บทที่ 38 ตามหา
ดาวลดาหยิบช้อนกับจานแล้วกลับมานั่ง ยื่นจานให้เขาเป็นคนแบ่งข้าว แต่เขากลับดึงจานของเธอไปวางทางอื่นและวางปิ่นโตไว้ระหว่างกลาง
“ทานด้วยกันนี่แหละ ไม่ต้องเปลืองจานด้วย”
“แต่พี่เฮียวริอยู่นะ” เธอกระซิบเบา ๆ มองไปด้านนอกเห็นเฮียวริกำลังเดินเข้ามาพอดี จึงรีบเลื่อนปิ่นโตข้าวกลับไปตรงหน้าของชายหนุ่ม
เจสันไม่สนใจ เขาเลื่อนปิ่นโตกลับไปที่เดิม แล้วมองไปทางบุคคลที่สามด้วยสายตาเย็นชา รอฟังว่าเธอจะพูดอะไร
“ขอบใจนะแยมมี่ที่ช่วยพี่เก็บของ แล้วพี่จะโทรหานะ ไปนั่งดื่มกัน ตอบแทนที่ช่วยพี่วันนี้” เฮียวริก็ไม่สนใจเขาเหมือนกัน พูดกับดาวลดาเหมือนไม่มีเขาอยู่ด้วย
“ค่ะพี่เฮียวริ ฉันจะล้างท้องรอนะคะ”
“ได้สิ อยากกินอะไรนึกไว้นะ ซาซิมิ หมึกผัดซอสเผ็ด ไส้ย่าง เท้าไก่” เฮียวริแนะนำกับแกล้มขึ้นชื่อ
“ฉันขอแค่จาจังเมียนหรือจัมปงก็พอค่ะพี่เฮียวริ”
“งั้นบูโกกิเป็นไง”
“ก็ได้ค่ะ”
“ตกลงตามนี้นะ พี่
