3
1424 Words
“ฮือ...ยะ...อย่า” รามพยายามขัดขืน ยื้อแขนกลับ แต่ดูเหมือนไร้เรี่ยวแรงเต็มที จึงได้แต่ร้องโอดครวญวิงวอน น้ำตาไหลพราก “ริน...ช่วยพี่ด้วย ฮือ...”
“อย่านะ!”
เมรินเบิกตาโพลง ตะโกนห้ามด้วยน้ำเสียงตระหนกสุดขีด ผู้ชายคนนี้กำลังจะสั่งให้ลูกน้องตัดมือพี่ชายเธอ เขาช่างโหดร้ายและป่าเถื่อนที่สุดเท่าที่เคยเจอมา แต่เวลานี้ เธอต้องรีบช่วยรามให้พ้นอันตรายโดยเร็ว หญิงสาวฉุกคิดได้เพียงวิธีเดียวจึงปรี่เข้าไปคุกเข่าต่อหน้าเมฆิน ยกมือขึ้นพนมแล้วก้มลงกราบเท้าเขาอย่างคนทำอะไรไม่ถูก
“ฉันขอร้อง อย่าทำอะไรพี่ชายฉันเลยนะคะ ให้ฉันทำอะไรก็ได้ ฉันยอมทุกอย่าง”
เธอพูดพร้อมกับจับที่เท้าของชายหนุ่มเอาไว้แล้วเงยหน้ามองเขา เล่นเอาเมฆินเผลอผงะขยับถอยไปนิดหนึ่งอย่างคาดไม่ถึง คิ้วเข้มยกเลิกสูงขึ้นเล็กๆ ขณะมองสบดวงตากลมที่เวลานี้มีน้ำใสเอ่อคลอเต็มหน่วย พลันสมองเจ้าเล่ห์ก็คิดแผนการบางอย่างออก ริมฝีปากหยักจึงยกยิ้มที่มุมปากเล็กๆ อย่างนึกสนุก
“ได้ เห็นแก่หน้าเธอ ฉันจะอนุโลมให้สักครั้ง” สบตาคนตัวเล็ก หน้าหวานสื่อว่าพูดจริง เมื่อเมรินคลายมือจากขาเขาจึงหันไปหาลูกน้องพลางออกคำสั่ง “เฮ้ย! มึงสองคนหยุดก่อน”
เมฆินหันไปสั่งลูกน้อง แล้วย่อตัวลงนั่งลงมองหน้าเมรินให้ชัดเจน หญิงสาวคนนี้สวยถูกใจเขาเสียจริง คงจะคุ้มไม่น้อยหากได้ลิ้มรสเธอแลกกับเพชรราคาแพงที่เสียไป ริมฝีปากหยักกระตุกยิ้มอย่างสมใจก่อนใบหน้าหล่อจะหันไปมองคนร้ายเขม็ง พลางหยัดกายลุกขึ้นยืนตรง
“ไอ้ราม! มึงไปเอาเพชรกับทองที่เหลืออยู่มาคืนกู ส่วนเพชรที่ขายไปแล้ว กูยกให้ แลกกับน้องสาวมึง”
สิ้นเสียงเมฆิน เมรินและรามต่างตกใจไม่แพ้กัน แต่ไม่มีสิทธิ์ที่หัวขโมยจะได้เอ่ยถามอะไร ลูกน้องของเมฆินก็ลากร่างสะบักสะบอมออกไปทันที ทิ้งให้เมรินงุนงงกับเรื่องที่เกิดขึ้น
“คะ คุณหมายความว่ายังไง” เอ่ยถามด้วยความหวาดกลัว เพราะเมฆินเป็นผู้ชายที่อันตรายที่สุด เธอไม่กล้าแม้แต่จะสบตาเขา
“ฉันจะปล่อยไอ้รามไป ส่วนเธอ ถ้าอยากช่วยพี่ชายก็ต้องชดใช้ด้วยร่างกาย ฉันถึงจะยอม” เมฆินพูดพร้อมเอื้อมมือไปดึงตัวเมรินให้ยืนขึ้นประชันหน้ากับเขา
“ไม่ ฉันไม่ทำตามที่คุณบอก ฉันขอร้อง ให้ฉันชดใช้ด้วยอย่างอื่นเถอะนะคะ”
เมรินพูดพร้อมกับน้ำตาไหลอาบแก้ม แต่นั่นไม่ทำให้คนตัวโตเปลี่ยนใจเลยสักนิด กลับเรียกอารมณ์โกรธของเขาให้ทวีคูณมากขึ้น
“ขัดใจฉิบ เธอคิดว่าตัวเองเป็นใคร มีสิทธิ์อะไรมาต่อรอง ฉันจะเอา เอาเธอ เธอมีหน้าที่แค่ยอมให้ฉันเอาเพื่อระบายอารมณ์ก็แค่นั้น!”
ชายหนุ่มพูดพร้อมกับลากคนตัวเล็กไปที่ห้องนอนทันที เมรินพยายามจะขัดขืน แต่แรงอันน้อยนิดของเธอไม่สามารถช่วยให้รอดพ้นจากเงื้อมมือเขาได้
“จะดิ้นอะไรนักหนาวะ เก็บแรงไว้บริการฉันบนเตียงดีกว่า ถึงตอนนั้นเชิญดิ้นให้เต็มที่”
ร่างสูงผลักประตูเข้าไปได้ก็เหวี่ยงเมรินไปที่เตียงอย่างเต็มแรง เขาละเกลียดนักผู้หญิงที่ทำเป็นไร้เดียงสา ลึกๆ แล้ว แม่สาวคนนี้ก็คงผ่านผู้ชายมาไม่น้อย
“อย่าทำอะไรฉันเลยนะคะ ฉันมีแฟนแล้ว ฉันนอนกับคุณไม่ได้” เมรินร้องไห้ออกมาพร้อมนึกถึง ‘พายัพ’ แฟนหนุ่ม หากเธอต้องตกเป็นของชายอื่น คงไม่มีหน้าไปพบเขาอีก
“ฮ่าๆ มีแฟนก็ดีสิ จะได้เป็นงาน ฉันชอบพวกเป็นงานมากกว่าพวกไร้เดียงสาหรือแกล้งไร้เดียงสา”
เมฆินพูดพร้อมก้าวขึ้นเตียงกดแขนทั้งสองข้างของหญิงสาวไว้แนบแน่นกับฟูกที่นอน เมรินมองเขาราวกับเป็นปีศาจร้าย นั่นยิ่งทำให้อยากจะพิสูจน์ให้อีกฝ่ายเห็นว่าเขาร้ายได้มากกว่าที่เธอคิด
“คุณมันบ้า! เลว!”
“ฮะๆ เลวเหรอ...ก็อาจใช่ แต่มันก็ช่วยไม่ได้นะ พี่ชายเธอ มันกล้าดียังไงมาบุกถ้ำเสือ น้องอย่างเธอก็ต้องรับกรรมไป ถ้าไม่ยอม ฉันก็จะจับตัวมันมาตัดมือ ตัดขา อ้อ! ตัดหัวด้วยเลยดีไหม ให้สาสมกับความชั่วของมัน เลือกเอา!”
เขาตะโกนใส่หน้าคนตัวเล็กจนเธอสะดุ้งเฮือก เมรินได้แต่ร้องไห้และคิดทบทวน นี่เธอต้องตกเป็นของชายใจร้ายผู้นี้จริงๆ หรือ
“ถ้าฉันยอมเป็นของคุณ รับปากได้ไหมว่าคุณจะปล่อยพี่ชายฉันไป” เมรินกลั้นใจพูดออกมา เพราะหากต้องชดใช้เมฆินเป็นเงินมหาศาลแบบนั้น เธอคงไม่มีปัญญา สิ่งเดียวที่จะชดใช้ให้เขาได้ก็มีเพียงร่างกายของเธอเท่านั้น
“หึ ฉันไม่จำเป็นต้องรับปากเธอ”
สิ้นคำพูดนั้น เมฆินก็ตะโบมจูบเมรินอย่างบ้าคลั่ง ยิ่งเมรินบอกว่ามีแฟนอยู่แล้ว มันยิ่งทำให้อยากเอาชนะ เขาอยากทำให้เธอเห็นว่าเซ็กซ์ที่ดุเดือดมันเป็นอย่างไร! อยากให้เธอลืมเซ็กซ์ของผู้ชายทั้งโลก
“ฮึก ฮึก”
เมรินหลับตารับสภาพที่เกิดขึ้น นาทีนี้ เธอไม่มีทางเลือก ได้แต่ยอมให้เขาปู้ยี่ปู้ยำให้สาแก่ใจ แล้วนึกขอโทษแฟนหนุ่มที่ตนเองยอมให้ชายอื่นมาสัมผัสร่างกายเช่นนี้
แคว่ก!
“กรี๊ดดดดด”
หญิงสาวตกใจร้องกรี๊ดเมื่อจู่ๆ ชายตรงหน้าก็ฉีกเสื้อเธอจดขาดออกจากกัน เผยให้เห็นบราเซียร์ที่ห่อหุ้มหน้าอกงามทั้งสองข้างเอาไว้ เมรินรีบเอามือมาปกปิดด้วยความอาย
“นายเหมือง อย่าค่ะ! ปล่อยฉันไปเถอะ”
“หึ ซ่อนรูปเหมือนกันนะเธอเนี่ย”
เมฆินดึงมือบางทั้งสองข้างออกพร้อมกับจ้องไปยังอกอวบเกินตัว เขาไม่รอช้าถกบราเซียร์ขึ้นเหนืออก ก่อนจะก้มลงไปดูดเม้มถอดฐานอกของหญิงสาวอย่างบ้าคลั่ง กลิ่นกายของเมรินหอมเสียจนเขาอยากจะผลักดันความเป็นชายของตัวเองเข้าไปให้รู้แล้วรู้รอด แต่ก็ได้แต่ฝืนใจไว้เพื่อลิ้มรสเธอให้ทั่วร่างเสียก่อน จากนั้นค่อยกลืนลงท้องในคราวเดียว
และเพราะคิดว่าเธอคงผ่านมือชายมาแล้ว มือหน้าจึงเคลื่อนไปกอบกุมหน้าอกอวบอัดเต็มไม้เต็มมือทั้งสองข้างของหญิงสาวอย่างไม่ได้คิดจะอ่อนโยน ริมฝีปากก็ดูดดึงยอดถันอกพร้อมกับกัดมันด้วยความมันเขี้ยว
“อ๊ะ!” ใบหน้าสวยเวลานี้เผยความตื่นกลัวและร้องออกมาด้วยความตกใจ
“อย่าค่ะนายเหมือง ปล่อยฉัน!”
“ทำเป็นไม่เคย ทั้งที่อ่อยไปทั่วเหมือง”
เมฆินพูดน้อยแต่ทำหนัก เขาขี้เกียจมาเสียเวลาพูดพล่ามกับเจ้าหล่อน ลิ้นร้อนดูดชิมความหวานบนยอดอก ขณะที่มือหนากำลังลูบไล้ไปตามชายโครงแล้วหยุดเวียนวนที่หน้าท้องเรียบตึงไร้ไขมัน เมรินหวานหอมน่ากินไปทั้งตัว แต่ก็นึกแปลกใจในท่าทีของหญิงสาวที่แสดงออกมาเหมือนไม่เคยผ่านเรื่องบนเตียงมาก่อน แล้วคิดว่ามันคือการแสดง ไม่รู้ว่าสาวเจ้าทำไปเพื่ออะไร เขาแค่อยากจะ ‘เอา’ เธอให้สาแก่ใจ ตามอารมณ์ดิบเถื่อนของผู้ชาย ไม่ใช่อยากจะร่วมรักเฉกเช่นคู่รัก
สำหรับเมรินแล้ว ความรู้สึกนี้ เธอไม่เคยรู้จักมันมาก่อน จึงได้แต่กัดริมฝีปากไม่ให้ตัวเองเผลอร้องครางออกมาเพราะการกระทำของเขา
“หึ ผัวเธอมันลีลาดีรึเปล่า ทำไมเธอถึงได้ดูอ่อนหัดแบบนี้”
เมฆินเอ่ยถาม แต่ไร้เสียงตอบรับจากคนตัวเล็ก กระนั้น ชายหนุ่มก็ไม่ได้สนใจ เพราะตอนนี้สิ่งที่เขาสนใจคือการสนุกกับร่างกายใต้ร่างเท่านั้น ร่างหนาโหย่งขึ้นก่อนจะใช้นิ้วเกี่ยวแพนตี้น้อยสีหวานสะอาดของหญิงสาวออก ทว่าด้วยความรีบเร่งและแรงที่มากมันจึงขาดวิ่น
- Writer
