ตอนที่ 4
1136 Words
“เดี๋ยวนั่งไปกับอา… คราวหลังถ้าไม่มีอามาด้วยห้ามขี่จักรยานมาแถวนี้คนเดียวนะ”
เถื่อนทิศทำเสียงดุ หญิงสาวแอบยิ้มเมื่อรู้ว่าเขาห่วง ทอดสายตามองร่างสูงใหญ่ยกรถจักรยานใส่ไว้ในกระบะหลังของรถกระบะขับเคลื่อนสี่ล้อสีดำคันใหญ่
“โกรธแก้วหรือคะ”
มือเรียววางลงบนต้นขาของอาเถื่อนที่กำลังขับรถออกมาจากน้ำตก
เถื่อนทิศสะดุ้ง สัมผัสจากมือนุ่มทำให้หนุ่มใหญ่ขนลุก ภาพของลูกแก้วในชุดชั้นในสุดเซ็กซี่สะดุดตาตอนลงเล่นน้ำเมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้า รสสัมผัสจากริมฝีปากนุ่ม ลิ้นที่ร้อยรัดกันดูดดื่ม แขนของเขาที่โดนนมหล่อนเข้าอย่างจังตอนคร่อมลงมาจูบปากกัน ยังทำให้เถื่อนทิศปวดหน่วงตรงกึ่งกลางกายที่แอบแข็งตัวขึ้นมาอย่างควคุมไม่ได้
เถื่อนทิศยอมรับว่าเกิดความรู้สึกวูบวาบขึ้นมาอย่างประหลาดล้ำ ยังไม่ลืมความรู้สึกตอนที่ทรวงอกอวบใหญ่คับอีของลูกแก้วเบียดกับอกแกร่งของเขาตอนอุ้มขึ้นมาจากน้ำ ความใกล้ชิดทำให้หัวใจของเถื่อนทิศยังเต้นแรงไม่หาย
‘บ้าจริง… อย่าบอกนะว่าเราหลงรักผู้หญิงคนนี้เข้าแล้ว’
เถื่อนทิศถามหัวใจตัวเอง กับความรู้สึกบางอย่างที่ก่อตัวอยู่เงียบๆ ในใจของเขาตลอดระยะเวลาสามเดือนที่ชะตาลิขิตให้ผู้หญิงคนนี้เข้ามาอยู่ร่วมบ้าน
“ไม่เห็นตอบล่ะคะ… เมื่อกี้อาเถื่อนโกรธแก้วหรือเปล่า”
หญิงสาวถามย้ำอีกครั้ง ในระหว่างที่เถื่อนทิศนิ่งคิดไปชั่วขณะ
“อาไม่โกรธหนูหรอกนะ… ยัยเด็กกะโปโล”
หนุ่มใหญ่ตอบเสียงเรียง ตามองตรงไปยังเส้นทางข้างหน้า ทำราวกับไม่สนใจหล่อน
“ไม่ชอบคำนี้เลย ‘เด็ก’ มันฟังดูยังไงไม่รู้ อันที่จริงแก้วไม่เด็กแล้วนะคะ”
กล่าวพลางสูดหายใจแรง ทำให้ทรวงอกอวบใหญ่ขยับยกขึ้นมาอย่างจงใจ เต้านมอวบใหญ่คัพอีพองขึ้นมาสะดุดตาอาเถื่อนที่เหลือบมองมาแวบหนึ่ง
“อารู้ว่าหนู… โตแล้ว… โตเกินตัวด้วยสิ”
เถื่อนทิศถอนใจแรง จู่ๆ ก็รู้สึกไม่ไว้ใจตัวเอง
“ขอบคุณที่ไม่โกรธแก้ว อาเถื่อนน่ารักจัง… ”
หญิงสาวยื่นจมูกเข้ามาหอมแก้มเถื่อนทิศเสียงดังฟอด ทำเอาคนโดนจูบตกใจ
“แต่อาคิดว่าระหว่างเราสองคนควรวางกติกาในการอยู่ร่วมกันใหม่… ดีไหม?”
ตาคมตวัดมองหน้าหญิงสาวแวบหนึ่ง สองมือยังจับอยู่ที่พวงมาลัย
“กติกาในการอยู่ร่วมกัน… ยังไงคะ”
ลูกแก้วแอบเบะปากใส่คนตัวใหญ่ พอจะเดาได้ว่าเพราะอะไรเขาจึงพูดออกมาแบบนี้
“หนูเป็นผู้หญิง… ไม่ควรหอมแก้วผู้ชายอย่างที่ทำเมื่อครู่”
“ทำไมล่ะคะ… ”
นั่นไง… นึกเอาไว้ไม่มีผิด
“แก้วเป็นสาวแล้วนะ… แล้วอาก็เป็นผู้ชาย ผู้หญิงกับผู้ชายควรจะจูบแก้มกันไหม”
“นั่นน่ะสิคะ… ก็เพราะรู้ว่าคุณอาเป็นผู้ชายแก้วเลยจูบ ก็ลองคุณอาเป็นเก้งกว้างสิคะ… จ้างให้แก้วก็ไม่จูบหรอกค่ะ”
“แก้ว… ไม่เถียงอาสักเรื่องได้ไหม”
เถื่อนทิศทำเสียงอ่อนใจ ลูกแก้วจำต้องนั่งนิ่งเงียบกระทั่งรถแล่นกลับมาถึงบ้าน
หลังจากพากันมาถึงบ้าน เถื่อนทิศเดินนำหน้าหญิงสาวเข้ามานั่งในห้องรับแขก ตั้งใจจะคุยกับลูกแก้วจริงๆ จังๆ เสียที ในเรื่องกฎกติกาการอยู่ร่วมกันระหว่างหญิงชาย
“อาขอใช้กฎสามข้อ ย้ำว่าแก้วต้องปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัด”
เถื่อนทิศทำเสียงเข้ม แม้รู้ว่ามันอาจใช้ไม่ได้ผลนักกับหญิงสาวผู้แก่นแก้วและแก่แดดคนนี้
“ค่ะ… มีอะไรบ้างคะ”
วางศอกสองข้างลงบนเข่าของตัวเอง ยกมือขึ้นเท้าคาง เหลือบตาขึ้นมองหน้าเขา รอฟังว่าจะพูดอะไร
“ข้อที่หนึ่ง : ห้ามแก้วเข้ามาในห้องนอนของอาเพียงลำพัง ข้อที่สอง : ห้ามแก้วหอมแก้มอาเพราะหนูเป็นสาวแล้ว ใครเห็นเข้ามันน่าเกลียด และข้อที่สาม : เวลาอยู่กับอาห้ามหนูแต่งตัวโป๊เป็นอันขาด… โอเคมั้ย”
“ค่ะ… ”
ลูกแก้วพยักหน้ารับอย่างไม่เต็มใจนัก ชิ๊… นึกหรือว่าหล่อนจะทำตาม
ในเวลาต่อมา
กลางดึกของคืนเดียวกันนั้น
“อีตาอาเถื่อนบ้า… เกลียดนัก ไม่รู้ทำไมชอบเรียกเราว่ายัยเด็กกะโปโล”
ลูกแก้วยังนึกโมโหอาเถื่อนไม่หาย
ภายหลังเสร็จจากอาบน้ำ ร่างเปลือยเปล่าก้าวนวยนาดออกมาจากห้องน้ำ หมุนไปหมุนมาอยู่หน้ากระจก ยืนสำรวจดูความเป็นสาวของตัวเองอยู่อีกพักใหญ่ๆ ด้วยสายตาชื่นชมในเรือนร่างเอิบอิ่ม ผิวพรรณเกลี้ยงเกลาขาวผ่อง อวบอัด ดูสมบูรณ์แบบในทุกส่วนสัดสรรพางค์
ลูกแก้วมั่นใจว่าตัวเองเป็นสาวแล้ว และก็เซ็กซี่เหลือเกิน ทว่าความสาวของหล่อนนั้นจะสมบูรณ์ขึ้นได้ก็ต่อเมื่อได้มอบให้กับผู้ชายที่หล่อนหมายปอง… เมื่อร่างกายนี้ได้เรียนรู้รสชาติของการร่วมรักที่หล่อนกระสันหาทุกลมหายใจเข้าออก และผู้ชายคนเดียวที่จะสอนประสบการณ์สวาท… ก็คืออาเถื่อนสุดหล่อคนเดียวเท่านั้น
เวลาล่วงเลยมาอีกพักใหญ่ๆ หลังจากทอดกายลงนอนบนเตียง ไม่รู้ว่าตัวเองหลับหรือตื่น แต่ลูกแก้วรู้เพียงว่ากำลังกระสับกระส่าย พลิกกายไปมาด้วยอารมณ์ว้าวุ่นร้อนรนแปลกๆ
จากนั้นภายในหูก็ได้ยินเสียงบานประตูถูกผลักเข้ามาพร้อมกับสายลมเย็นยะเยือกและร่างเปลือยเปล่าดำทะมึนของใครคนหนึ่ง ปรากฏกายอยู่ที่ปลายเท้า ตาแดงวาวจ้องมองเรือนร่างเย้ายวนของหล่อน ขณะมือกำลังรูดท่อนเอ็นของตัวเองไปด้วย
“ใคร… ”
ลูกแก้วตะโกนถาม ท่ามกลางแสงจันทร์ข้างขึ้นที่ฉายกราดเข้ามาถึงภายในห้องนอน สว่างพอให้มองเห็นรางๆ ว่าร่างทะมึนและสูงใหญ่นั้นเป็นผู้ชาย เขาอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าล่อนจ้อน เรือนกายกำยำล่ำสันปราศจากเสื้อผ้าอาภรณ์
เขาไม่ตอบคำถาม หากยังตรงรี่เข้ามาหาหล่อนด้วยท่าทางหื่นกระหาย
“แกเป็นใคร… อย่าเข้ามา… ออกไปนะ… ”
ถามยังไม่ทันขาดคำร่างถมึงทึงก็ถาโถมเข้าใส่ลูกแก้วเต็มแรง ลำตัวใหญ่หนาและหนักอึ้งของมันทาบทับลงบนเรือนกายบอบบางของหล่อนจนหายใจแทบไม่ออก
“ชะ… ช่วยยย… ”
ไม่ทันจะกรีดร้อง ผู้บุกรุกก็ปิดปากของหล่อนเสียแนบสนิทด้วยริมฝีปากปรกไปด้วยแพหนวดสีดำหนาของมัน ทำให้เสียงร้องของลูกแก้วถูกกลืนหายเข้าไปอู้อี้อยู่ในลำคอของตัวเอง
- Writer
