Chapter8
1057 Words
“เรื่องงานแต่งฉันอยากให้เป็นไปอย่างเรียบง่าย เพราะเบื่ออะไรที่มันเป็นพิธีการเต็มที”
“อ้อ! ถ้าคุณแค่ลากมือดิฉันเข้าห้องได้เลยคุณก็คงทำอย่างนั้นสินะคะ?”
ราเมศวร์เงียบราวอึดใจ ก่อนพูดรอดไรฟัน
“ฉันจะไม่เตือนเป็นครั้งที่สองนะ”
ปูริดาเมินหน้าไปมองออกนอกหน้าต่างติดฟิล์มเกือบเป็นสะบัด ถึงอย่างนั้นเสียงมีกังวานทุ้มก็ยังตามมา
“เธอจะเหวี่ยงวีนพี่สาวยังไงฉันไม่ว่า แต่อย่ามาริออกอารมณ์กับฉันด้วยการเถียงคำไม่ตกฟาก”
“เผด็จการ!”
เสียงรถเบรกเอี๊ยด ทั้งที่วิ่งมาดีๆจนรถคันหลังที่วิ่งตามมาพากันเหยียบเบรกตัวโก่ง
ฃแน่ล่ะ คงมีเสียงสบถก่นด่าจากคนขับคันหลังๆเป็นแถว เพียงแต่ไม่ได้ยินเท่านั้น
ปูริดามองหน้าคมสันนั้นอย่างตกใจ ไม่ทันคิดว่าอีกฝ่ายจะเหยียบเบรกกะทันหันโดยไม่สนใจรถคันอื่นที่ขับตามหลังมา อาจเป็นสาเหตุให้เกิดอุบัติเหตุขึ้นได้ง่ายๆ
“บ้าจริง! คุณทำบ้าอะไรน่ะ ประเดี๋ยวรถก็ได้ชนกันวินาศสันตะโรพอดี”
“ต่อให้เครื่องบินดิ่งมาชนรถหรือรถเหาะขึ้นไปชนไอพ่นฉันก็ไม่สน แต่ฉันจะไม่ใจเย็นให้เธอมาตีฝีปากเป็นเด็กๆ”
ปูริดาต้องหุบปากเมื่อเขาเอาจริง
“อยากรู้มั้ยทำไมฉันถึงเลือกเธอเป็นเจ้าสาวของฉัน”
จู่ๆเขาก็ตั้งคำถามที่หล่อนเคยข้องใจ หลังจากเคลื่อนรถตามหลังรถคันหน้าราวไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เมื่อหล่อนไม่ตอบ แต่มองตาเขาด้วยแววตาเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม เขาจึงกล่าวต่อ
“ฉันเลือกเธอเพราะคิดว่าเธอจะไม่ก่อปัญหาให้ฉัน ซึ่งฉันเพิ่งรู้ว่าตัวเองคิดผิด”
“จะเปลี่ยนใจก็ยังทันนะคะ อย่างคุณคงหาคนแต่งงานด้วยไม่ยาก ขนาดว่าคุณไม่คิดแต่งด้วยแค่อยากมีความสัมพันธ์ชั่วครั้งคราวยังได้ยินว่ามีมาเข้าแถวให้เลือกเป็นร้อยไม่ใช่หรือคะ”
ราเมศวร์เม้มปากเข้าหากันอยู่ครู่หนึ่ง สีหน้าท่าทางของเขาบอกว่าเขากำลังพยายามระงับอารมณ์ ก่อนจะไหวไหล่นิดหนึ่งเมื่อตอบกลับ
“เรื่องจะหาใครแทนใครนี่ ไม่เป็นปัญหาสำหรับฉันจริงๆนั่นแหละ แต่คุณพ่อของเธอมีปัญหาแน่ถ้าหากฉันยกเลิกการแต่งงานแล้วบังคับให้ใช้หนี้ก้อนโตแทน”
ปูริดาพูดไม่ออก ได้แต่นั่งคอแข็ง และไม่ได้เอ่ยปากใดๆ อีกเลยกระทั่งถึงร้านเสื้อ
เจ้าของร้านออกมาต้อนรับเองด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“วันนี้คุณราเมศวร์ต้องการชุดแบบไหนคะ ชุดสั้น ชุดยาว ชุดกลางวันหรือว่าสำหรับใส่ออกงานกลางคืน”
ปูริดาสะดุดหู เพราะฟังว่าชายหนุ่มเคยใช้บริการร้านนี้มาก่อน
ก็คงจะพาบรรดาสาวๆที่เขาคบหานั่นแหละมาใช้บริการ ก็นี่มันร้านเสื้อผู้หญิง!
ราเมศวร์ไม่ยิ้ม สีหน้าเขาเฉยๆ แม้จะนึกฉุนอยู่บ้างว่าเจ้าของร้านถามไม่คิด ใครได้ยินก็ต้องสะดุดหู
“ชุดแต่งงานครับ” เขาตอบเสียงเรียบ
เจ้าของร้านอ้าปากหวอ ตาเบิกกว้างขึ้นเกือบเท่าตัว ก่อนทำเสียงสูงด้วยความประหลาดใจ หรืออาจไม่แน่ใจในประสิทธิภาพหูของตัวเองว่าที่ได้ยินนั้นจะใช่
“ชุดแต่งงาน?”
“ครับ สำหรับเจ้าสาวของผมคนนี้”
ปูริดาถูกดึงตัวเข้าไปโอบ หล่อนขยับขลุกขลักเพื่อจะออกมาพ้นๆวงแขนล่ำสันภายใต้แขนเสื้อนอกที่โอบรอบไหล่ แต่ผลที่ได้รับคือมือแข็งๆ ทรงพลังกุมลงหัวไหล่บีบแน่นขึ้น ทำให้หล่อนจำต้องนิ่ง
“คุณราเมศวร์จะ... จะแต่งงานหรือคะ?”
ดูเหมือนเจ้าของร้านวัยสี่สิบต้นจะยังไม่อยากเชื่ออยู่นั่นเอง
“ครับ เผอิญโชคดี เจอคนถูกใจเป็นพิเศษ คนนี้แหละครับ”
“เอ่อ...ดีใจด้วยค่ะ ข่าวดีจริงๆ”
“ขอบคุณครับ”
กว่าจะออกจากร้านเสื้อได้ก็เสียเวลาไปเกือบครึ่งชั่วโมง
“เรื่องชุดแต่งงานเรียบร้อยแล้ว ทีนี้ก็เรื่องแหวน”
เขาหันมาบอกเสียงเรียบ หลังจากพ้นร้านเสื้อออกมาแล้ว
“แหวน?”
“ใช่ แหวน แหวนหมั้น แหวนแต่งงาน” เขาตอบรับ “ความจริงฉันมีเครื่องเพชรเก่าของคุณแม่ แต่หนูดาอาจไม่ชอบเพราะเป็นแบบเก่าค่อนข้างเทอะทะ ก็เลยจะพาไปเลือกเองจากร้าน”
“จำเป็นหรือคะ” ถามเสียงไม่แน่ใจ
ราเมศวร์หันมามองแวบหนึ่ง เขานำรถออกจากช่องจอดหน้าห้องเสื้อสู่ช่องทางวิ่งบนถนนเรียบร้อยแล้วจึงตอบ เสียงฟังว่าหงุดหงิด
“จำเป็น เจ้าสาวของฉันจะเนื้อตัวโล่งไม่มีกระทั่งแหวนหมั้น แหวนแต่งงานได้ยังไง”
ปูริดาเกือบจะโพล่งออกไป ว่าคนอย่างเขาแคร์ด้วยหรือใครจะคิดหรือพูดยังไง แต่เห็นหน้าติดจะเข้มเครียดนั้นแล้วก็ได้แต่คิดอยู่ในใจ
ราเมศวร์ไม่ได้พูดอะไรอีก ปูริดาก็ไม่พูดเหมือนกัน แต่การนั่งอยู่ด้วยกันในขอบเขตจำกัด ก็ทำให้หล่อนอดไม่ได้ที่จะลอบมองเขา
เสี้ยวหน้าด้านข้างของเขาออกจะเคร่งขรึม มองว่าดุเลยทีเดียว
เขามีสันจมูกโด่ง มีลูกคางบึกบึนบ่งพลัง
ริมฝีปากได้รูปงาม หล่อนไม่อยากมองนานเพราะทำให้เกิดความคิดแปลกๆ เป็นต้นว่า จะเป็นยังไงถ้าปากงามได้รูปดูเต็มตึงของเขาบดเคล้าเข้ากับเรียวปากนุ่มของหล่อน ก็เลยมองไปที่มือจับพวงมาลัย
มือเรียว แข็งแรง ไม่ได้กำแน่น แค่วางอยู่บนพวงมาลัยรถเฉยๆ ดูว่าแทบจะไม่ได้ลงน้ำหนัก แต่ก็ด้วยความมั่นใจ ทำให้ได้คิดว่าเขาเป็นคนประเภทที่ดูเหมือนจะควบคุมสถานการณ์ได้ทุกอย่าง
หลังมือของเขามีเส้นขนสีดำละเอียดขึ้นอยู่ประปราย บริเวณข้อมือมองเห็นนาฬิกาเรือนทองก็เช่นกัน แล้วหล่อนเผลอคิดเตลิดไปอีก ถ้ามือที่ดูแข็งแรงทรงพลังของเขาลูบไล้เนื้อตัวหล่อนอย่างถือสิทธิ์หลังแต่งงานกันแล้ว หล่อนคงจะ...
ปูริดาสะดุ้งเมื่อเสียงมีกังวานห้าวทุ้มพูดขึ้น ตามด้วยเสียงถอนใจ
- Writer
