ช่างด้วงที่ในมือมีกระเช้าของบำรุงรีบตอบตามความจริงทุกอย่าง เพราะลูกสาวคะยั้นคะยอให้พามาตั้งแต่บ่ายแก่ๆ แล้ว ผิดตรงที่ไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วลูกอยากจะมาสมน้ำหน้ามากกว่าจะมาเยี่ยมอย่างที่บอกไว้เท่านั้น
“อ๋อ! ขอบคุณแทนคุณหญิงด้วยนะครับ แต่ความจริงไม่น่าต้องลำบากหาอะไรมาด้วยเลยครับ”
เขารับของเยี่ยมจากด้วงแล้ววางไว้บนเคาน์เตอร์ครัวแล้วยิ้มอย่างอารมณ์ดีให้ ผิดจากเมื่อตอนสายคนละเรื่องในสายตามัลลิกากับด้วง และเท่าที่ได้เห็นอาการโกรธเคืองสองอดีตลูกน้อง
กับคำสั่งรัวเร็วให้ทรงไชย โดยไม่สนใจว่าจะต้องสิ้นเปลืองเงินทองไปสักกี่ล้านนั้น ก็แทบไม่ต้องคิดนานแล้ว ว่าสาวสูงสักมีความสำคัญกับเขามากน้อยแค่ไหน ด้วงอดดีใจที่ลูกไม่ได้มารู้มาเห็นเหตุการณ์เมื่อเช้าแทบแย่ ไม่งั้นคงจะเสียใจเอามากๆ เลยทีเดียว
“ไม่ได้ลำบากอะไรครับคุณเนย์ แล้วคุณหญิงอยู่ไหน เป็นยังไงบ้างครับ”
“ตอนนี้กำลังหลับอยู่ในห้อง ผมเลยออกมาทำข้า
