เวลาในนาฬิกาทราย…2/1
891 Words
เมื่อต้นปีที่จอมแก้วบอกจะไปจากเขา เขาบอกกับเธอว่า
“อย่าเพิ่งไป อยู่ด้วยกันต่อก่อนจะรีบไปไหน”
“แล้วเฮียกั้งจะให้จอมอยู่ไปถึงเมื่อไหร่ จอมอยากออกไปใช้ชีวิตของจอมบ้าง”
“ก็จนกว่า...ฉันจะแต่งงานกับเจ้าสาวของฉันไงล่ะ ฉันขอให้เธออยู่ต่ออีกปีเดียว”
“แล้วถ้าจอมไม่อยากอยู่กับเฮียแล้วล่ะ”
จอมแก้วถามด้วยสีหน้าจริงจัง เธออยากจะออกไปใช้ชีวิตอิสระของเธอเต็มทีแล้ว ชายหนุ่มโน้มใบหน้าเข้าใกล้ มุมปากหยักยกยิ้มขึ้น แววตาที่เห็นประกายความขี้เล่นแปรเปลี่ยนเป็นเอาจริง เอ่ยว่า
“ถ้าเธอไม่ยอมอยู่ตามที่ฉันสั่ง สิ่งของที่เธอได้มาฉันจะยึดให้หมด รวมถึงอายัดเงินในบัญชีทุกบัญชีที่เธอมี ถ้าจะไปก็ไปแต่ตัว”
“เฮียกั้ง! เฮียนี่มัน...”
จอมแก้วโกรธจนมือสั่น อยากตะกุยอกแกร่งผู้ชายคนนี้ให้ทะลุลงไปถึงหัวใจ อยากจะเห็นหัวใจของเขานักว่ามันทำด้วยอะไร เป็นสีอะไร ทำไมถึงได้ร้ายกาจขนาดนี้
“อย่าคิดหนีจากฉันถ้าฉันไม่อนุญาตยัยจอมแก้ง ฉันสร้างเธอได้ ฉันก็ทำลายเธอได้เหมือนกัน แล้วถ้าฉันทำลายรับรองเธอไม่เหลือแม้แต่ซากแน่”
“เฮียมันตัวร้ายชัด ๆ ไม่เคยคิดว่าเฮียจะใจร้ายขนาดนี้”
“หึ ก็ฉันไม่ชอบเล่นบทพระเอก เรื่องเมตตาคนที่ไม่มีประโยชน์ ฉันไม่นิยม”
แยกกับจอมแก้ว ปภังกรก็ไปพบกับกลุ่มเพื่อนสนิทที่คลับแห่งหนึ่งซึ่งเขาเป็นหุ้นส่วนอยู่และที่คลับแห่งนี้เป็นสถานที่ที่ทำให้เขาได้เจอกับจอมแก้ว
ในวันนั้นหญิงสาวสวมชุดสั้นเข้ารูปสีดำปักเลื่อมระยับ ปล่อยผมที่ม้วนเป็นเกลียวแบบมีวอลลุมแต่งหน้าเข้มให้เข้ากับบรรยากาศแสงสี เธอเดินเข้ามาบริการเขาด้วยท่วงท่าเชิญชวน แววตาออดอ้อน
“เฮียช่วยหนูหน่อยได้มั้ยคะ”
ขึ้นต้นบทสนทนาด้วยประโยคร้องขอแบบไม่อ้อมค้อม
“ให้ช่วยเรื่องอะไร”
“ช่วยคุ้มครองหนูหน่อยค่ะ หนูถูกเจ้าหนี้นอกระบบที่หนูไม่ได้มีส่วนกู้อะไรเลยตามล่า ถ้าพวกมันจับหนูได้หนูไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ช่วยหนูหน่อยนะคะ แล้วหนูจะยอมทุกอย่าง”
“หึ ยอมทุกอย่างเลยหรือ...”
แววตาของเขาบ่งบอกว่าต้องการสิ่งใดจากเธอ
“ถ้าเฮียต้องการหนู หนูก็ยอมค่ะ ดีกว่าโดนไอ้พวกสารเลวนั่นมันลากไปปู้ยี่ปู้ยำแล้วขายซ่อง เฮียจะช่วยหนูได้มั้ยคะ หนูหมดหนทางแล้วจริง ๆ หนูไม่มีทางหนีแล้วและหนูก็ไม่รู้จะสู้กับพวกมันยังไง”
ไอ้พวกที่ตามล่าตัวเธอนั้นเป็นเจ้าหนี้นอกระบบของไอ้ผัวชั่วแสนเลวคนใหม่ของป้าที่มันย้ายเข้ามาอยู่ในบ้าน ไอ้เลวระยำนั่นคงจะบอกกับเจ้าหนี้ของมันว่าเธอมีส่วนเกี่ยวข้องหรืออะไรห่าเหวของมันก็ไม่รู้ พวกมันก็เลยมาตามเก็บหนี้ที่เธอ และยิ่งเห็นว่าเธอเป็นสาวสวยทำงานในคลับมันยิ่งต้องการตัวเธอมาใช้หนี้มากกว่าเก็บหนี้จากไอ้สัตว์เลื้อยคลานนั่น
“ได้ ฉันจะช่วย”
“หนูขออะไรเฮียอีกเรื่องได้มั้ยคะ”
“หืม ขอเยอะนะเรา”
ปลายนิ้วนุ่มยื่นมาเขี่ยปลายคางมนเล่นเหมือนเกาคางแมว
“ว่ามา”
“ช่วยฆ่าคนคนหนึ่งให้หนูหน่อย”
ปภังกรได้ยินประโยคนั้นก็เลิกคิ้ว นัยน์ตาหงส์มองหญิงสาวตรงหน้าอย่างพิจารณา สีหน้าของเขาไม่ได้มีท่าทีตกใจแต่ออกไปทางขบขันมากกว่า ผิดกับสีหน้าของคนบอกซึ่งแสดงออกว่าจริงจังกับสิ่งที่พูด
“ถึงกับจะให้ฆ่าแกงกันเลยเหรอ ไหนบอกมาซิใครทำให้หนูเจ็บแค้นจนถึงขนาดอยากจะฆ่า”
“ไอ้เดรัจฉานเดชชัย มันไปกู้หนี้นอกระบบแล้วบอกให้เจ้าหนี้มาเก็บหนี้กับหนู มันเป็นผัวใหม่ของป้าหนู มันเคยพยายามยามจะข่มขืนหนูด้วย หนูอยากให้มันตาย คนชั่วแบบนั้นอยู่ไปก็รกโลก เฮียทำได้หรือเปล่า”
แต่ละคำที่เค้นออกมาล้วนเจ็บแค้น เขาเพิ่งจะเจอผู้หญิงคนนี้เป็นครั้งแรกเธอก็เข้าหา เสนอตัวให้ และบอกสิ่งที่ต้องการอย่างตรงไปตรงมา แต่ก็ใช่ว่าปภังกรจะเชื่อสิ่งที่เธอพูดในทันที เพราะเล่ห์เหลี่ยมต้มตุ๋นสมัยนี้มีสารพัด หากบุ่มบ่ามทำอะไรไปเกิดว่าผู้ชายเลวที่ว่าเป็นสามีที่เธอกำลังพยายามจะสลัดมันทิ้ง เขาคงได้เปลี่ยนจากเฮียกั้งเป็นเฮียกระ (บือ)
“อืม เรื่องแบบนี้ฟังมาบ่อยนะ”
“ไอ้พวกนั้นส่งคนมาเฝ้าอยู่ด้านนอกรอหนูเลิกงาน ถ้าเฮียไม่เชื่อให้การ์ดไปดูก็ได้ค่ะ มันตามหนูมาที่นี่หลายวันแล้ว วันก่อน ๆ หนูขอติดรถเพื่อนออกไป แล้วก็ไปค้างบ้านเพื่อน แต่หนูทำแบบนี้ไปตลอดไม่ได้”
^
^
^
***เรื่องราวก็เป็นเช่นนี้ ฝากกดติดตามไว้ด้วยหนา
- Writer
