“คุณไม่เคยบอกนี่คะว่าฉันจะต้องนั่งกินกับคุณด้วย ฉันคิดว่าคุณอยากกินคนเดียวซะอีก”
เลยถูกย้อนกลับทันที
“งั้น คุณจะมานั่งกินกับผมมั้ย”
จนเขาต้องเป็นฝ่ายยอมแพ้แล้วเอ่ยเสียงอ่อย เชลยสาวเลยเดินเข้าไปยกชามโจ๊กของตัวเองออกมานั่งตรงข้ามกับเขา
“อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณเนย์ จีนออกมาสายไปหรือเปล่าคะ”
ทั้งสองหันไปมองแขกที่ต่างคนก็ต่างลืมไปเสียสนิท
“เอ่อ! ไม่ครับ เชิญเลยครับเรากำลังจะกินมื้อเช้า”
กัญญาวีร์เลยจำต้องรีบลุกไปตักโจ๊กที่เหลือในหม้ออีก เคราะห์ดีที่ทำไว้เผื่อเขาขอเติม ไม่งั้นสาวมั่นเป็นได้อดแน่ พอกลับออกมากลายเป็นว่าที่นั่งของตัวเองถูกแย่งไปเรียบร้อยแล้ว สิงหรัฐเองก็ทำหน้าไม่ถูกเมื่อแขกจับจองเองโดยไม่ได้เอ่ยปากขอ
เลยต้องลุกขึ้น ขยับเก้าอี้อีกตัวให้แม่ครัวที่มือยังมีถาดถ้วยชามอยู่ โดยมีสาวมั่นแอบสะใจนิดๆ ที่ตัวเองมาแทนที่แม่สาวสูงศักดิ์ได้ ‘อีกไม่นานเตียงนอนของเขาจะต้องมีฉันไปนอนแทนหล่อน
