พระชายาอย่าหนีข้าไป

เดินทางออกจากเมืองหลวง

เกือบสองเดือนแล้วที่โจวหว่านถิงกับเสี่ยวชุ่ยลงเรือมาถึงเมืองตงหลิง อีกไม่นานเท่าไหร่ก็จะถึงเมืองผิงอันแล้ว เท่าที่สอบถามคนที่เดินทางด้วยกันจากท่าเรือไปตำบลซานซานให้เวลาอีกสามวันและจากตัวตำบลเข้าหมู่บ้านเสวียนหยางต้องใช้เวลาอีกหนึ่งชั่วยาม

เสี่ยวชุ่นรู้แล้วว่าเจ้านายตั้งครรถ์ ตอนนี้ครรภ์นางใหญ่มากแล้วคนที่อยู่บนเรือต่างก็จิตใจดี คอยช่วยเหลือพวกนางตลอดเวลา ตอนนี่เสี่ยวชุยเรียกนางว่าพี่ใหญ่ ไม่มีฐานะนายบ่าวอีกต่อไป

"พี่ใหญ่อีกสองวันเรือก็เทียนบท่าแล้วนะเจ้าคะ ท่านบอกว่าท่านแม่ทิ้งที่ดินและบ้านเอวไว้ให้ แต่ว่ามันก็สิบปีแล้วมิทรุดโทรมจนอาศัยไม่ได้แล้วหรือเจ้าคะ"

"ไม่เป็นไรหรอกเสี่ยวชุย อย่างน้อยก็มีที่ดินจ้างคนซ่อมแซมเอาก็ได้หลังจากคลอดแล้วข้ายังมีลู่ทางหาเงินได้อีก ข้าตัดเย็บเก่งสามารถออกแบบลายผ้าได้เจ้าก็รู้ แม่ว่าไม่มีคนร่ำรวยมากมายเช่นเมืองหลวงแต่สตรีไม่วง่าอย่างไรก็ชอบแต่งตัว หากข้าขายไม่แพงนักพวกนางคงอยากซื้อหา ตอนนี้ขอเพียงไปถึงหมู่บ้านเสวียนหยางไวๆก็พอ"

"คนผู้นั้นช่างใจร้ายนัก วันแต่งยังทำร้ายท่านข้าไม่เข้าใจ เหตุใดถึงพูดชื่อของชิงเสี่ยวหว่านไม่ได้เจ้าคะ เขากล้าเตะท่านได้อย่างไรกัน"

"ข้านั่งคิดๆหลายวันตอนที่เราเดินทาง ตอนนั้นเขาเข้ามาแล้วก็ด่าข้าๆพูดถึงชิงเสี่ยวหว่านเขาก็โมโหบีบคอข้าแล้วก็ออกไป จากนั้นไม่นานเหมือนจะได้ยินเสียงเดินก็เข้ามากระชากข้าแล้วก็เตะข้าจนกระอักเลือด เป็นเพราะข้าใส่ผ้าคลุมหน้าอยู่ตอนล้มลงคนที่เตะข้าไม่ได้ใส่ชุดเจ้าบ่าว เวลาแค่ไม่ถึงถ้วยชาเขาไม่น่าเปลี่ยนชุดไวขนาดนั้น ถ้าเจ้าไม่พูดข้าก็ลืมไปแล้ว บนตัวของคนๆนั้นมีกลิ่นกำยานแรงพอควรเหมือนว่าเขาต้องใช้สิ่งนี้ตลอดเวลา แต่ตั้งแต่ชินอ๋องกลับมาจากปราบโจรข้าเจอกับเขาหลายครั้งกลับไม่ได้กลิ่นกำยานจากตัวเขา"

"หมายความว่าคนที่ทำร้ายท่านไม่ใช่คนผู้นั่นหรือเจ้าคะ แต่เอะพี่ใหญ่คนที่ใช้กำยานทุกวันเพื่อให้คนเองนอนหลับมีสองคนๆนึงบิดาท่านโจวจือเมิ่ง อีกคนก็น้องชายท่านโจวจื่อทง"

โจวหว่านถิงกำลังรวบรวมความทรงจำของร่างเดิม โจวจื่อเมิ่งรักใครเยี่ยเยี่ยนหรันมากนักโจวลิ่วผิงกับโจวจื่อทงเป็นบุตรของนางและเป็นบุตรที่เขารักที่สุดวันแต่งงานคนที่เตะนางน่าจะเป็นโจวจื่อทง เพราะโจวลิ่วผิงแอบรักซ่างกวนหลิวหยาง แล้วโจวจื่อทงมีความแค้นอันใดกับเจ้าของร่างนี้กัน ถึงต้องอาศัยชื่อของซ่างกวนหลิวหยางมาทำร้ายพี่สาว ยิ่งคิดก็หาเหตุผลไม่ได้

โจวจื่อทงเป็นคนวางยานางกับคนขับรถม้า แต่กลับกลายเป็นซ่างกวนหลิวหยางที่เผอิญมาถูกยาปลุกกำหนัดแทน ตอนที่เขาพาคนมาจับชู้อุตส่าห์พาคนมาทั้งจวนรวมถึงหลี่หมิงคู่หมั้นของร่างเดิม แต่ใครจะคิดว่าคนที่นอนไร้อาภรณ์อยู่บนเตียงกอดก่ายนางอยู่จะเป็นซ่างกวนหลิวหยางไม่ใช่คนขับรถม้าที่พวกเขาวางตัวคนไว้แต่แรก

"เสี่ยวชุย สกุลเยี่ยทำการค้าเกี่ยวกับผ้าใช่หรือไม่"

"เจ้าค่ะ เห็นว่าสกุลเยี่ยทำการค้ามีกำไรมากกว่าสองแสนตำลึงต่อปี ส่วนสกุลโจวทำการค้าเกี่ยวกับธัญพืชเจ้าค่ะบางอย่างที่ส่งเข้าเมืองหลวงล้วนแต่เป็นตระกูลของท่านที่นำเข้ามาเจ้าค่ะ"

โจวหว่านถิงนิ่งไปอย่างใช้ความคิด ชาติก่อนเธอเป็นผู้จัดการใหญ่บริษัทนำเข้าส่งออกรายใหญ่เกี่ยวกับผลิตภัณฑ์แปรรูปอาหาร อีกทั้งยังมีงานอดิเรกเป็นดีไซเนอร์ออกแบบเสื้อผ้าอีกหนึ่งอย่าง

"สกุลโจวกับสกุลเยี่ยตัวดี พวกเจ้ารอข้าก่อนข้าจะทำให้พวกเจ้าล่มจมให้ได้ไม่นานเกินรอหรอก ข้าจะแก้แค้นให้ร่างนี้รวมถึงมารดาของนางอีกด้วย"

"พี่ใหญ่ๆพี่ใหญ่เจ้าคะท่านคิดอันใดอยู่ข้าเรียกท่านหลายครั้งแล้ว" โจวหว่าถิงหยุดความคิดก่อนจะส่ายศรีษะแล้วยิ้มให้กับเสี่ยวชุ่ย จากนั้นก็นอนพักอีกสามวันจะเทียบท่าแล้ว พวกนางยังมีเรื่องให้ต้องทำอีกมากมาย ไม่รู้ว่าที่ดินรกร้างแค่ไหน สภาพบ้านผุพังเพียงใด

เมืองหลวง

ซ่างกวนหลิวหยางพยายามหลอกถามคนสกุลโจวว่าอดีตฮูหยินมีบ้านเดิมอยู่ที่ใด แต่ก็ไม่มีใครรู้เลย แต่เขาได้เรื่องใหม่มาจากคนสนิท

"เจ้าแน่ใจหรือ เหตุใดข้าไม่รู้มาก่อน วันแต่งงานทะเลาะกับนางเสร็จข้าก็ได้รับราชโองการจากฝ่าบาทให้ไปปราบโจรภูเขา เพิ่งจะกลับมาไม่ถึงเดือนก็มามีเรื่องกับนางตอนที่บอกว่าข้าจะหย่า ถ้าเป็นเช่นนั้นจริงๆโจวจื่อทงถือสิทธิ์อันใดมาเตะนางแล้วแอบอ้างชื่อข้า อีกอย่างเขาเป็นบุรุษ โจวหว่านถิงแม้จะคนละแม่แต่ก็บิดาเดียวกันมิใช่หรือ เหตุใดต้องโหดร้ายกับนางถึงเพียงนั้น กล้าเตะคนของข้าดูเหมือนขาข้าซ่างกวนหลิวหยางนับว่าเป็นเจ้าของแล้ว"

"ท่านอ๋อง กระหม่อมมีเรื่องนึงไม่ทราบว่าควรทูลหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ"

" เกี่ยวกับสกุลโจวหรือเปล่า"

"พ่ะย่ะค่ะ โจวจื่อทงมิได้ชมชอบสตรีพ่ะย่ะค่ะ เขามีใจให้กับหลี่หมิงอดีตคู่หมั้นของพระชายาพ่ะย่ะค่ะ คงจะเกลียดนางมากเพราะหลี่หมิงรักพระชายา คนที่วางยาพระองค์คืนนั้นสืบแล้วก็เป็นเขาพ่ะย่ะค่ะ เขาคงอยากให้หลี่หมิงเข้าใจผิดว่าคุณหนูใหญ่โจวหว่านถิงเป็นพวกชอบมั่วสุมบุรุษ ข่าวลือที่ว่าพระชายาร้ายกาจ ตบตีหวังฆ่าน้องสาวเพราริษยาที่พระองค์จะแต่งกับนางก็เป็นเขาที่ปล่อยออกมา เรื่องที่คุณหนูรองใบหน้าอัปลักษณ์เสียแล้วก็เป็นเขาอีกที่ปล่อยออกมา ดูเหมือนโจวจื่อทงคนนี้ร้ายลึกยิ่งนักพ่ะย่ะค่ะ"

"บุตรชายเจ้ากรมพิธีการเป็นพวกชายตัดแขนเสื้อหรอกรึ มิหนำซ้ำยังมีใจหลงรักคู่หมั้นพี่สาวตนเองจนเลือกทำลายพี่สาวอย่างนั้นหรือ อีกทั้งยอมเอาชื่อเสียงพี่สาวแม่เดียวกันมาลือให้เสียหายเพื่อใส่ร้ายพี่สาวอีกคน ช่างเป็นคนที่น่าขยะแขยงยิ่งนัก"

"พ่ะย่ะค่ะ ทุกอย่างเป็นฝีมือโจวจื่อทงอีกทั้งฮูหยินผู้เฒ่าโจวรับรู้ทุกการกระทำพ่ะย่ะค่ะ นายท่านโจวผู้เฒ่าจากไปก่อนแล้วจึงไม่มีใครปรามพวกเขาได้ พากันกระทำอย่าไร้ยางงอายพ่ะย่ะค่ะ ภายนอกเขาดูรักใครีพี่สาวยิ่งนัก ในงานแต่งทุกคนจึงไม่สงสัยที่เขาหายไปคงคิดว่ามาปลอบใจนาง"

"เรื่องสกุลโจวเอาไว้ก่อน เจ้าตามหาโจวหว่านถิงให้เจอ อย่าให้เรื่องที่นางตั้งครรภ์เล็ดลอดออกไปอย่าลืมบอกหยวนซานไห่ให้ปิดปากด้วย ข้ากลัวนางกับลูกจะมีอันตราย ดูแล้วโจวจื่อทงคนนี้ต้องระวังให้มาก หากหว่านถิงคลอดลูกสาวให้ข้าคงมีหลายตระกูลเดือดร้อน"

อาฝูไปแล้ว ซ่างกวนหยางถอนหายใจโจวหว่านถิงเจ้าวู่วามเกินไปไหม ถึงจะเกลียดข้าก็ควรห่วงตัวเองด้วยมีหลายคนไม่ต้องการให้ข้ามีทายาท หากเจ้าคลอดบุตรสาวด้วยล่ะก็เจ้ายิ่งอันตราย โง่เง่าสิ้นดี