บทที่ 57 ใจนายหัวยากแท้หยั่งถึง
วิโมกข์เขม่นมองมีนาแต่ก็ยอมให้เธอช่วยล้างมือข้างซ้ายให้ และเหลือบไปมองหญิงสาวอีกคนที่ยืนถัดไป สายตาของฝ่ายนั้นไม่ได้มองที่หน้าเขาสักนิด เพราะกำลังจ้องเขม็งอยู่ที่มือของเขาแทน
“ชาร์มไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ”
“ห้องน้ำอยู่ด้านหลังค่ะคุณชาร์มมิ่ง มีนกับโมกจะไปรอที่โต๊ะนะคะ” มีนาตอบแทนชายหนุ่มด้วยสีหน้าระรื่น เมื่อสามารถเอาชนะอีกฝ่ายได้บ้าง
หญิงสาวไม่ตอบโต้และเดินจากไปเงียบ ๆ แต่เมื่อไปถึงห้องน้ำเธอก็ต้องยืนอึ้งทำอะไรไม่ถูกไปสักพัก ไม่ใช่เพราะมันสกปรกจนส่งกลิ่นเหม็น มันสะอาดใช้ได้ทีเดียว แต่.. เธอตัดสินใจจะเดินกลับไปหาวิโมกข์
“มีอะไรให้ช่วยไหมคะคุณชาร์มมิ่ง” ดวงใจเดินออกมาจากครัว เห็นหญิงสาวยืนมองอยู่ที่หน้าห้องน้ำ ก็เลยเดินเข้าไปถามเผื่อเธอต้องการให้ช่วย
ชาร์มมิ่งหันไปมองด้านข้างแล้วส่งยิ้มให้อีกฝ่าย ก่อนจะชี้นิ้วเข้าไปในห้องน้ำ “มันใช้ยังไงเหรอคะ ช่วยบอก
