เมียแลก

ผู้หญิงของเขา…1/3

จอมแก้วเข้าไปสั่งอาหารรอในร้านแล้ว อยู่กันมาสามปีกับอีกหกเดือนเธอรู้ใจเขาหมดว่าชอบอะไรไม่ชอบอะไร ก็อ**บทบาทหนึ่งของเธอคือผู้ช่วยส่วนตัวเขานี่นา

หญิงสาวสั่งสเต็กเนื้อวากิวให้เขา เมื่อชายหนุ่มเข้ามานั่งก็บอกพนักงานให้นำอาหารมาเสิร์ฟได้เลยส่วนตัวเธอซึ่งรับประทานอิ่มแล้วระหว่างรอก็นั่งยิ้มมองเฉย ๆ ทำให้คนที่มองต้องถอนหายใจ อีกฝ่ายทำตัวเหมือนอยากจะไปจากเขาเร็ว ๆ อย่างนั้น

เมื่อต้นปีผู้หญิงที่อยู่ด้วยกันมาสามปีเต็มเดินเข้ามาหาเขาในห้องทำงานบนเพนต์เฮาส์ส่วนตัว สีหน้าแววตาจริงจัง บอกกับเขาว่า

“เฮียกั้งคะ นี่ก็ผ่านมาสามปี เข้าปีที่สี่แล้ว จอมอยากจะขอไปใช้ชีวิตของจอมได้มั้ยคะ”

ความจริงสัญญาทาสที่เธอเต็มใจอยู่ในเงื่อนไขของเขาจบลงตั้งแต่สองปีแรกแล้ว ซึ่งตามที่ตกลงกันเขาจะปล่อยเธอให้เป็นอิสระกลับไปใช้ชีวิตปกติเหมือนคนทั่วไปหรือตามยถากรรมของเธอ

แต่พอเธอเอ่ยปากบอกประโยคเดียวกันเมื่อครบสองปี เขากลับชักสีหน้าตึง บอกเธอด้วยวาจาดุ แววตามาดร้ายราวกับว่าถ้าเธอดื้อดึงจะไป เขาจะไม่รีรอที่จะตามล่าตัวเธอ

“ฉันยังไม่อนุญาตให้เธอไปตอนนี้จอมแก้ว อยู่กับฉันก่อน”

จอมแก้วในวันนั้นก้มหน้านิ่ง สายตาดุคู่นั้นทำให้เธอหวาดกลัว หญิงสาวมั่นใจว่าถ้าเธอหนีเขาต้องตามหาตัวเธอพบในไม่ช้า

“...อยู่กับฉันก่อน เธออยากได้อะไรฉันจะหาให้ทุกอย่าง และจะเพิ่มเงินเดือนให้อีกสองเท่า”

ได้ยินคำว่าเพิ่มเงินเดือนสองเท่า เพียงเท่านั้นก็ทำให้ความตั้งใจของจอมแก้วเปลี่ยนไปได้ทันที ใช่ เธอเป็นคนเห็นแก่เงิน เพราะเงินสามารถบันดาลได้ทั้งทุกอย่าง ก่อนหน้านี้หญิงสาวก็วางแผนชีวิตตัวเองไว้แล้ว อยู่กับเขาในสถานะนี้อย่าหวังเรื่องความรู้สึกลึกซึ้งละเอียดอ่อน อย่าไปใส่ใจในสิ่งที่เขาทำแม้มันจะทำร้ายความรู้สึก สนเพียงอย่างเดียวคือพยายามกอบโกยสิ่งที่เรียกว่าทรัพย์สินไว้ให้มากที่สุด เมื่อถึงวันที่เขาเตะโด่งเธอออกไปจากชีวิตเขา เธอก็จะได้นำสมบัติที่เก็บหอมรอมริบไปสร้างชีวิตใหม่ให้ตัวเอง

และหลังจากวันที่หมดสัญญาแล้วต่อสัญญาแบบปากเปล่า จอมแก้วก็ทำตัวไม่เหมือนเดิม ไม่เอาอกเอาใจเขาเท่าที่เคยทำ ต่อปากต่อคำ เวลาว่างชอบออกไปไหนมาไหนคนเดียวโดยไม่บอกให้เขารู้ ยิ่งนานเข้าปภังกรก็รู้สึกว่าเธอยิ่งฟังเขาน้อยลงทุกที ดื้อดึงจนน่าตี... แต่ก็ช่างเถอะ ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ แค่นี้จะไปสู้อะไรกับเขาได้ จะบีบก็ตายจะคลายก็รอด ปล่อยให้เอาแต่ใจบ้างเขาก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไร อย่างน้อยก็จนกว่าจะถึงเวลาที่เขาต้องแต่งงานกับใครสักคนตามที่บิดาเห็นชอบ