เช้าวันรุ่งขึ้นจินเยว่ได้เดินทางมาที่สถานีไฟด้วยกระเป๋าสานเพียงใบเดียว จินเยว่แต่งตัวด้วยชุดกางเกงสีดำและเสื้อเชิ้ตสีดำคลุมทับด้วยเสื้อโค้ทตัวยาว พร้อมกับสวมรองเท้าหนังหุ้มข้อเท้าที่เหมาะสำหรับการเดินทางไกล
เหมยกุ้ยที่มาส่งกู้เฟยหลงผู้เป็นสามีขึ้นรถไฟ จ้องมองการแต่งตัวของจินเยว่ด้วยความชื่นชม น้องสาวคนนี้จะใส่เสื้อผ้าแบบไหนก็ดูดีไปหมด เหมยกุ้ยรู้สึกเสมอว่าการแต่งตัวของจินเยว่มันดูแปลกและแตกต่างจากหญิงสาวที่อยู่ในเมืองหลวงแห่งนี้ แต่เหมยกุ้ยบอกไม่ได้ว่าความแตกต่างนั้นมันอยู่ตรงไหน
“จินเยว่ทางนี้”
จินเยว่เดินผ่านผู้คนที่มายืนรอขึ้นรถไฟที่สถานีรถไฟ เพื่อเข้าไปหาเหมยกุ้ยตามเสียงเรียกของอีกฝ่าย
“สวัสดีพี่เขย พี่สาวเหมย พวกคุณมาถึงนานหรือยังค่ะ”
“ไม่พวกเราก็เพิ่งมาถึงเหมือนกัน”
แต่ก่อนที่เหมยกุ้ยและจินเยว่จะได้ทักทายพูดคุยกัน ก็ได้มีเสียงของผู้ชายเข้ามาทักทายกู้เฟยหรง
“คุณกู้ คุณนายกู้ ยิ
