4. ปักรักลงใจ
1952 Words
...ผับแห่งนึง
เสียงดนตรีครึกครื้น ผู้คนโลดเต้นกันอย่างสนุกสนาน คืนนี้เธอมาในชุดเดรสสายเดี่ยวสีขาวดูโดดเด่น สายตาชายหนุ่มทั้งหลายมองมาที่เธอ
"ยัยพลอย"กลุ่มสาวยกมือโบกทักทายเรียกเพื่อนสนิท
"ครีมทำไมนัดฉันมาในนี้" เพื่อนสนิทตอนมหาลัยในกลุ่มอีกคนของเธอ
"ยัยติน่าหน่ะสิ บอกว่าอยากพาพวกเราเปลี่ยนบรรยากาศ แต่ตอนนี้ตัวเองไปเต้นกับพวกผู้ชายนู้นแล้ว" ดาวเพื่อนสาวอีกคนตอบ พลอยไพลินไม่ค่อยมีเวลามาหาเพื่อนนัก เพราะยุ่งอยู่กับงาน เลยเลือกที่จะไม่ปฏิเสธเพื่อนในรอบนี้
หญิงสาวจึงนั่งลงที่โซฟาอย่างจำใจ
"ครีมสบายดีไหมเรียนต่อเอกยากไหม"
"สบายดีจ้าพลอย แต่เรียนนะสิยากมากเลย เดียวอาทิตย์หน้าก็ต้องบินกลับอังกฤษแล้ว"
"แล้วพลอยล่ะ จบโทแล้วรับช่วงต่อจากพ่อเลยเหนื่อยไหม ไม่ค่อยมีเวลามาดาวเลย"
"พลอยยุ่งมากแค่เวลาพักยังไม่มีเลย คิดตอนสมัยเรียนมหาลัยเนอะ ดาวกับครีมนี่พาพลอยไปเที่ยวสนุกเลย" เสียงหัวเราะตามประสาเพื่อนคุยกันดังอยู่เรื่อยๆ
"อ้าวพลอยมาแล้วหรอ ลองชิมแก้วนี้ดูฉันพึ่งสั่งชงมาให้เธอเลยนะ" จู่ๆติน่าแต่งตัวสุดเซ็กซี่เดินมาหาพลอย แล้วยื่นแก้วแอลกอฮอล์น้ำสีฟ้าแต่มีควันฟุ้งออกมา
"กินได้หรอติน่า" เหล่าเพื่อนสาวจ้องมาที่แก้วนี้
"ได้สิ ฉันกินหลายแก้วแล้ว" เธอจิบแก้วโชว์ก่อนจะยื่นให้พลอย มือบางหยิบมาจิบอย่างกลัวๆหลับตากลืนลง
"ไหวไหมพลอย"
"อืมๆ แค่แก้วเดียวคงจะพอแล้วนะ" แค่แก้วเดียวจริงๆ เธอรู้สึกหนักหัวขึ้นมา แต่ยังคงเก็บอาการไว้ จริงๆแล้วติน่าแอบอิจฉาเพื่อนตั้งแต่สมัยมหาลัย ที่เป็นดาวคณะใครต่างก็หลงเธอ
ทำให้แฟนหนุ่มบอกเลิกจิน่าเพื่อมาตามจีบพลอย แต่พลอยไม่ใจสนเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว ยังคิดว่าติน่าคือเพื่อนสนิทเธอคนนึง กลุ่มสาวยังพูดคุยเล่นกันตามประสาไม่เจอกันนาน
ติ่งหน่อง!(เสียงไลน์ของพลอยดังขึ้น)
(ผมเขียนเช็คแล้ว จะไปส่งหนี้งวดแรกให้วันพรุ่งนี้นะครับ) จากหมอหนุ่มนั่นเอง
("#@_&&-_-&) แต่พลอยที่เริ่มเบลอพิมตอบกลับอย่างถูกผิด
(คุณพิมว่าไงนะ)
(ฉัน"#"_'&)
(คุณว่าไงนะครับ)
(@##_฿฿) ก็ยังคงพิมตอบไม่รู้เรื่อง หมอหนุ่มจึงตัดสินใจโทรมา
(ฮัลโหลคุณพลอยไพลิน เสียงมันดังมากเลย)
(ฉันปวดๆหัวจังเลย) เสียงอ้อแอ้ตอบกลับ
(คุณอะไรอยู่ที่ไหน)
(ฉันอยู่ที่ผับ@#฿฿) ยังไม่ทันวางสาย หมอหนุ่มรีบขับรถมาหาเธอ
"พลอยเป็นไงบ้าง กลับไหวไหมติน่าไปส่ง" เพื่อนสาวหวังดีแต่ประสงค์ร้าย
"นั่นนะสิ แค่แก้วเดียวทำไมพลอยถึงเมาเร็วอย่างนี้ละติน่า"
"พลอยคงจะอ่อน เดียวฉันพากลับ" ติน่าแกล้งพยุง แล้วส่งซิกทางสายตาเรียกกลุ่มชายหนุ่มให้ตามมา แต่ยังไม่ทันออกจากผับ
"พวกนายเป็นใคร อย่ามาจับตัวฉัน" พลอยไพลินเริ่มเซ ผลักชายคนแปลกหน้า ที่พยามมาจับประคองเธอ
"แต่พวกเราจะพาคุณไปมีความสุขต่างหาก"
"ปล่อยนะฉันจะกลับเอง" หญิงสาวพยามผลักออก แต่ไม่มีเรี่ยวแรงที่ขัดขืน
ตุ๊บ!
หมอหนุ่มที่มาทันเวลา ผลักชายสองคนที่ดึงแขนพลอยไพรินอยู่
"หมอ"
"ทำไมถึงเมาอย่างนี้"
"พวกเราจะพาเธอกลับบ้าน คนนอกอย่างยุ่ง" คนนึงเอ่ยขึ้น
"ไม่ๆฉันไม่รู้จักคนพวกนี้" พลอยรีบตอบกลับ
"ผมเป็นแฟนเธอ อย่ามายุ่งกับแฟนผมอีก" หมอหนุ่มผลักชายคนนั้นออก ดึงหญิงสาวที่ไร้เรี่ยวแรงมาโอบไว้ กลุ่มชายพวกนั้นมองหน้ากัน เห็นว่าหมอหนุ่มไม่ยอมปล่อยแน่ จึงเดินหนีทันที
"งั้นผมไปส่งคุณที่บ้านนะครับ" พูดจบหญิงสาวก็หลับไปในรถทันที ระหว่างทางชายหนุ่มที่หยิบผ้าเย็นมาเช็ดหน้าเธอเป็นระยะ พอถึงหน้าบ้านเธอ ชายหนุ่มก็อุ้มเธอเข้าบ้านไป
"ตายแล้ว คุณหนูทำไมอยู่ในสภาพนี้ เกิดอะไรขึ้นคะคุณหมอ" ป้านิ่มตกใจเมื่อเห็นคุณหนูกลับมาสภาพนี้
"พอดีผมโทรหาตอนที่เธอไม่มีสติพอดี เลยรีบไปรับมาครับ" ร่างบางถูกวางไว้บนโซฟานุ่มที่ห้องรับแขก
"งั้นผมต้องกลับก่อนนะครับ ไม่งั้นภาพลักษณ์เธอจะเสียเอา"
"ขอบใจนะหมอ" พ่อของเธอที่เห็นเหตุการณ์เดินเข้ามาตบบ่ากว้างเพื่อแทนขอบคุณ
"สวัสดีครับคุณลุง อาการดีขึ้นไหมครับ"
"ผมไม่เป็นไรแล้วหนะหมอ แต่ยัยพลอยนี่สิตั้งแต่โตมาไม่เคยมีเรื่องพวกนี้ ทำไมถึงอยู่สภาพนี้ได้"
"ตอนที่ผมไปรับเธอ มีชายสองคนกับหญิงสาวอีกคนที่พยามดึงเธอไป ตอนนั้นยังพอมีสติคุณพลอยปฏิเสธแต่ดูไร้เรี่ยวแรงมาก"
"ต้องรอยัยพลอยฟื้นขึ้น ผมว่าต้องมีอะไรแปลกๆนะ เพราะยัยพลอยบอกว่าจะไปหาเพื่อนสนิทที่พึ่งมาจากอังกฤษ แต่ยังไงก็เอาเถอะโชคดีที่หมอไปช่วยทัน"
"ครับ งั้นผมลาก่อน" หมอหนุ่มยกมือไหว้ป้านิ่มกับพ่อของพลอย ก่อนจะขับรถออกจากไป
วันใหม่....
"เกิดเรื่องใหญ่แล้วคุณพลอย" เลขารีบวิ่งเข้ามาในห้องเจ้านายอย่างร้อนรน
"ว่าคุณเปรมรีบร้อนอะไรขนาดนั้น" ก่อนจะยื่นไอแพดเปิดข่าวให้เธอดูอย่างกะวนกะวาย
"ไฮโซสาวหมดสภาพถูกชายหนุ่มนิรนามอุ้มขึ้นรถไป"
"เกิดขึ้นได้ยังไงนี่ " สิ้นเสียงหญิงสาว ก็มีแต่โทรศัพท์ที่ดังขึ้นมาไม่หยุด ไม่เว้นแม้แต่เบอร์พ่อที่โทรมา
(ค่ะพ่อ)
(ได้ค่ะ พลอยจะตั้งโต๊ะแถลงที่บริษัทนะคะ)
"คุณเปรมสั่งตั้งโต๊ะแถลงข่าวตอนบ่ายโมงนะ" สายสนทนาถูกไป แต่เธอจะอธิบายความสัมพันกับหมอหนุ่มยังไง
.แชะ.แชะ.แชะ
โต๊ะแถลงข่าวถูกจัดขึ้นในบริษัทช่วงบ่าย นักข่าวหลายคนให้ความสนใจ เพราะกระทบด้านธุรกิจไม่น้อย พ่อและพลอยใสที่นั่งอยู่รอตอบคำถาม
"นักข่าวท่านไหนอยากถามคุณพลอยว่ามาเลยค่ะ" เสียงเลขาดังขึ้น
"ทำไมคุณพลอยถึงโผล่ที่นั่น ไม่กลัวกระทบภาพลักษณ์ของหรอคะ"
"ไม่เลยค่ะเพื่อนพลอยพึ่งกลับมาจากอังกฤษ ค่อนข้างจะนิสัยฝรั่งเลย มันเป็นสถานที่ ที่ฝรั่งมองว่าน่ามาเที่ยวนะคะ เลยนัดเจอกันค่ะ"
"แล้วภาพที่หลุดว่ามีชายหนุ่มพยามแย่งคุณพลอยนี่ยังไงคะ" หลายคนมองไปที่หน้าของพลอยไพริน มือหนาของพ่อเอื้อมมาจับมือลูกสาวไว้
"คือเป็นเรื่องเข้าใจผิดนะคะ ไม่ได้มีอะไรเลยค่ะ"
"แล้วภาพที่คุณพลอยเหมือนเมาหมดสติ ถูกชายนิรนามอุ้มขึ้นรถละค่ะ"
"แหม่คุณนักข่าวก็พูดเกินไปค่ะ เขาประคองไม่ได้อุ้มนะคะ" เลขาตอบแทนเจ้านาย
"คือพลอยรู้สึกตัวนะคะ แต่ตามประสาเพื่อนที่สนิทกันแล้ว นิสัยเขาค่อนข้างฝรั่งเนอะ ก็เต็มที่อะคะ" หญิงสาวเริ่มตอบคำถามไปไม่ถูก
"แล้วชายหนุ่มพาขึ้นรถไปนี่เป็นใครคะ ?"
"หรือว่าไฮโซใจง่ายในข่าวนี่เรื่องจริงไหมคะ?"
"แล้วอย่างนี้ภาพลักษณ์ของบริษัทจะเป็นยังไงครับ?" นักข่าวพร้อมใจกันถาม โดยที่พลอยไพลินตอบไม่ถูกอึ้ง ในช่วงที่เธอเริ่มกลัวที่จะคำถาม มือไม้เริ่มสั่นคลอน
แกร๊ก!! ประตูห้องประชุมถูกเปิดออก ชายหนุ่มนิรนามคนนั้นก็เข้ามา นักข่าวต่างรุมถ่ายภาพกัน
"ชายหนุ่มในภาพคนนั้นนี่หนาพวกเรา" หมอหนุ่มยกมือไหว้ทุกคน พ่อของหญิงสาวเริ่มยิ้มออก ก่อนจะเดินมาบนเวที เลขาที่เห็นรีบเอาเก้าอี้มาให้เขานั่งข้างพลอยไพริน
"ก่อนอื่นผม นายแพทย์ การันต์ ปัญญชัย ชายหนุ่มนิรนามคนนั้นนะครับ"
"คนที่ประคองคุณพลอยขึ้นรถไปใช่ไหมคะ?" นักข่าว
"ครับ ผมทราบว่าเธอนัดเจอกับเพื่อนที่มาจากอังกฤษ คุยกันเรียบร้อยแล้วจึงรีบไปรับกลับ เพราะเห็นว่าดึกแล้วครับ ส่วนที่มีข่าวว่าชายหนุ่มรุมแย่งเธอไม่เป็นความจริง เป็นเรื่องที่เขาเข้ามาทักกันผิดคนมากกว่า ตรงนั้นมันเป็นที่มืดอาจจะเข้าใจกันผิดกันได้ครับ"
"อย่างนี้ในข่าวที่ว่าคุณพลอยเป็นไฮโซใจง่ายนี่เรื่องจริงไหมคะ?"
"รบกวนให้เกียรติคุณพลอยด้วยนะครับ ข่าวพวกนี้ทำให้เธอเสียหายได้" ชายหนุ่มหยิบกระดาษที่มีรูปเธอขึ้นไป
"นี่คือภาพและเวลาตอนที่เธอขึ้นรถผมจากกล้องวงจรปิด ส่วนรูปนี้คือภาพและเวลาที่รถผมไปจอดที่บ้านเธอนะครับ จะเห็นว่าเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงด้วยซ้ำ เธอไม่สมควรจะมีข่าวเสียหายอย่างนี้ แต่ถ้ายังอยากทราบอีก ก็คงจะเป็นภาพกล้องวงจรปิดตามถนนแล้วนะครับ"
"แล้วทำไมต้องเป็นคุณหมอ ไปรับคุณพลอยด้วยละคะ เป็นอะไรกันคะ?" เสียงนักข่าวหลายคนถามขึ้น พลอยและหมอหนุ่มมองหน้ากัน สายตาที่อยากปกป้องเธอแสดงออกอย่างชัดเจน แต่..
"เด็กสองคนนี้กำลังคบหากัน ซึ่งอยู่ในสายตาของผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย จึงเป็นที่ไว้ใจให้ไปรับไปส่ง ลูกสาวเพียงคนเดียวของผมนะครับ" ผู้เป็นพ่อพูดขึ้นแล้วปั้นยิ้ม หมอหนุ่มมองหน้ากับพลอยไพลินซึ่งไม่ได้รู้เรื่อง
"คุณหมอคนนี้ ทำไมถึงได้คบกับลูกสาวที่คุณมนตรีว่าหวงที่สุดคะ เรื่องจริงหรือเป็นเรื่องสร้างขึ้นมา ให้กลบข่าวฉาวไม่ให้กระทบทางธุรกิจคะ?"
"จริงๆแล้วคุณหมอเป็นคนดีมากเท่าที่ผมสัมผัสได้ แล้วเด็กสองคนนี้กำลังจะมีข่าวดี ซึ่งอยู่ในขั้นตอนผู้ใหญ่หารือกันนะครับ" สร้างความประหลาดใจให้ทั้งสองคนเพิ่มไปอีก แต่ในใจผู้เป็นพ่อกลับคิดว่า ถ้าวันนั้นเป็นคนอื่น จะดูแลลูกสาวเขาแบบนี้ไหม
"ยังไงฝากรบกวนฝากลงข่าวใหม่ ให้คุณพลอยไพลินกับคุณหมอใหม่ด้วยนะคะ" เลขาพูดขึ้น ก่อนที่ทุกคนจะออกจากเวทีไป
เวลาต่อมา...
"ทำไมพ่อพูดแบบนั้นละคะ"
"เรื่องที่พลอยจะมีข่าวดีกับหมอนะเหรอ ถ้าพ่อบอกว่าคนที่โทรมาตอนลูกเมาไม่มีสติพอดี คนจะเชื่อไหม"
"ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ ที่ทำให้คุณพลอยเป็นข่าวเสียหาย"
"นายนี่เข้ามาป่วนชีวิตฉันจริงๆเลย"
"ยัยพลอยถ้าไม่ได้หมอเอาหลักฐานมา ลูกจะแก้ข่าวยังไงจะมีคนเชื่อที่ลูกพูดไหม" พูดจบพ่อก็จับไปที่หน้าอกด้วยอาการเจ็บขึ้นมา แล้วหมดสติ
"คุณพ่อ!!!คุณพ่อคะ!!"ลูกสาวพยามประคองตัวพ่อขึ้น หมอหนุ่มที่อยู่ด้วยรีบประคองไปขึ้นรถทันที
"ฮื้อ...พ่อ อย่าเป็นอะไรนะคะ ได้ยินพลอยไหม" น้ำตาของหญิงแกร่งร่วงทันที เธอนั่งกอดพ่อไว้
..ณ โรงพยาบาล
"คุณรออยู่ข้างนอกนะ"
"ช่วยพ่อฉันด้วยนะ ฉันขอร้อง ฮื้อๆ" มือบางที่จับแขนไว้อย่างอ้อนวอน หนุ่มพยักหน้าก่อนจะปิดประตูห้องผ่าตัด
- Writer
