ปักรักลงใจ 18+

ตุ๊บ!! ณ สนามบินที่คนเยอะวุ่นวายเดินสวนไปสวนมา จนเดินชนหญิงสาวมาดมั่นเข้าอย่างจัง ชนิดแบบไม่ทันสังเกตุเห็น เธอรีบก้มลงหยิบแว่นแบรนด์เนมพึ่งกระเด็นหล่นไป แล้วส่งเสียงโวยวายขึ้นมา "เดินยังไงให้คนชนอื่น ที่มีตั้งเยอะตั้งแยะ" "ขอโทษทีครับ ผมพยามมองหาเพื่อนไม่ทันระวัง" ชายหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกันรีบเอ่ยขึ้น ถึงจะหน้าตาดีขนาดไหน หญิงสาวก็ไม่หวั่นไหวสักนิด กลับรู้สึกโมโหเต็มปะดาเสียมากกว่า "ข้าวของตั้งแพง จะรับผิดชอบไหวหรอ ถ้าเป็นอย่างนี้ทีหลังไปรอรับกันข้างนอกเถอะ" พูดจบเธอก็เดินกระแทกชนไหล่กว้างแล้วเชิดหน้าเดินต่อ ทำราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ทิ้งอาการงุนงงแก่เขาเต็มๆ "อะไรกัน เราก็ขอโทษไปแล้วนี่หว่า ผู้หญิงอะไรนี่ปากจัดชะมัดเลย" ชายหนุ่มพึมพำกับตัวเอง แล้วรีบไปเจอเพื่อนสนิทตรงจุดนับพบ ณ คฤหาสน์หลังใหญ่ พื้นที่ขนาดกว้างขวาง ใจกลางเมืองระดับมหาเศรษฐี หญิงสาวรีบวิ่งขึ้นไปกอดคุณพ่อสุดที่รัก ขณะก้มหน้าเขียนเอกสารอยู่ในห้องทำงาน หลังเธอเคลียร์ธุระสำคัญเสร็จ "ว่าไงยัยพลอย ไปประชุมที่สวิตเซอร์แลนด์เป็นยังไงบ้าง" "ระดับพลอยแล้ว ทุกอย่างผ่านฉลุยเลยค่ะ" แน่นอนว่าเธอคือ น.ส.พลอยไพลิน สินจกุล ลูกสาวเพียงคนเดียวของครอบครัวมหาเศรษฐีสินจกุล จากธุระกิจอสังหาริมทรัพย์ สวยพราวเสน่ห์และเฉียบฉลาด เป็นสาวนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จอย่างมาก แต่!!!เธอมีความมั่นใจในตัวเองสูง ไม่ว่าใครก็ไม่กล้าลองดี _ อีกด้านนึง ณ โรงพยาบาล "หมอการันต์คะ เคสนี้ที่เป็นโรคลิ้นหัวใจรั่ว ญาติเซ็นยินยอมผ่าตัดแล้วนะคะ" พยาบาลเอ่ยบอกแพทย์หนุ่มไม่แม้แต่มองกลับเลย หลายปีที่ผ่านมานั้น คอยแอบมองดูเขาอยู่ตลอด แพทย์หนุ่มก็ยังตั้งใจดูฟิล์มเอกซเรย์อย่างจดจ่อ น่าแปลกที่ดึงดูดสตรีชื่นชอบ "ดี งั้นนิดหน่อยสั่งคนไข้ให้เตรียมตัวและห้องผ่าตัดเลยนะครับ" นพ.การันต์ ปัญญชัย หมอหนุ่มสุดหล่อในวัยสามสิบต้นๆ หมออันดับหนึ่งรักษาโรคหัวใจเฉพาะทางของรพ.และยังเป็นอาจารย์ของนักศึกษาแพทย์อีกด้วย มุ่งมั่นในการรักษาคนไข้มาตลอด แม้จะมีสาวๆ พยามส่งขนมจีบแวะเวียน เขาก็ไม่เคยสน ถึงเวลาเลิกงานจะรีบกลับบ้านไปหาแม่สุดที่รักที่ยังเหลือเพียงคนเดียว เนื่องจากพ่อเสียไปตอนสมัยเขายังเรียนแพทย์อยู่ เกรงว่าท่านจะเหงาเลยไม่ยอมมีใคร กระทั่งเวลาผ่านไปหลายชั่วโมง กว่าที่เขาจะออกจากห้องผ่าตัดก็เกือบรุ่งเช้าแล้ว "หมอการันต์ จะกลับบ้านเลยไหมคะ" พยาบาลสาวผู้ช่วยในการผ่าตัดเอ่ยถามขึ้น แสดงท่าทีห่วงใย "งั้นที่เหลือฝากนิดรายงานอาการคนไข้ให้ผมด้วยนะ" "ได้ค่ะ หมอไม่ต้องห่วงนะคะ" ชายหนุ่มส่งยิ้มเพียงเล็กน้อย ก่อนจะรีบเข้าห้องเปลี่ยนชุดเฉพาะแพทย์ผ่าตัด แล้วสนใจขับรถกลับบ้านทันที "เหนื่อยไหมการันต์" แม่เอ่ยถามขึ้น เมื่อลูกชายลงจากรถภายในรั้วบ้าน พื้นที่ไม่กว้างนักพอดีกับครอบครัวเล็กๆ "ไม่เลยครับ ติดผ่าตัดเลยกลับช้านิดหน่อยแต่ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี แม่ตื่นนานหรือยังครับ" เขายังไม่ลืมกอดหอมแก้มมารดาฟอดใหญ่ "ฮ่าๆ โตเป็นหนุ่มแล้วยังไม่เลิกอ้อนแม่อีก ลูกไปอาบน้ำนะแม่ให้มะลิจัดโต๊ะรอ" "เพราะอย่างนี้สิครับ ผมถึงน้ำหนักขึ้น เสน่ห์ปลายจวักของแม่นี่สุดยอดเลย" "ขี้อ้อนแล้วยังปากหวานอีกนะเจ้าการันต์" "ครับแม่ งั้นผมไปอาบน้ำจะรีบลงมาเลย"พูดจบลูกชายก็รีบเข้าบ้านไป ส่วนมะลิคือคนใช้ที่การันต์จ้างมาคอยช่วยดูแลแม่ วันต่อมา... ณ บริษัท ตึกใหญ่โตสูงละฟ้า ถูกออกแบบมาอย่างหรูหราสมกับเจ้าของอสังหาฯระดับประเทศ จากเสียงซุบซิบของเหล่าพนักงาน ก็ต้องเงียบกริบ เมื่อเห็นยามเปิดประตู "สวัสดีค่ะคุณพลอยไพลิน"พนักงานทุกคนล้วนเอ่ยขึ้นพร้อมกัน หญิงสาวยิ้มทักทายกลับเล็กน้อย "คุณเปรมเอกสารที่ฉันสั่งเตรียมไว้แล้วใช่ไหม"เธอเอ่ยบอกเลขาคนสนิท ใส่แว่นหนาเตอะเป็นเอกลักษณ์ในวัยกลางคน ที่มาคอยยืนรับเจ้านายเช่นเธอทุกวัน "เปรมเตรียมไว้รอที่โต๊ะแล้วนะคะ"ก่อนจะพากันเร่งฝีเท้าเดินไปบริเวณหน้าลิฟท์ กริ๊งๆ กริ๊งๆ "ฮัลโหลพลอยไพลินพูดสายค่ะ ว่าไงนะ!!เกิดขึ้นได้ยังไงนี่ เดียวจะรีบไปตอนนี้" หญิงสาวแสดงท่าทีรุกรน เมื่อได้ยินเสียงปลายสายกล่าว "คุณเปรมเตรียมรถ" เลขาคนสนิทช่วยประคองตัวไว้ ก่อนจะพากันออกไปขึ้นรถหน้าบริษัท ณ โรงพยาบาล "จริงๆ คนไข้ รักษาโรคลิ้นหัวใจมาสักพักแล้วนะคะ คุณหมอติดตามอาการมาตลอด" พยาบาลหน้าห้องเอ่ยบอก "ทำไมฉันไม่เคยรู้เลย แล้วคุณหมอที่รักษาคุณพ่อตอนนี้อยู่ที่ไหนคะ ฉันอยากคุยเกี่ยวกับการรักษา" "คุณหมอเพิ่งไปตรวจคุณมนตรีเสร็จ ก็ไปตรวจคนไข้ที่ชั้นอื่นต่อ น่าจะช่วงบ่ายถึงจะเข้ามาอีกนะคะ" "อะไรกันนี่ฉันรักษาระดับวีไอพี เท่าไหร่ฉันก็จ่าย ต้องนอนรอหมออยู่อย่างนี้หรอคะ" พลอยไพลินเริ่มมีน้ำเสียงโวยวายขึ้น ราวกับว่าทรัพย์สินตัวเองสามารถดลบันดาลทุกสิ่งอย่างได้ "คนไข้ในเคสที่คุณหมอรับดูแลไว้ค่อนข้างเยอะนะคะ ไม่ได้เกี่ยงเรื่องฐานะเลยค่ะ ติดตามระดับอาการคนไข้ตลอดเวลา" พยาบาลเอ่ยบอกอย่างใจเย็น "ต้องขอโทษด้วยนะคะคุณพยาบาล คุณพลอยร้อนใจอาการของคุณพ่อมาก งั้นเดียวเราจะไปรอหมอที่ห้องนะคะ" เลขารีบแทรกบทสนทนา ก่อนจะประคองเจ้านายเข้าห้องไป เธอนั่งลงข้างเตียง เอื้อมไปกุมมือเมื่อเห็นว่าผู้เป็นพ่อนอนหลับอยู่ คนที่แสดงให้เธอเห็นมาตลอดว่าแข็งแรง เวลานี้กลับนอนแน่นิ่งอยู่บนเตียง น้ำตาใสๆ หยดลงมา ก่อนจะปาดน้ำตาแล้วเอ่ยขึ้น "คุณเปรมหารายชื่อของหมอรักษาโรคหัวใจที่ดีที่สุดของประเทศส่งให้พลอยหน่อยค่ะ" "ค่ะคุณพลอย งั้นเปรมไปหากาแฟมาให้นะคะ" "ค่ะ" ____________ เริ่มต้นเรื่องยัยพลอยก็วีนเก่งแล้ว คุณหมอของไรท์จะรอดไหมคะเนี่ย!!! เรื่องนี้อยู่ในช่วงรีไรท์อาจไม่ได้ลงทุกวันนะคะ