บทที่ 14 เจ็บจนจุกอก
พิษนุเปิดประตูก้าวลงจากรถยนต์คู่กายคันหรู เมื่อเห็นคนที่ตนรอลงมาจากรถแท็กซี่ ในมือของเขาถือดอกไม้ช่อใหญ่เอาไว้ขณะเดินไปหาเธอพร้อมรอยยิ้ม
“ดอกไม้สวย ๆ สำหรับคนสวยครับ”
“.....” นนทิยาไม่รับดอกไม้ช่อสวยจากชายหนุ่ม แถมยังหันหลังให้
“ยังไม่หายโกรธผมเหรอก้อย ผ่านไปตั้งสองอาทิตย์แล้วนะ” หลังจากมีปัญหากันคราวนั้นเธอก็เดินทางไปทำทัวร์ตลอด เขาเองก็อารมณ์เย็นลงมากและรู้ตัวว่าเป็นฝ่ายผิดจึงตั้งใจมาง้อ “ผมขอโทษนะก้อย ดีกันนะ”
“.....”
“ก้อยครับ ก้อยไม่รักผมแล้วเหรอ ก้อยเคยบอกว่ายกโทษให้ผมได้เสมอถ้าผมสำนึกผิดไง”
“ก้อยไม่ได้โกรธคุณเต้นี่คะ ก้อยแค่น้อยใจเท่านั้นที่ไม่สามารถมัดใจคุณไว้ได้”
“ใครบอกว่าก้อยมัดใจผมไม่ได้ ถ้าก้อยมัดใจผมไม่ได้ ผมก็คงไม่กลับมาง้อขอคืนดีคุณทุกครั้งแบบนี้หรอก”
“คุณเต้อย่ามาพูดหว่านล้อมก้อยเลยค่ะ ตอนนี้ก้อยอยากอยู่ห่าง ๆ จากคุณเต้สักพัก เพื่อทบทวนความส
