เลื่อนงานหมั้นเข้ามา…10/3
775 Words
กับแค่รูปกางเกงในตัวสีชมพูซีทรูที่เขาชอบให้เธอใส่กางโชว์อยู่บนที่นอน เขาก็รีบมาเลย จอมแก้วยิ้มขบขัน
“ยิ้มอะไร ฉันเสร็จธุระพอดีหรอกถึงได้กลับมาเร็ว”
คนพูดตีหน้าขึงขัง วางท่า หญิงสาวหุบรอยยิ้มไม่อยากคิดถึงเรื่องสัปดนหรือหาสาเหตุที่ทำให้เขากลับมาเร็วทันทีที่เห็นรูปที่เธอส่งไป เธอไม่อยากเสียเวลาเรื่องที่อยากจะพูด
“แล้วบอกว่ามีอะไรจะคุย”
เขาถามเสียงเข้มมาอีกครั้ง หญิงสาวจึงมองหน้าเขาด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง
“ค่ะ มี”
“พูดมา”
“คือ ฉันอยากจะไปจากคุณเลยตอนนี้ ไม่เอาแล้วเงินสิบล้านที่คุณบอกจะให้”
จอมแก้วพูดยังไม่ถึงครึ่งประโยค แค่ได้ยินคำว่า ‘ไป’ ดวงตาคมก็แปรเปลี่ยนเป็นดุกร้าวตวัดมอง หญิงสาวเงียบไปอึดใจเดียวก็พูดต่อว่า
“ให้ฉันไปเถอะค่ะ คุณจะได้คบกับผู้หญิงของคุณได้อย่างสบายใจ”
“การมีเธออยู่ฉันก็ไม่ได้ลำบาก”
“แต่ฉันไม่อยากอยู่แบบนี้แล้วนี่คะ”
“อยู่แบบนี้แล้วยังไง ฉันก็เห็นว่าเธอสบายดี ไม่ได้ลำบากตรงไหนเลย วัน ๆ งานการก็ไม่ได้ทำอะไรมากมาย อยากได้อะไรก็ออกไปซื้อ”
“แต่ฉันไม่ได้อยากอยู่เป็นเมียเก็บ เมียน้อยของคุณ”
“เธอไม่ได้เป็นเมียเก็บ เมียน้อยสักหน่อย เธอเป็นเมียอีกคนของฉันต่างหาก”
“แต่ฉันไม่ได้อยากเป็นเมียอีกคนของคุณ ฉันเป็นผู้หญิงบนเตียงของคุณเพราะความจำเป็น และระยะเวลาที่ตกลงกันคือสองปี แต่หลังจากนั้นมาคุณเป็นคนบอกให้ฉันอยู่จนกว่าคุณจะแต่งงานซึ่งตอนนี้ก็ถึงเวลาที่ว่านั่น ก่อนนี้ถึงฉันจะอยู่กับคุณแบบไม่มีสถานะแต่ก็ไม่ได้ชื่อว่าเป็นเมียเก็บเมียน้อย...คุณกั้ง ถึงฉันมาจากครอบครัวยากจนก็จริงแต่เรื่องเป็นเมียของผู้ชายคนหนึ่งร่วมกับผู้หญิงคนอื่นไม่เคยอยู่ในความคิด แม้จะดูว่าคนอย่างฉันมีศักดิ์ศรีน้อยนิด แต่ยังไงฉันก็ยังภูมิใจกับมัน”
ดวงตาหงส์ของปภังกรหรี่มอง ‘เมียอีกคน’ ที่กำลังพยศ ก่อนที่รอยยิ้มเยาะหยันแกมดูถูกจะจุดขึ้นเสียดแทงนัยน์ตาของจอมแก้ว
“เธอยังเหลือศักดิ์ศรีอะไรนั่นด้วยเหรอ ที่พูดมาตั้งยาวนั่นคือต้องการจะเป็นเมียเอกว่างั้น ขอมากเกินไปแล้ว ก็รู้อยู่ว่าเป็นไปไม่ได้ เธอเป็นใครเหรอจอมแก้วถึงกล้ามาเรียกร้องเรื่องนี้กับฉัน”
“แล้วคุณเป็นใครถึงมีสิทธิ์มาห้ามฉันไม่ให้ไป เงินที่คุณจะให้ฉันก็ไม่เอาแล้วไง”
“ก็สิทธิ์ในการเป็นผัวเธอไงจอมแก้ว ลืมไปแล้วเหรอว่าที่นอนครางทับกันแทบทุกคืนใครเป็นคนทำ”
จอมแก้วหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธ
“ไม่นึกว่าคนระดับคุณจะให้ค่าคำว่า ‘ผัว’ แค่เรื่องใต้สะดือ สิทธิ์ความเป็นผัวเหรอ ถ้างั้นผู้หญิงที่คุณเคยนอนทับคงได้มาเข้าแถวเรียกร้องสิทธิ์ให้คุณเป็นผัวกันไม่หวาดไหวแล้วมั้ยคะ”
“จอมแก้ว!”
“ฉันจะไป ใครก็ห้ามฉันไม่ได้หรอก แม้แต่คุณ”
“ก็ให้มันรู้ไปสิ ฉันให้เธออยู่แบบสบาย ๆ เธออยากได้เงินใช้เดือนเท่าไหร่บอกฉันมาสิ ฉันจะให้ เธอชอบเงินอยากได้เงินมากไม่ใช่เหรอ”
“ฉันไม่ต้องการเงิน ไม่ได้ต้องการเป็นเมียเอก แต่ต้องการเป็นเมียเดียว เป็นเมียที่ผัวพาฉันไปแนะนำกับครอบครัว ออกงานด้วยกัน ไปกราบไหว้โคตรเหง้าบรรพบุรุษที่นอนอยู่ในฮวงซุ้ยตามวาระอย่างเปิดเผย”
จอมแก้วพรั่งพรูคำพูดที่อัดอั้นอยู่ในใจออกมาโดยไม่คิดจะเก็บกักมันไว้อีก นัยน์ตาวาววับ ริมฝีปากสั่นด้วยแรงอารมณ์ เธอจ้องตาผู้ชายตรงหน้าอย่างกลัวเกรง
“อย่าหวังสูงไปหน่อยเลย อย่างมากเธอก็เป็นได้แค่เมียรอง คนที่จะฉันจะพาไปไหนมาไหนออกหน้าออกตาได้คือ ‘หยก’ คนเดียว”
สีหน้าของปภังกรคล้ำทะมึน นัยน์ตาทอประกายเข้มข้นด้วยความโกรธ เขาเน้นเสียงตรงชื่อผู้หญิงคนนั้นเหมือนให้เธอสำเหนียกตัวเองไว้ จอมแก้วน้ำตาคลอเมื่อความรู้สึกจุกเจ็บตีตื้นขึ้นมา สะบัดหน้าหนียกมือปาดหยาดน้ำที่ไหลกลิ้งลงมา
^
^
^
***ความเฮียของเฮียออกแล้ว โปรดติดตามต่อไปน้า
- Writer
