บทที่4 ข้อตกลงของเรา
1065 Words
บทที่4
ข้อตกลงของเรา
เสร็จจากการแจกการ์ดที่มีแต่ญาติๆเขาฉันก็ต้องโทรหาแม่เพราะการ์ดถูกส่งให้แม่ไปแจกญาติๆที่จันทร์บุรี ฉันอยากรู้จำนวนญาติๆและแขกที่จะมา ตอนแรกพ่อฉันจะให้แต่งที่รีสอร์ตแต่เหมือนว่าจะตัดจบมาจัดที่กรุงเทพฯพ่อฉันจัดการเหมารถตู้ที่จะมาหลายสิบคัน
"คุณหิวไหมนี่บ่ายสองแล้วนะ"
เขามองนาฬิกาที่ข้อมือแต่ไม่พูดไม่ตอบไม่สนใจฉันเลยสักนิดแต่ขับรถมุ่งหน้าไปยังร้านต้มเลือดหมูร้านหนึ่ง ดูท่าจะเป็นร้านประจำของเขาแค่รถจอดคุณลุงคุณป้าก็ยิ้มหน้าบาน คุณลุงรีบจัดโต๊ะรอก่อนจะเดินมาต้องรับ แต่เอ๊ะ! ฉันเห็นคุณหมอหยิบซองเปล่าที่ยังไม่ได้เขียนชื่อมาเขียนชื่อหน้าซองด้วยตนเอง
'คุณลุงสมนึก คุณป้าสมใจ'
"ญาติคุณเหรอคะ" เขามองหน้าฉันด้วยหางตาฉันจึงยิ้มหวานทำตาปริบๆส่งไป
"ญาติพ่องเธอสิ"
"คุณปูวววววว"
ฉันทำเสียงอ่อนเสียงหวานวิ่งตามเขาลงไป คุณลุงคุณป้ารีบจัดการยกต้มเลือดหมูมาเสิร์ฟตามด้วยข้าวสวยร้อนๆสองถ้วย
"ดีใจจังเลยที่คุณหมอมาแถมยังพาแฟนมาด้วย"
"ผมเอาการ์ดมาให้ครับถ้าไปได้ก็ไปนะครับ"
"ตายจริงมาพร้อมข่าวดีแบบนี้ป้าต้องไปอยู่แล้วค่ะ"
ฉันมองภาพตรงหน้าอึ้งๆจนคุณว่าที่สามีตรวจอาการคุณลุง คุณลุงคือคนไข้ของคุณว่าที่สามีฉันที่ได้รับการผ่าตัดฉับๆไปได้สองเดือน
หลังจากทานอาหารเสร็จคุณว่าที่สามีก็หยิบเงินในกระเป๋าส่งให้แต่คุณลุงคุณป้าโบกมือรัวๆไม่ยอมรับเงินคุณหมอจึงต้องยัดเงินใส่กระเป๋าคุณลุงเอง น่ารักกกมากค่ะ
"ไม่ต้องทอนครับ ผมขอตัวก่อนดีกว่าไว้มีเวลาผมจะมาใหม่"
"ค่ะคุณหมอป้ายินดีต้อนรับนะคะ"
"ใช่ครับคุณหมอ ถ้าไม่ได้คุณหมอป่านนี้ผมคงเป็นผู้ป่วยติดเตียงไปแล้ว นังหนูโชคดีมากเลยนะคุณหมอเป็นคนดีมาก"
"ค่ะ หนูกลับก่อนนะคะสวัสดีค่ะ"
ขึ้นรถได้ฉันก็หันไปมองหน้าคุณว่าที่สามีเขาถอนหายใจเพราะความเหนื่อย วันนี้ขับรถทั้งวันไหนจะต้องพบปะผู้คนอีก
"เดี๋ยวลิลินนวดให้ค่ะ" ฉันยื่นมือไปบีบขาของคุณหมอเบาๆไล่ขึ้นมาเรื่อยจนเขามองหน้าฉันอย่างเหนื่อยหน่าย
"ดูเธอจะถนัดเรื่องแบบนี้นะ"
"ก็คนมันแซ่บอะค่ะคุณหมอ"
"เธออย่าคิดว่าการแต่งงานจะจบทุกอย่างนะ"
"ทำไมคะ"
"ไหนๆก็ออกมาข้างนอกแล้วเรามาทำข้อตกลงกันดีกว่า หลังจากแต่งงานฉันจะแยกไปอยู่คอนโดส่วนเธออยู่ที่บ้าน ฉันจะกลับบ้านวันศุกร์ เสาร์ อาทิตย์"
"ผัวเมียกันต้องแยกกันอยู่แบบนี้จะดีเหรอคะ"
"ฉันต้องทำงานและต้องใช้สมาธิในการอ่านหนังสือ เธอมันวุ่นวายเกินไป-_-"
"จริงด้วยค่ะฉันชอบวุ่นวายเรื่องบนเตียง ถ้างั้นก็ตามนี้"
"และที่สำคัญเราจะหย่ากันหลังคุณย่าฉันเสีย"
"อะไรนะ! ทำไมคุณพูดแบบนี้คะคุณแช่งคุณหญิงทำไม!!"
"ฉันไม่ได้แช่งแต่ฉันรู้ว่าโรคนี้มันทำได้แค่ประคองอาการ พ่อฉันบอกว่าคุณย่าเป็นระยะที่สามแต่แปลก..."
"อะไรคะ"
"ฉันเจอผู้ป่วยโรคมะเร็งมาเยอะนะ ช่างเถอะเอาเป็นว่าตกลงตามนี้เธอก็ทำหน้าที่ภรรยาต่อหน้าคุณย่าฉันให้ดี" พูดจบก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นพาพิ้มพ์แชตคุยกับใครสักคน
"ค่ะ แล้วหน้าที่ภรรยาล่ะฉันต้องทำไหมคะ"
สายฟ้าชะงักขึ้นมาทันที ก็จริงอย่างปากเธอว่า หน้าที่เมียล่ะ
"เรื่องนั้นอย่าพึ่งคิด กลับกันเถอะวันนี้ฉันปวดหัวกับเธอมาทั้งวันแล้ว"
ฉันเบะปากใส่เขาไปหนึ่งทีก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาลงรูปการ์ดงานแต่งให้เพื่อนไปในเฟซบุ๊กได้เห็น นามสกุลปิติภัทรไพศาล ไม่ใช่นามสกุลธรรมดาๆนะจ๊ะใครที่ได้เห็นโพสต์อวดผัวของฉันต่างเข้ามาแสดงความยินดีปรีดากับฉัน
กลับมาถึงบ้านคุณหมอสายฟ้าก็ขอตัวขึ้นไปพักส่วนฉันถูกคุณแม่ของเขาเรียกมาดูธีมงานแต่ง คุณหญิงก็นั่งอยู่ด้วยท่านดูมีความสุขมากที่จะได้เห็นหลานชายเป็นฝั่งเป็นฝา
"นี่ลิลินวันนี้ได้อยู่กับพี่ชายฉันสองต่อสองเป็นไงบ้างอะ โรแมนติกไหม" ดาวเหนือขยับมากระซิบถามแต่ก็ถูกคุณแม่ตีแขนไปหนึ่งที
เพียะ!!
"ถามอะไรของลูก"
"ก็หนูอยากรู้นี่ น้ำแข็งจะละลายไหม พี่สายฟ้าเย็นชาจะตายไป พอกับพี่เดือนอะ"
"เราพูดมากเองหรือเปล่าดาวเหนือ พูดจริงๆพูดไม่หยุด"
"แม่อะมาว่าหนูพูดมากได้ไง ชิ! สรุปยังไงลิลินพี่ชายฉันว่าไงบ้างเขาเขินเธอไหม"
"ก็พูดแค่... ญาติพ่องเธอสิ แค่นั้นแหละ"
ผู้ใหญ่ที่นั่งอยู่พากันยกมือทาบอก สายฟ้านอกจากเย็นชายังปากร้ายอีกต่างหาก
ด้านสายฟ้าเขาหยิบการ์ดงานแต่งขึ้นมาดูก่อนจะโยนมันลงถังขยะข้างโต๊ะทำงาน งานแต่งที่เขาไม่ได้ยินดีเลยสักนิดเขารู้ว่าคุณย่าของเขาไม่ได้เป็นมะเร็งเขาเป็นหมอโทรเช็กแป๊บเดียวก็รู้ผลแล้วแต่ที่เขาต้องแต่งเพราะเขาไม่อยากให้น้องสาวไปเกี่ยวดองกับบ้านคุณธาวิน บ้านนั้นไม่ใช่แค่ยุ่งเกี่ยวกับการเมืองยังมีส่วนเกี่ยวข้องกับมาเฟียอีกต่างหาก
แค่ล้มตัวลงนอนภาพวันวานก็ฉายวนจนเขาต้องสะบัดหน้าทิ้ง คืนอันเร่าร้อนของเขากับลิลินยังคงตราตรึงอยู่ในความทรงจำ เขาเช็กประวัติของเธอแล้วถึงได้จำได้ว่าเขาเคยเห็นเธอมาก่อนเมื่อ10ปีที่แล้ว
"ยัยเด็กตัวดำปากหมาโตขึ้นมาสวยใช้ได้เลยนะ"
---------------------------
สาบานว่านี่คือคำชมของคุณหมอ เหลือเชื่อจริงๆเลย
- Writer
