เมียแลก

เวลาในนาฬิกาทราย…2/3

จอมแก้วเข้ามาดูบัญชีที่คลับในเวลาบ่ายโมงครึ่ง เธอได้รับความไว้วางใจจากปภังกรผู้ที่ถือหุ้นมากที่สุดของคลับนี้ให้เป็นคนคุมบัญชีตั้งแต่ปีแรกที่เธอเอาตัวมาอยู่กับเขา หญิงสาวจบมาทางสายบัญชีโดยตรงจึงทำบัญชีและงบค่าใช้จ่ายต่าง ๆ ในร้านได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง หลังจากนั่งตรวจบัญชีไปสักพักจอมแก้วก็ลุกไปเข้าห้องน้ำ ระหว่างทางเดินไปหญิงสาวก็แวะทักทายพนักงานบางคนที่เข้ามาจัดเตรียมเปิดร้านในช่วงค่ำ หญิงสาวไปใช้ห้องน้ำสำหรับพนักงานหญิงโดยเฉพาะที่อยู่ด้านหลังร้าน มีห้องน้ำทั้งหมดห้าห้องจอมแก้วเลือกใช้ห้องในสุด หลังทำธุระเสร็จเรียบร้อยกำลังจะเปิดประตูออกมาก็ได้ยินเสียงคนพูดคุยกันและบังเอิญเป็นเรื่องที่เกี่ยวพันถึงเธอ ราวกับฉากหนึ่งในละครดรามาหลังข่าว สองคนนั้นคงไม่ได้สังเกตว่ามีคนกำลังใช้ห้องน้ำอยู่เพราะไม่ได้ยินเสียงผิดปกติอะไร อีกทั้งประตูห้องน้ำทุกห้องก็ปิดสนิทเหมือนกัน

“นี่แกเห็นนังนั่นเข้ามาในร้านมั้ย หึ คงนั่งชูคอได้อีกไม่นานหรอก เพราะอีกหน่อยก็ต้องกลายเป็นหมาหัวเน่า ยังไงก็โดนเขี่ยทิ้งแน่ เมื่อคืนฉันเข้าไปบริการห้องคุณกั้งกับเพื่อน ได้ยินเต็มสองหูว่าคุณกั้งกำลังจะแต่งงาน เห็นว่าคู่หมั้นกลับมาจากเมืองนอกแล้ว ทีนี้แหละได้เห็นคนโดนเฉดหัวทิ้งชัวร์ ฉันล่ะอยากจะหัวเราะสะใจไว้ล่วงหน้า”

น้ำเสียงนั้นจอมแก้วจำได้ว่าคนพูดเป็นใคร พนักงานหญิงคนหนึ่งที่เริ่มทำงานมาพร้อมกับเธอเมื่อกว่าสี่ปีที่แล้ว เห็นคนอื่นได้ดีก็คงอิจฉา

“จริงดิ” คนที่มาด้วยกันถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

“ฉันจะโกหกแกทำไม”

“ถ้ายัยเกลือนั่นมันไปพ้น ๆ เสียทีก็ดี ทำตัวยังกับตัวเองเป็นเจ้าของร้าน คอยจับผิดคนอื่นว่าจะโกงบัญชีอยู่ตลอด”

ตั้งแต่ปภังกรให้จอมแก้วเข้ามาทำบัญชีในร้านเนื่องจากรู้ว่าหญิงสาวมีความสามารถ เธอก็พิสูจน์ให้เขาเห็นว่าเธอทำได้จริง และทำได้ดีไม่ตกหล่นแม้แต่บาทเดียว ใครคิดจะโกงก็โกงไม่ได้ เช็กสต๊อกอย่างละเอียดถี่ถ้วนทุกสัปดาห์ การเบิกจ่ายต้องลงข้อมูลอย่างชัดเจน พนักงานบางคนไม่ค่อยชอบเธอนักเพราะหาช่องทางยักยอกไม่ได้ หญิงสาวเก็บทุกเม็ด ขวดเหล้า ขวดโซดา ขวดและกระป๋องเครื่องดื่มต่าง ๆ ลังบรรจุของ ไม่มีการทิ้ง เก็บหมดและ แยกไว้ขายโดยเป็นของส่วนกลางไม่ใช่ของคนใดคนหนึ่งเงินที่ขายได้เธอนำมาเป็นสวัสดิการเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้พนักงานในร้าน เช่น ของขวัญวันเกิด และของกินในโอกาสพิเศษต่าง ๆ ซึ่งแต่ก่อนไม่มีใครใส่ใจ พนักงานจะให้แม่บ้านมาจัดการและเมื่อขายได้แม่บ้านจะนำเงินส่วนหนึ่งมาให้พนักงานที่ดูแลเรื่องบัญชีและสต็อกคนก่อน

“ขอให้คุณกั้งแต่งงานจริง ๆ เถอะ ถ้าเป็นแบบนี้จริง ฉันว่าเมียตัวจริงของเขาต้องไม่ยอมให้นังเกลือนั่นเสนอหน้าอยู่คลับนี้แน่ ๆ หรือไม่คุณกั้งก็คงจะโละทิ้งก่อนแต่งแหละ มีเมียแล้วจะมาเก็บกินอะไรกับของข้างถนน”

“ฉันว่ามันก็ไม่แน่หรอกแก ผู้ชายอะนะ คลำไม่มีหางก็เอาหมดแหละ ฮ่า ฮ่า”

ประตูห้องน้ำห้องสุดท้ายเปิดออกมาขัดจังหวะหัวเราะของสองคนนั้น จอมแก้วยกมือกอดอกมองหน้าคนทั้งสอง ริมฝีปากยกยิ้มขึ้นแวบหนึ่ง ก่อนที่แววตาจะฉายแววดุกร้าวขึ้นทำเอาสองคนนั้นมีอาการเลิ่กลั่ก ถอยหลังชนผนัง

“ปากมีไว้พูดก็จริง แต่ไม่ต้องพูดทุกเรื่องก็ได้ เดี๋ยวปากจะมีสี ตอนนี้ฉันยังทำหน้าที่คุมบัญชีตรงนี้อยู่ ยังไม่ถึงเวลาที่พวกเธอพูดถึง คิดดูนะกว่าจะถึงเวลานั้นฉันคงทำอะไรได้ตั้งหลายอย่างนะ ว่ามั้ย”

หนึ่งในสองคนนั้นก้มหน้างุด แต่อีกคนเหมือนจะมีแววตาท้าทายและเยาะเย้ยอยู่ในที ก่อนเดินมาเข้าห้องน้ำก็เห็นเหมือนว่านั่งหัวโด่อยู่ในห้องบัญชี ไหนมาโผล่ในส้วมได้ ตอนเดินคุยกันเข้ามาก็ไม่ได้มองหรอกว่ามีใครใช้ห้องน้ำอยู่ ก็แล้วไง ถึงใครจะได้ยินก็ไม่เห็นจะต้องแคร์ เพราะมีคนในร้านไม่น้อยที่เกลียดขี้หน้าจอมแก้ว ก่อนที่อีกคนจะสะกิดแล้วรีบดึงแขนเพื่อนให้ออกจากห้องน้ำไป จอมแก้วจึงระบายลมหายใจออกมา

เรื่องที่เธอกับปภังกรมีความสัมพันธ์กันในรูปแบบใดนั้น ถึงไม่เคยบอกใคร หลายคนในร้านไม่ได้หูหนวกตาบอด ก็เป็นธรรมดาของมนุษย์เดินดินกินข้าวแกง เรื่องไหนที่ไม่บอกก็มักจะอยากรู้และเมื่อรู้แล้วก็อยากบอกต่อ อีกทั้งการที่ชายหนุ่มให้เธอขึ้นมาเป็นคนคุมบัญชีร้านหลังจากที่ไล่คนเก่าออกเพราะโกงเงิน เธอจึงยิ่งตกเป็นเป้าซุบซิบนินทา

ดวงตากลมโตกลอกไปมาอย่างครุ่นคิดกับเรื่องที่บังเอิญได้ยินเมื่อสักครู่ ...เขากำลังจะแต่งงานอย่างนั้นหรือ

ถ้าอย่างนั้นก็หมดเวลาของเธอแล้วสิ

ทั้งที่บอกตัวเองไว้เสมอว่า อย่าไปรู้สึกอะไรกับผู้ชายคนนี้ แต่พอถึงเวลาเข้าจริง ทำไมใจมันระส่ำแปลก ๆ หรือที่ผ่านมาเธอหลอกตัวเองมาตลอด

...งั้นก็หลอกตัวเองต่อไปเถอะนะ

^

^

^

โปรดติดตามตอนต่อไปด้วยะคะ