนเป็นคนใหม่ ซูซือเหยียนมองตัวเองในกระจกอย่างตกตะลึง ใบหน้าของเธอยังไม่ได้ลงเครื่องสำอาง แต่เพียงเท่านี้ก็พอแล้ว เธอนึกถึงเรื่องเล่าในบทกวี ความงามตามธรรมชาติอาจเป็นแบบที่เห็นในกระจก ทำให้คนที่ไม่เคยสังเกตตัวเองอย่างเธอยังต้องมองตัวเองซ้ำๆ ราวกับกำลังฝัน “ซือเหยียน เสร็จหรือยัง” เสียงทุ้มของหลี่เฉิงหลินดังขึ้น เธอสูดลมหายใจ พยายามตั้งสติ ต่อไปนี้เธอต้องใช้ชีวิตอย่างมีสติ จะไม่มีซูซือเหยียนจอมงี่เง่าที่ร้องไห้เหมือนคนโง่ในคืนนั้นอีกต่อไปแล้ว ในเมื่อเธอทำสัญญากับปีศาจ เธอก็จะใช้ประโยชน์จากมันให้มากที่สุด! หลี่เฉิงหลินมองผู้หญิงที่เดินออกมาด้วยความพอใจ “ไม่เลว” เป็นอย่างที่เขาคิด ซูซือเหยียนไม่ใช่ผู้หญิงเฉิ่มเชยอย่างที่เว่ยเสวี่ยหลินพยายามทำให้เธอเป็น คนอย่างซูซือเหยียนต้องสามารถเฉิดฉายด้วยความมั่นใจ ไม่ใช่ภรรยาที่อยู่แต่บ้านเพื่อรอสามีกลับไป “วันนี้เราจะเข้าบริษัท” เขามองนาฬิกาข้อมือ “อีกสิบนาทีเลขาฯ หงจะมารับ” ซูซือเหยียนเผยอปากด้วยความตกใจ “คุณไม่ได้บอกฉันก่อน” เขาหรี่ตามอง “ก่อนหน้านี้มีเวลาบอกที่ไหนกัน” ซูซือเหยียนหน้าแดงก่ำ ภาพในห้องน้ำผุดขึ้นกลางใจ เธอกัดริมฝีปากอย่างโมโห “รุ่นพี่รังแกฉัน” ท่าทางเหมือนแมวถูกเหยียบหางของซูซือเหยียนทำให้เขาอารมณ์ดี “วันนี้เป็นวันดี สมควรเปิดตัวเธอให้คนในบริษัทรู้” “ไม่ได้!” เธอยังไม่ได้เตรียมตัว อย่างน้อยก็ต้องกลับไปวางแผนที่บ้านก่อน “ทำไม เธอย้ายมาบริษัทของฉันแล้ว วันนี้วันจันทร์ควรเข้าไปรายงานตัว” เขาโอบเอวเธออย่างเป็นธรรมชาติ ก้มลงกระซิบข้างหู “อายเหรอ” “ทางบริษัทแจ้งว่าให้เข้าไปทำงานต้นเดือนค่ะ” “ถ้าอย่างนั้นก็ไปในฐานะคู่หมั้นประธาน” “เดี๋ยวก่อน” “อะไรอีก” “ฉันยังไม่พร้อม อีกอย่างฉันไม่ได้จะตกลงเป็นคู่หมั้นของรุ่นพี่” หลี่เฉิงหลินจูบปากเธอ “ตอนนี้เป็นเมียแล้ว ทำไมจะเปิดตัวไม่ได้” ไร้ยางอาย! ซูซือเหยียนหน้าแดงก่ำ ทั้งโกรธทั้งอาย เธออยากจะตายต่อหน้าเขาตอนนี้! “ทำไม เป็นผู้หญิงของฉันมันไม่ดีหรือไง” เขาเริ่มโมโห “ฉันไม่อยากไปสู้กับผู้หญิงของรุ่นพี่” เธอแค่อยากแก้แค้นสองคนนั้น แต่ไม่ได้หมายความว่าจะไปสู้รบกับผู้หญิงคนอื่น หลี่เฉิงหลินหัวเราะอย่างชั่วร้าย “เสียใจด้วยซูซือเหยียน นี่คือหน้าที่ผู้หญิงของฉัน!” “แต่นี่...” เขากดริมฝีปาก ดันปลายลิ้นแล้วจูบเธออย่างดุดัน “จะเชื่อฟังดีๆ หรือจะให้ฉันทำในลิฟต์ เลขาฯ หงจะมาแล้ว” ถูกลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดใบหน้า ซูซือเหยียนแทบหายใจไม่ออก เธอซุกหน้ากับอกเขาด้วยความอับอาย ในใจได้แต่ท่องไว้ว่า อดทน!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more