รถไฟชนกันเงียบๆ…6/2
1167 Words
ปภังกรเพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองเป็นคนอาบน้ำนานก็ต่อเมื่อเดินออกมาพบว่าคนที่ต่อล้อต่อเถียงกับเขาเมื่อครู่หลับตุอุไปแล้ว ผืนเตียงข้าง ๆ ไหวยวบยาบไม่นานก็สงบนิ่งเมื่อคนที่นอนหาท่านอนสบายได้แล้ว และโคมไฟหัวเตียงก็ทั้งสองข้างก็ถูกปิดคนที่นอนอยู่ก่อนจึงเปิดเปลือกตาขึ้นมองในความมืด ทว่าอึดใจต่อมาร่างกายก็สัมผัสกับความเย็นเฉียบจากเครื่องปรับอากาศที่ถูกลดอุณหภูมิลงเหลือยี่สิบสององศาเซลเซียสเมื่อผ้าห่มที่คลุมตัวอยู่ถูกเขาดึงไปห่มเพียงคนเดียว
จอมแก้วนอนกัดฟันแน่นกรุ่นด่าเขาอยู่ในใจ รู้แน่ว่าตัวเองถูกแกล้งจากคนตัวโต ทว่าไม่ถึงอึดใจคนที่เพิ่งดึงผ้าห่มออกจากตัวเธอก็พลิกตัวกลับมากอดร่างบางพร้อมกับยกขาขึ้นมาก่ายเกยเหมือนว่าหญิงสาวเป็นหมอนข้างที่เขาจะวางแขนวางขาไว้ตรงไหนก็ได้ พอเธอขยับตัวประท้วงเหมือนอึดอัดแขนขาก็ยิ่งถูกรัดแน่นจนต้องหยุดนิ่ง ต่างคนต่างไม่พูด กระทั่งเวลาผ่านไปสักพักเหตุการณ์สงบลงจอมแก้วก็ผล็อยหลับไปจริง ๆ เขาจึงค่อยคลายวงแขนกับลดขาที่ก่ายร่างบางลงเหลือเพียงใบหน้าที่ซุกซบอยู่ตรงซอกคอปล่อยลมหายใจอุ่น ๆ รินรดกระทั่งต่างคนต่างเข้าสู่นิทราในท่านั้นทั้งคืน
จอมแก้วรู้สึกตัวลืมตาขึ้นแต่ยังขยับตัวไม่ได้เพราะร่างกายถูกกอดรัดไว้ในท่าเดิม แต่ให้อยู่อย่างนี้ต่ออีกเธอก็ทนไม่ไหวแล้วเหน็บจะกิน หญิงสาวเริ่มต้นด้วยเสียงครางอู้อี้เหมือนคนงัวเงียตื่นนอนใหม่
“อื้อ ปล่อยได้แล้ว เช้าแล้ว”
แล้วค่อย ๆ ดันตัวเขาพลิกให้นอนหงาย ปภังกรเองก็เมื่อยแขนข้างหนึ่งที่ถูกศีรษะเธอนอนทับตอนนี้แทบไม่รู้สึกอะไรแล้ว หญิงสาวใช้ศอกยันตัวขึ้นมามองหน้า เห็นเขาเองก็ลืมตาขึ้นมาแล้ว ทั้งคู่จ้องหน้ากันอยู่อึดใจก่อนจะเบือนหนีไปทางอื่นพร้อมกันคล้ายไม่รู้จะเริ่มต้นประโยคในวันใหม่ยังไง
ครู่ต่อมา เป็นหญิงสาวที่เอ่ยปากขึ้นก่อน
“คุณกั้งจะอาบน้ำเลยรึเปล่า จอมจะออกไปเตรียมอาหารเช้าให้ รับเป็นอะไรดีคะ แบบอเมริกัน ข้าวต้ม หรือแค่ขนมปังกับกาแฟ”
สายตาชายหนุ่มมองริมฝีปากเธอขยับพูดจนจบประโยค ดี เช้านี้ดูไม่เสแสร้งแกล้งทำเหมือนเมื่อคืนให้ขัดหูขัดตา
“อะไรก็ได้ กินได้หมด”
เมื่อเขาบอกอะไรก็ได้ จอมแก้วก็ยักคิ้ว
“โอเค งั้นจอมลุกไปทำก่อน คุณกั้งอาบน้ำเสร็จก็ตามออกไปแล้วกัน”
“อืม”
จอมแก้วลุกลงจากเตียงไปอย่างว่องไว ปภังกรใช้มืออีกข้างที่ใช้งานได้ยกข้ามมาจับมือที่หญิงสาวนอนทับทั้งคืนขึ้นมาพอปล่อยมือก็ร่วงผล็อยลงอย่างไร้ความรู้สึก เจ้าของมือยิ้มตลกตัวเอง อีกสักพักแขนของเขาจึงกลับมาใช้งานได้ตามปกติแล้วจึงลุกขึ้นไปอาบน้ำ เสร็จแล้วก็ออกมารับประทานแซนด์วิชที่จอมแก้วเตรียมไว้ เขาไม่เอ่ยวาจาอะไรที่เห็นเธอทำอาหารแบบง่าย ๆ ให้และเป็นของซ้ำเดิม มันกำลังบ่งบอกว่าปภังกรไม่ได้เบื่ออาหารเก่า ให้กินก็กินได้ แต่ถ้ามีอาหารใหม่ ๆ เข้ามาเสิร์ฟเขาก็กินมันได้อีกเช่นกัน ชายหนุ่มตั้งหน้าตั้งตากินจนหมดสองชิ้นในเวลาอันรวดเร็วก่อนจะออกไปทำงาน เพราะตอนนี้สายมากแล้วจนต้องโทร. เลื่อนการประชุมออกไปเป็นสิบโมง
ขณะกำลังนั่งทำงานอยู่ในห้องทำงานของบริษัทว่าที่ภรรยาในอนาคตของปภังกรก็โทรศัพท์เข้ามาหา ชายหนุ่มกดรับสายของหยาดพิรุณ อีกฝ่ายโทร.มาชวนให้เขาออกมาชอปปิงเป็นเพื่อนโดยอ้างว่าบิดาต้องการให้ทั้งคู่มีความสนิทสนมกันให้เร็วที่สุด ซึ่งเขาก็รับปากเธอโดยไม่ลังเล รีบเซ็นเอกสารงานเร่งด่วนส่งกลับให้เลขานำไปจัดการต่อ จากนั้นผู้บริหารหนุ่มก็ออกไปยังห้างสรรพสินค้าที่นัดกับหยาดพิรุณไว้
หญิงสาวหน้าตาสวยสะดุดสายตาใครหลายคนควงแขนว่าที่สามีเข้ามาในช็อปลักชัวรีแบรนด์เนมที่เขาก็คุ้นเคยเพราะมาประจำ พนักงานในช็อปย่อมจำลูกค้าของตัวเองได้เป็นอย่างดี ถึงจะไม่คุ้นหน้าฝ่ายหญิงเพราะหยาดพิรุณเพิ่งจะกลับมาจากจีนและยังไม่ค่อยได้เข้าช็อปแบรนด์เนมที่ไทยเท่าไหร่นักแต่พนักงานก็จำคุณผู้ชายที่มากับเธอได้ ทว่าด้วยจรรยาบรรณถึงแม้จะเห็นว่าฝ่ายชายควงมากับผู้หญิงที่ไม่ใช่คนเดิมที่คุ้นเคยทางพนักงานก็ไม่ปริปากหรือทำกิริยาใดที่จะเป็นการเสียมารยาทกับลูกค้า นอกจากการฉีกปากยิ้มให้กว้างที่สุด
ปภังกรนั่งดื่มเครื่องดื่มที่พนักงานนำมาต้อนรับลูกค้าวีวีไอพีรอฝ่ายหญิงเดินชมสินค้าที่วางโชว์อยู่บนเชลฟ์ จังหวะเดียวกันจอมแก้วก็เข้ามาในช็อปนี้เหมือนกันเมื่อพนักงานขายที่ดูแลเธออยู่ส่งข้อความมาบอกว่ามีสินค้าคอลเลกชันใหม่เข้ามา เนื่องจากอยู่ห้องก็รู้สึกจิตใจห่อเหี่ยว นกน้อยในกรงทองของปภังกรจึงออกมาดูของเพื่อเก็งกำไร นี่คือเหตุที่ชักจูงเธอให้ออกมาที่นี่วันนี้ และเธอก็เลือกที่จะออกมาเวลานี้ด้วย
ผู้หญิงสองคนเดินชมสินค้าอยู่คนละมุมก่อนที่สายตาของหยาดพิรุณจะหันมาเห็นจอมแก้วและจ้องอยู่ครู่หนึ่งจนกระทั่งคนถูกจ้องหันมาสบตา อีกฝ่ายก็ยังไม่ละสายตาไปทางอื่น เป็นจอมแก้วเองที่ต้องเก็บสายตากลับมามองกระเป๋าที่อยู่ตรงหน้าต่อ ในใจนึกสงสัยว่าเหตุใดผู้หญิงคนนั้นถึงได้จ้องมองหน้าเธอนิ่งนานแบบนั้น และเมื่อเธอหันมามองอีกครั้งผู้หญิงคนนั้นก็เชิดหน้าใส่ อาการนั้นยิ่งทำให้จอมแก้วรู้สึกประหลาดใจไม่เข้าใจกับพฤติกรรมของอีกฝ่าย หรือว่าเพราะเธอชอบกระเป๋ารุ่นเดียวกันงั้นหรือ
จอมแก้วยังไม่รู้แต่พนักงานที่ยืนดูอยู่กำลังพูดในใจ
‘วันนี้ BTS จะชนกันมั้ยวะ คุณจอมยังไม่เห็นว่าแฟนนั่งรออยู่ข้างนอกแน่เลย โอ๊ย งานนี้จะจบยังไง’
^
^
^
***อยากรู้ว่าอิเฮียมันจะทำไงต้องกดติดตามไว้นะค้า อย่าลืมคอมเม้น กดหัวใจให้มนสิด้วยน้า แล้วจะรีบมาต่อค่า
- Writer
