-8- คำสัญญา
1277 Words
-8-
คำสัญญา
เล็บยาวเป็นประกายแวววาวเหมือนไข่มุก ซูซือเหยียนสังเกตว่าผิวของเธอเนียนละเอียดกว่าแต่ก่อน หญิงสาวนึกถึงภาพยนตร์รักโรแมนติกชื่อดังที่เกี่ยวกับแวมไพร์
เมื่อคืนใช่เธอดูดเลือดเขาหรือเปล่า
หากเป็นเมื่อก่อนเธอคงคิดว่าเพ้อเจ้อ แต่ว่าตอนนี้...
ในใจของซูซือเหยียนมีอารมณ์หลากหลาย หัวใจเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง
ไม่จริงใช่ไหม
หลี่เฉิงหลินรู้ว่าเธอตื่นแล้ว เขากระชับอ้อมแขน รั้งตัวเธอขยับเข้ามาใกล้พร้อมกับสูดลมกลิ่นหอมของร่างกายเธอ
“ซือเหยียน” เสียงของเขานุ่มทุ้ม เต็มไปด้วยเสน่ห์อันเซ็กซี่
“คุณทำอะไรกับฉันเมื่อคืนนี้? คุณกัดฉันเหรอ”
“ไม่ใช่เมื่อคืน แต่เป็นสามวันก่อน” เขาตอบสบายๆ
“อะไรนะ” เธอตกใจ ลุกขึ้นมองเขา
หลี่เฉิงหลินมองเธอด้วยแววตาพราวระยับ เขาอารมณ์ดีมาก เท้าแขนอย่างสบายๆ “สามวันก่อน คืนที่เธอเมา”
“เหอะๆ ฉันต้องเป็นบ้า เห็นๆ อยู่ว่าเพิ่งเกิดเรื่องขึ้นเมื่อคืน” เธอคิดว่าเขากำลังอำเล่น
หลี่เฉิงหลินไม่พูดมาก เขาแค่กวักมือ แต่ว่าร่างของซูซือเหยียนลอยเข้าหาเขาอย่างรวดเร็วเหมือนมีแรงดึงดูด หญิงสาวตกอยู่ใต้ร่างเขา ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ
“เห็นมั้ย” เขาว่า ใช้หลังมือเกลี่ยไรผมให้เธอเบาๆ “ฉันไม่ใช่มนุษย์ปกติ”
“คุณจะบอกว่าคุณเป็นแวมไพร์?” เธอว่า
“ไม่เชิง” หลี่เฉิงหลินแปลกใจที่เธอไม่โวยวาย “ไม่โกรธที่ฉันเปลี่ยนเธอเหรอ”
ไม่โกรธ? ยังไม่ถึงเวลา
“นี่เป็นสัญญาที่คุณเคยบอกฉันใช่ไหม”
“ใช่...สัญญาที่ทำกับปีศาจไม่สามารถยกเลิกได้”
“ทำไม”
“เธอจะตาย”
“...” ซูซือเหยียน
“ทำไมคุณไม่อธิบายให้ฉันฟังก่อน”
หลี่เฉิงหลินเลิกคิ้ว “ฉันกำลังถือความได้เปรียบ ทำไมต้องบอกเธอก่อน”
“ไม่ยุติธรรม”
“ถ้าฉันบอกเธอว่าการทำสัญญากับฉันคือการกลายเป็นคนประหลาด เธอจะตอบรับหรือเปล่า”
“...” ซูซือเหยียนเบือนหน้าหนี แน่นอนว่าเธอจะไม่รับ เธอคิดว่าการทำสัญญาพวกนี้ก็แค่ข้อแลกเปลี่ยนชั่วคราว ไม่ใช่เรื่องที่ต้องส่งผลกระทบรุนแรงแบบนี้
“หลายปีก่อนเธอปฏิเสธฉัน ตอนนี้ฉันใช้เล่ห์เหลี่ยมเพื่อให้เธออยู่ข้างตัว เป็นยังไงบ้างล่ะ”
ซูซือเหยียนมองเขาอย่างไม่เชื่อสายตา “รุ่นพี่กำลังแก้แค้นฉัน?”
เขาช่วยเธอแก้แค้นเว่ยเสวี่ยหลินกับหลิวอี แต่เขาก็แก้แค้นเธอด้วยเช่นกัน ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว
หลี่เฉิงหลินไม่ตอบเธอในเรื่องนั้น “ฉันยังคงทำตามสัญญา”
ซูซือเหยียนดวงตาแดงก่ำ เธอไม่อยากมองหน้าเขาอีกต่อไป
หลังจากที่เจ็บปวดจากเว่ยเสวี่ยหลิน เธอคิดว่าหลี่เฉิงหลินจะช่วยเธอได้ แต่คิดไม่ถึงว่าจะถูกเขาซ้อนแผนแบบนี้
“ฉันต้องอยู่ข้างกายรุ่นพี่นานแค่ไหน” เธอถาม
“จนกว่าฉันจะเบื่อ” หลี่เฉิงหลินเห็นความดื้อดึงของเธอ หากบอกว่าเขาต้องการเธอตลอดไปคงกลายเป็นเรื่องชวนหัว ปล่อยให้เธอรับรู้ด้วยตัวเองจะดีที่สุด
“แล้วร่างกายของฉัน...” ร่างกายของเธอมีการเปลี่ยนแปลงบางอย่าง ต้องดื่มเลือด? ต้องฆ่าคน? แค่คิดก็แทบสติแตก
“แค่บางอย่าง ฉันยังคงกินอาหารเหมือนคนปกติทั่วไป”
ความจริงรูปร่างหน้าตาของเธอเปลี่ยนไปไม่มาก สัดส่วนของเธอสมบูรณ์กว่าเดิม ในฐานะที่เขาเปลี่ยนเธอเป็นคู่ชีวิต นั่นคือการเตรียมพร้อมที่จะมีลูก ขณะเดียวกันใบหน้าของเธอจะอ่อนเยาว์ลงกว่าเดิม ผิวเนียนละเอียดกว่าเดิม เปล่งประกายยิ่งกว่าดาวดวงไหน
หลี่เฉิงหลินค่อนข้างแปลกใจในเรื่องนี้ เพราะแม่ของเขาเล่าว่าหลังจากถูกเปลี่ยนเธอไม่ได้ดูอ่อนเยาว์กว่าเดิม
หากซูซือเหยียนในตอนที่เขาพบครั้งแรกนั้นเป็นเหมือนดอกลิลลี่ที่สวยงาม ตอนนี้เธอก็กลายเป็นดอกกุหลาบที่มีเสน่ห์เย้ายวน
“เธอร้องไห้...” หลี่เฉิงหลินเห็นดวงตาของเธอแดงก่ำ
“ฉันเปล่า” เธอรีบปฏิเสธ
“อย่าโกหกฉัน” เขาว่า “เสียใจที่ฉันคว้าคืนแรกของเธอไปเหรอ”
“ไม่ใช่” เธอแค่เจ็บใจ
“แย่หน่อยนะที่ฉันรู้สึกว่าเธอชอบมัน” เขายิ้ม
ซูซือเหยียนถลึงตามองเขาอย่างไม่พอใจ “เพราะคุณเปลี่ยนฉัน!” เธอรู้สึกว่ามีอารมณ์บางอย่างที่เกิดขึ้นหลังจากเปลี่ยนผ่าน มันเหมือนสิ่งที่ปฏิเสธไม่ได้
“ซูซือเหยียน เธอยังไม่ลืมฉัน ไม่ว่าเธอจะหนียังไงก็หนีไม่พ้น สี่ปีก่อนเธอสามารถวิ่งหนีไปได้ สี่ปีต่อมาฉันสามารถรั้งเธอไว้ข้างตัวได้ ถ้าเธอไม่มีความรู้สึกกับฉันเลย วันนี้มันจะไม่เกิดขึ้น” เขาพูดเสียงดัง
“...” หัวใจของซูซือเหยียนเต้นผิดจังหวะ
หลี่เฉิงหลินได้ใจ มองเธออย่างผู้ที่เหนือกว่า “เธอสามารถหลอกตัวเองว่ารักเว่ยเสวี่ยหลินได้หรือเปล่า ถ้าเธอรักมันมาก อย่าว่าแต่เลิกกันเลย เธอจะฟังผู้ชายคนนั้นเหมือนคนงี่เง่า ปล่อยให้มันหลอกใช้เธอเหมือนหมูโง่ตัวหนึ่ง เธอจะไม่มีวันได้เห็นแสงสว่างอีกต่อไป!”
“หยุดพูด!” ซูซือเหยียนเอามือปิดหู น้ำตาไหลอาบแก้ม เขาเป็นคนใจร้ายที่ทาเกลือใส่แผลของเธออย่างโหดเหี้ยม
“ทำไม เธอรับความจริงไม่ได้หรือไง ซูซือเหยียน! เธออย่าบอกฉันว่าไม่เคยระแคะระคายเรื่องผู้ชายคนนั้นกับเพื่อนของตัวเอง ไม่อย่างนั้นเธอจะย้ายเข้ามาในบริษัทฉันทำไม”
“คุณรู้?”
“ฉันเป็นเจ้าของบริษัท!”
น้ำตาของเธอยังไม่หยุดไหล ซูซือเหยียนหันหลังให้เขา สะอื้นราวกับเด็กตัวเล็กๆ ทำไมเธอจะไม่สงสัย แต่เพราะเธอรักหลิวอิงเกินไป เธอไม่คิดว่าหลิวอิงจะทรยศ
สำหรับเว่ยเสวี่ยหลิน เธอคิดว่าเธอรักเขา เธอพยายามรักเขา...
ความสุขที่เขาดูแลเธอไม่ใช่เรื่องหลอกลวง เธอคิดว่าผู้ชายคนนี้เหมาะสมกับเธอ
หลี่เฉิงหลินกลายเป็นคนไร้ปรานีเมื่อตอกย้ำแผลในใจของเธอ
เขาอยากให้เธอเจ็บปวด แล้วก็จำ!
“ซูซือเหยียนเธอจะหนีความจริงเหรอ” เขาดึงตัวเธอขึ้นมาประจันหน้า
ซูซือเหยียนไม่รู้เอาเรี่ยวแรงมาจากไหน หลังจากที่ถูกเขาฉุดขึ้นมาเธอก็สะบัดฝ่ามือฟาดอีกฝ่ายจนเขาหน้าหัน “หลี่เฉิงหลินคุณมันเลว!”
หลี่เฉิงหลินค่อยๆ หันกลับมามองเธอ ประกายตาเย็นเยียบ เขากระซิบ “ฉันเลวอยู่แล้ว และเลวได้มากกว่านี้”
ซูซือเหยียนถูกผลักนอนหงาย เขาโถมตัวลงมาอย่างรวดเร็ว แขนทั้งสองข้างถูกเขาตรึงไว้เหนือศีรษะ หน้าอกเจ็บแปลบ
“ปล่อยฉัน!”
คำพูดของเธอขาดห้วงพร้อมกับเสียงสะอื้น ร่างกายแทบแหลกสลายในอ้อมกอดเขา หลี่เฉิงหลินกัดผิวเนื้อของเธอจนเกิดรอยแดง
“ซูซือเหยียน เธอหนีฉันไม่พ้น” เขาเงยหน้ากระซิบ ทำเป็นมองไม่เห็นน้ำตาของเธอ
หลี่เฉิงหลินครอบครองเธออย่างบ้าคลั่ง ไร้ซึ่งความอ่อนโยน
เขาไม่มีทางปล่อยให้เธอได้มีเวลาคิดถึงเรื่องที่ทำให้เสียใจ เขาปรารถนาจะให้เธอคิดถึงแค่เขา ปรารถนาจะครอบครองเธอตลอดไป
หากเธอไม่คิดจะรักเขา...ก็ขอให้เกลียดเข้ากระดูก
ดีกว่าลืม...
- Writer
