หลี่ว่านถิงกำลังฟังรายงานจากคนของนางที่เพิ่งกลับมาไม่นาน คนไม่มีแล้วนางจึงให้เขามาพบ
"นายหญิง เยี่ยฝางติดหนี้พนันท่วมหัว สิบวันก่อนก็เอาภรรยามาจำนำ ตระกุลเยี่ยตกต่ำถึงเพียงนี้แล้วจะทำอย่างไรต่อขอรับ"
"โจวจื่อทงล่ะ ไอ้สารเลวนั่นเป็นอย่างไรบ้าง สกุลโจวไม่เหมือนสกุลเยี่ย โจวจื่อทงหาใช่ตะเกียงไร้น้ำมัน"
"ดูเหมือนเขาตามหาท่านอยุ่ คาดว่าไม่นานคงรู้ว่าท่านคือเจ้าของตลาดธัญพืชกับตลาดค้าผ้าตัวจริง อีกทั้งเป็นนเถ้าแก่ร้านเงินกู้และเจ้าของบ่อนพนันด้วยขอรับ"
"จวนนอกเมืองของสกุลเยี่ย ทุกอย่างที่สกุลเยี่ยกับสกุลโจวนำมาจำนำและจำนองยึดให้หมด สินเดิมมารดาข้าที่เป็นร้านเครื่องประดับ หาทางให้ฮูหยินเฒ่านำมาจำนำให้ได้ข้าต้องการมันคืน อีกไม่กี่วันฮ่องเต้จะเสด็จผิงอัน ข้าอาจจะได้เผชิญหน้ากับพวกเขา ถึงเวลานั้นข้าต้องการให้โฉนดทุกแผ่นอยู่ในมือ โจวจื่อเมิ่งตัวดี วางยามารดาข้าไม่ยอมให้หมอมารักษา สมบัติที่หลอ
