บทที่ 28 หนูมีคนที่หนูรักแล้วค่ะ คงตามใจคุณย่าไม่ได้หรอก
1197 Words
บทที่ 28 หนูมีคนที่หนูรักแล้วค่ะ คงตามใจคุณย่าไม่ได้หรอก
“เดี๋ยวสิวิเวียน ตกลง ๆ ชาร์มยอมช่วยก็ได้” หญิงสาวตอบตกลงไปจนได้ ถึงแม้เธอจะปฏิเสธแต่เพื่อนรักก็ยังไม่ตำหนิแม้แต่น้อย กลับมีแต่ความห่วงใยมาให้ มันทำให้เธอรู้สึกละอายใจมาก
(จริง ๆ นะชาร์ม ไม่ได้โกหกให้วิดีใจเล่นใช่ไหม)
“จริงสิวิเวียน ชาร์มจะโกหกเพื่อนรักของชาร์มทำไมล่ะ”
(ขอบใจนะชาร์ม แล้วชาร์มจะมาเมื่อไหร่ล่ะ วิจะได้ไปรับที่สนามบิน)
“อย่าเพิ่งเร่งชาร์มตอนนี้เลยนะ ขอเวลาชาร์มหน่อยนะ”
(ก็ได้จ้ะ แต่วิอยากให้ชาร์มมาให้เร็วที่สุดนะ เพราะข่าวมันกระจายเป็นวงกว้างมากขึ้นทุกที)
“ชาร์มจะพยายามไปให้เร็วที่สุดก็แล้วกัน แล้วชาร์มจะโทรไปบอกอีกทีนะว่าวันไหน”
(ตกลงจ้ะ ขอบใจมากนะชาร์ม วิรักชาร์มที่สุดเลยจ้ะ)
“ชาร์มก็รักวิเหมือนกันจ้ะ แค่นี้ก่อนนะ คุณย่าชาร์มหน้างอแล้ว บายจ้ะ” เธอกดตัดสัญญาณเพื่อนรักแล้วมองไปทางนอกหน้าต่างรถ ทำเป็นไม่สนใจสายตาของผู้เป็นย่าที่มองมา
“หลานคุยกับวิเวียนใช่ไหม” เจ็สสิก้าไม่สามารถฟังออกว่าหลานสาวพูดอะไรทางโทรศัพท์ แต่ที่รู้ว่าเป็นวิเวียนเพราะได้ยินเธอพูดชื่อนั้นออกมาหลายครั้ง
“ค่ะ”
“คุยอะไรกัน ทำไมไม่คุยภาษาของบ้านเรา ย่าจะได้ฟังเข้าใจด้วย”
“ภาษาไทยก็เป็นภาษาของบ้านหนูเหมือนกันนี่คะคุณย่า แล้วเรื่องที่หนูคุยก็เป็นเรื่องทั่วไปนี่แหละค่ะ ไม่มีอะไรน่าสนใจหรอก หรือคุณย่าอยากจะทราบคะว่าเรื่องอะไร จะให้หนูเล่าให้ฟังไหมล่ะคะ” เธอไม่เคยคุยกับผู้เป็นย่าดี ๆ ได้นานเลยสิน่า มันต้องลงเอยด้วยกันประชดประชันเกือบทุกครั้งไป
“ย่าแค่ถามเล่น ๆ ทำไมต้องอารมณ์เสียด้วยล่ะหลานรัก เลิกพูดเรื่องนี้กันเถอะนะ” เมื่อเห็นหลานสาวเริ่มแสดงอาการแข็งกร้าว เจ็สสิก้าก็ยอมเป็นฝ่ายโอนอ่อน
“ดีค่ะคุณย่า”
“..หลานรู้สึกยังไงกับโรเจอร์เขาบ้าง”
ดวงตากลมโตมองหน้าผู้เป็นย่า ที่ปรับเปลี่ยนเรื่องได้รวดเร็วทันใจ แต่เรื่องที่ท่านถามมันไม่ได้ถูกใจเธอเลยสักนิด เพราะเดาได้เลยว่าท่านจะพูดอะไรต่อจากนี้ ไม่ว่าเธอจะตอบรับหรือปฏิเสธ
“แล้วคุณย่ารู้สึกยังไงกับเขาคะ”
“มันไม่สำคัญหรอกว่าย่ารู้สึกยังไง ที่สำคัญคือความรู้สึกของหลานย่าต่างหาก”
นี่แหละนิสัยที่แท้จริงของคุณย่า ถ้าอยากรู้ก็ต้องรู้ให้ได้ ต่อให้พาออกไปนอกเรื่อง ท่านก็ต้องวกกลับมาหาคำตอบที่อยากรู้ให้ได้
“เขาก็ดีนี่คะ หน้าตาก็โอเค รูปร่างก็ดี ถ้าเขาเป็นนักกีฬาคงมีสาว ๆ โหวตให้เป็นนักกีฬาที่หน้าตาดีที่สุดคนหนึ่งของอเมริกา แต่เขายังห่างไกลกับสเป็กของหนูค่ะคุณย่า” ในเมื่ออยากรู้นักก็จะตอบให้ชัดเจนไปเลย เธอก็อยากรู้เหมือนกันว่าท่านจะทำยังไงต่อ
“แต่ย่าว่าเขาเหมาะสมกับหลานย่ามากเลยนะ”
“ตกลงใครเหมาะสมกับหนูกันแน่คะคุณย่า สเตฟาน ราฟาเอล ไมเคิล แจ็ค หรือว่าโรเจอร์ เลือกมาสักคนเถอะค่ะคุณย่า เพราะหนูมีแค่คนเดียว” เธอไล่ชื่อบรรดาลูกชาย หลานชายของเพื่อน ๆ ท่าน ที่เคยถูกแนะนำให้รู้จักเป็นการส่วนตัวเท่าที่จำได้ “แล้วไอ้ที่ว่าเหมาะสมเนี่ย หมายถึงหน้าตาหรือว่าฐานะกันแน่คะ” มันคงไม่ใช่หน้าตาแน่ ๆ เพราะที่เคยเจอมามีตั้งแต่ไซส์เอสยันไซส์ดับเบิ้ลเอ็กซ์แอล แต่ถ้าพูดถึงเรื่องฐานะ ทุกคนอยู่ในระดับลูกหลานเศรษฐีระดับแนวหน้าทั้งนั้น
“อย่ามาพูดกับย่าแบบนี้นะชาร์มมิ่ง ที่ย่าทำทั้งหมดก็เพราะหวังดีกับหลานนะ หลานคิดว่านอกเหนือจากผู้ชายระดับนี้แล้วเขาสามารถเลี้ยงดูหลานได้เหรอ”
“หนูเลี้ยงตัวเองได้ค่ะคุณย่า ไม่จำเป็นต้องไปพึ่งพาผู้ชายที่คุณย่าหามาให้หรอกค่ะ”
“กับไอ้แค่เขียนเพลงจะได้เงินเท่าไหร่กันเชียว ทุกวันนี้พ่อแม่หลานต้องรับผิดชอบค่าใช้จ่ายของหลานทุกอย่างไม่ใช่เหรอ” เจ็สสิก้าเริ่มพาลเมื่อไม่ได้ดั่งใจ
“ก็แล้วทำไมเหรอคะคุณย่า ถึงยังไงท่านก็เป็นพ่อแม่ของหนู ท่านก็ไม่เคยบ่นสักคำว่าหนูใช้เงินเปลือง หรือบอกให้หนูหาผู้ชายรวย ๆ สักคนแต่งงานเพื่อแบ่งเบาภาระ เพื่อให้เขามารับผิดชอบชีวิตหนู” หญิงสาวก็ไม่ยอมแพ้แก่ความไร้เหตุผลของย่าเช่นกัน “แล้วไอ้งานเขียนเพลงที่คุณย่าคิดว่ากระจอก มันก็ทำรายได้ให้หนูมหาศาลอยู่นะคะ”
“ไม่รู้ล่ะ ย่าคิดว่าโรเจอร์นี่แหละที่เหมาะสมกับหลานมากที่สุด ย่าอยากได้เขาเป็นหลานเขย”
“หนูมีคนที่หนูรักแล้วค่ะ คงตามใจคุณย่าไม่ได้หรอก”
“เขาใครคือ พามาให้ย่ารู้จักก่อน ถ้าย่าอนุญาตแล้วถึงจะคบกันได้”
“เขาเป็นคนไทยค่ะ แล้วหนูก็ไม่มีทางพามาให้คุณย่ารู้จักเด็ดขาด” เพราะความโมโหทำให้เธอเอาเขาคนนั้นมาอ้าง
“ย่าไม่ชอบคนไทย ผู้ชายไทยเห็นแก่ตัว ไม่มีความรับผิดชอบ ย่าไม่ให้หลานแต่งงานกับคนไทยเด็ดขาด” เพราะกลัวว่าหลานสาวจะต้องจากตนไปอยู่ไกลถึงประเทศไทย เจ็สสิก้าจึงหาข้ออ้างมาคัดค้าน
“หนูไม่ใช่คุณย่านะคะ คุณย่าไม่ชอบก็เรื่องของคุณย่าสิคะ”
“อย่าดื้อกับย่านะชาร์มมิ่ง ย่าไม่ให้เราแต่งงานกับคนไทยก็คือไม่ให้แต่ง แล้วก็เลิกคิดเรื่องแฟนคนไทยไปได้เลยนะ ไม่ได้ยินที่ย่าบอกเหรอว่าผู้ชายไทยเป็นยังไง”
“จะฝรั่งหรือคนไทยก็ไม่ต่างกันหรอกค่ะคุณย่า แต่หนูว่าคนไทยยังมีสัมมาคาราวะต่อผู้ใหญ่ดีกว่าฝรั่งอีกค่ะ”
“เราจะไม่พูดถึงเรื่องนี้อีกนะชาร์มมิ่ง หน้าที่ของหนูต่อไปนี้คือทำความรู้จักกับโรเจอร์เขาไว้ให้มาก ๆ ต้อนรับเขาให้ดี ๆ เวลาเขามาหา ย่าขอแค่นี้แหละ”
หญิงสาวมองผู้เป็นย่าด้วยสายตาไม่พอใจ เป็นเพราะเธอยอมท่านมาตลอดเวลาท่านถึงได้เป็นแบบนี้ ถึงเวลาที่เธอต้องต่อต้านท่านจริง ๆ จัง ๆ บ้างแล้ว
“ทำไมไม่ตอบย่าล่ะ”
“ได้เลยค่ะคุณย่า เพราะคุณย่าถึงทำให้หนูตัดสินใจได้เร็วขึ้น ขอบคุณนะคะ”
เจ็สสิก้าแปลกใจกับคำตอบของหลานสาวอยู่บ้าง แต่ก็คิดว่าเป็นปกติเหมือนทุกครั้ง ที่สุดท้ายแล้วก็มักจะลงเอยด้วยดี
“ดีมาก”
- Writer
