บทที่ 60 ลมแทบจับเพราะความหึงหวง
“ทำอะไรน่ะชาร์ม” ชายหนุ่มถามเสียงแข็ง เมื่อเห็นหญิงสาวเริ่มปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตที่ติดเอาไว้แค่สองเม็ดออก
“ชาร์มร้อนนี่ค่ะ” ฤทธิ์ของความเผ็ดทำให้ร่างกายของเธอร้อนระอุ เหงื่อกาฬแตกไปทั่วทั้งร่าง พัดลมเพดานยังช่วยไม่ได้ จึงถอดเสื้อแขนยาวออกแล้วใช้กระดาษทิชชู่ซับเหงื่อตามลำคอและเนินอก
วิโมกข์หยิบผ้าเช็ดหน้าจากกระเป๋าเสื้อแล้วยื่นให้หญิงสาว เพราะเคยเห็นเธอใช้แต่ผ้าเช็ดหน้า จึงคิดว่าเธออาจจะแพ้กระดาษพวกนี้
“ใช้ผ้าเช็ดหน้าดีกว่า ทิชชู่อาจจะทำให้แพ้ได้นะ”
“ขอบคุณค่ะ”
“ลองทานกราแตงฝีมือน้าบานเย็นดูสิว่าอร่อยไหม” ชายหนุ่มแนะนำเมื่อเธอเลิกเช็ดตัวแล้ว
“ค่ะ” เธอยิ้มรับแล้วใช้ส้อมจิ้มลงในชาม ตักกราแตงร้อน ๆ ที่ยืดเป็นเส้นขึ้นมาเป่าเบา ๆ แล้วยื่นไปที่ปากเขาแทน “พี่โมกทานด้วยสิคะ.. อร่อยไหมคะ”
“อือ แต่ถ้าจะให้ถูกปากพี่มากกว่านี้ต้องราดซอสมะเขือเทศด้วย แบบนี้มันเล
