บทที่ 5.4
ชะตายากจะหลบหลีก
หวังเฟยเฟิ่งใช้เวลาครึ่งวันหมดไปกับการตรวจกิจการที่หอบุปผาและโรงเตี๊ยมซือเป่า กว่าจะมาถึงร้านหนังสือฮุ่ยหมิงตะวันก็คล้อยบ่าย
“คุณหนูหวู่ เชิญด้านในขอรับ”
ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มเล็กน้อยกับคำเรียกขานของบุรุษตรงหน้า พรางปรายตามองไปทางอาสุ่น เพราะวันแรกที่นางซื้อที่นี่อาสุ่นเรียกนางว่า “คุณหนูห้า” นับจากนั้น “คุณหนูหวู่” ก็กำเนิดขึ้น
“เถ้าแก่ที่จริงแล้วคุณหนู...”
อาสุ่นกำลังจะเอ่ยแก้ไขมือบางก็วางลงบนแขนเขาเป็นการห้ามปราม สัมผัสบางเบาทว่ากลับทำให้หัวใจอันแข็งแกร่งของเขาสั่นไหว
“เถ้าแก่ไป๋ นำทางเถิด”
ไป๋ซือเฟิ่ง เถ้าแก่ผู้ดูแลร้านหนังสือฮุ่ยหมิงโค้มตัวลงด้วยท่าทางนอบน้อมก่อนนำทาง หวังเฟยเฟิ่งที่สวมหน้ากากอำพรางใบหน้าครึ่งบนคลี่ยิ้มเล็กน้อย ก่อนเดินตามเขาเข้าไปในห้องรับรองของร้าน ดวงตาหวานมองสมุดบัญชีและหีบไม้ใบเล็กก่อนจะเงยหน้ามองเถ้าแก่ตรงหน้า
“เป็นข้าที่จัดการไ
