Chapter4
1063 Words
“หนูดา”
“คะ พ่อ?”
“หนูอยู่ที่นี่มีความสุขดีมั้ยลูก”
“ไม่มีอะไรจะต้อง...ทุกข์ใจนี่คะ”
“แล้วถ้าพ่อจะขอให้หนูช่วยพ่อสักเรื่อง” ดำรงเริ่มเกริ่น
“ถ้าช่วยได้ดายินดีค่ะ”
“พ่ออยากให้หนูแต่งงานกับคุณราเมศวร์ เจ้าหนี้ของพ่อ”
ปูริดาไม่ได้อุทาน หรือแสดงความแปลกประหลาดใจออกมาแม้แต่น้อย นับว่าหล่อนเป็นคนเก็บความรู้สึกได้เก่งคนหนึ่ง
“เขาอยากจะแต่งงานกับหนูหรือคะ” ถามเสียงเรียบ
“อยาก เขาพูดเองว่า เอ่อ...ต้องการแต่งงานกับลูกสาวคนเล็กของพ่อไม่ใช่ยายตา”
สมองของปูริดาทำงานปราดๆ แล้วภาพผู้ชายร่างสูงเพรียวแต่เต็มไปด้วยพลังแกร่งทุกอณูในมัดกล้ามแต่ละส่วนก็ผุดขึ้นในความทรงจำอันยาวนาน พยายามจะนึกหน้าเขาแต่ก็ออกเลือนๆ จำได้ว่าเป็นผู้ชายหน้าตาหล่อคมสันโดยรวม
แปลกว่าเขาต้องการเลือกหล่อนไปเป็นเจ้าสาว แทนที่จะเป็นพี่สาวคนสวยเจนสังคมของหล่อน ลัลลิตา... เพราะเรื่องนี้เองหรือทำให้พี่สาวจอมร้ายกาจของหล่อนเกิดคลั่งขึ้นมา ถึงกับด่าทอพาดพิงไปถึงมารดาของหล่อนเมื่อสักครู่
บ้า! หล่อนเองก็ใช่จะอยากแต่งงาน ไม่ว่ากับใครทั้งนั้นในเวลานี้ รวมถึงนาย เอ่อ...คุณราเมศวร์อะไรคนนั้นด้วย
“ยายตาชอบพอคุณราเมศวร์ พอรู้ว่าคนที่จะได้แต่งงานกับเขาเป็นดาก็เลยโกรธ”
ดำรงพูดคล้ายจะบอกเหตุที่มาของการหาเรื่องน้องสาวล่าสุดของบุตรสาวคนโต
“ในเมื่อพี่ตาชอบพอเขาอยู่ ก็ทำไมไม่ให้พี่ตาแต่งล่ะคะ”
“คุณราเมศวร์ไม่ต้องการอย่างนั้นน่ะสิ ไม่งั้นพ่อจะให้หนูช่วยหรือ”
ปูริดานิ่ง หล่อนคิดหาเหตุผล จำได้ว่าเคยเจอะเจอหน้าคุณราเมศวร์อะไรคนนี้แค่หนเดียวเท่านั้น นานมาแล้วด้วย เขาบ้าไปอีกคนหรือไง ถึงได้คิดแต่งงานกับผู้หญิงที่เคยพบหน้ากันแค่หนเดียวแบบนี้
ลัลลิตาเสียอีกเคยออกงานกับบิดาบ่อยๆ เป็นที่รู้จักโดยทั่วในแวดวงสังคมคนมีเงิน เคยทั้งเป็นนางแบบสมัครเล่น ไม่นับรับเดินแบบตามงานแฟชั่นโชว์การกุศลไม่ได้ขาด หากเขาจะติดเนื้อพึงใจลัลลิตา หล่อนจะไม่ประหลาดใจแม้แต่น้อย เพราะลัลลิตาขึ้นชื่ออยู่แล้วในเรื่องการเป็นคนสวยรวยเสน่ห์ มีหนุ่มๆเข้ามาหมายปองไม่ได้ขาด
“ว่าไงลูก คิดว่าช่วยพ่อได้มั้ย”
ดำรงต้องการคำตอบ เพราะเขาออกจะร้อนใจในเรื่องนี้
“พ่อรู้มั้ยคะ ว่าที่แม่ส่งให้หนูมาอยู่กับพ่อที่นี่เพราะอะไร”
แทนคำตอบที่บิดาประสงค์จะได้ยิน ปูริดากลับตั้งคำถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“อะไรลูก”
“แม่อยากให้หนูช่วยดูแลพ่อแทนแม่ค่ะ”
“โถ ปัทมา”
ดำรงได้แต่ครึมครางชื่อสตรีอันเป็นที่รักแต่ครั้งอดีตจรดปัจจุบัน ในลำคอตีบตันด้วยความรู้สึกเต็มตื้น เขารู้มานานนักหนาว่าความรักที่ผู้หญิงคนแรกที่เขารักมีต่อเขานั้น เป็นความรักที่อยู่เหนืออารมณ์ปรารถนาธรรมดา เป็นความรักที่ไม่ได้ต้องการอะไรตอบกลับ ถือเป็นความรู้สึกลึกซึ้งน่าสรรเสริญนัก
จะว่าไปจิตใจปัทมาก็ประเสริฐกว่าอีกหลายคนที่วางท่าเป็นผู้ดีโดยชาติกำเนิดชนิดเทียบกันไม่ติด
“แม่บอกสอนหนูดาเสมอ อะไรตอบแทนพระคุณพ่อได้ให้ทำ” ปูริดากล่าวต่อ “เพราะฉะนั้น... อะไรก็ตามที่เป็นความประสงค์ของพ่อหนูดายินดีทำตามด้วยความเต็มใจค่ะ”
ดำรงลุกไปนั่งลงข้างบุตรสาวคนเล็ก ดึงร่างบางอ้อนแอ้นเข้ามาสวมกอด พึมพำเสียงสั่นพร่า
“พ่อขอบใจลูก ขอบใจ ที่หนูยอมสละตัวเองเพื่อครอบครัวเพียงนี้ พ่อต้องขอโทษหนูที่การตัดสินใจผิดในเรื่องธุรกิจของพ่อทำให้หนูต้องมาพลอยเดือดร้อนไปด้วยแบบนี้ แต่พ่อก็มองไม่เห็นทางอื่นเลยจริงๆ ว่าจะทำยังไงถึงจะรักษาบ้านนี้กับบริษัทที่เหลืออยู่ไว้ได้ นอกจาก...ยอมรับความช่วยเหลือจากคุณราเมศวร์ที่มาพร้อมกับเงื่อนไข ขอหนูเป็นเจ้าสาวเป็นสิ่งตอบแทน”
ปูริดาไม่ถามรายละเอียด ไม่ซักไซ้ บิดาของเธอพลาดตรงไหน ถึงกับทำให้ฐานะง่อนแง่น แม้บ้านที่อยู่มานาน ปลูกสร้างมาแต่สมัยปู่ย่าตายายก็จะไม่เหลือถ้าผู้ชายคนนั้นไม่ยื่นมือเข้ามาช่วย
หล่อนบอกจะช่วยเมื่อบิดาออกปาก ก็จะช่วย แม้ยังข้องใจเกี่ยวกับผู้ชายคนนั้น ว่าเขาคิดอะไรของเขาถึงอยากได้หล่อนไปเป็นเจ้าสาว ในเมื่อข่าวคราวของเขาเท่าที่หล่อนได้พอจะรู้อยู่บ้างนั้น มีผู้หญิงสาวสวยฐานะร่ำรวยการศึกษาดีมาจากตระกูลดังมากมายปรารถนาเป็นเจ้าสาวของเขา ถึงกับแย่งชิงกันเพียงเพื่อให้ได้ใกล้ชิดเขาก็มี
ตัวอย่างเห็นๆ ก็ลัลลิตา พี่สาวคนละแม่พ่อเดียวกันของหล่อนนี้ไงล่ะคนหนึ่ง
ปูริดาเลิกนึกถึงคนที่กำลังทำให้หล่อนตกที่นั่งคิดหนัก เพราะรู้ดี ไม่ว่าสงสัยอะไรสักแค่ไหน ไม่มีใครให้คำตอบได้ อยากรู้อะไรต้องถามกับเจ้าตัวต้นเรื่อง...แต่ไม่ก่อนที่หล่อนจะรู้สึกกลัวอนาคตขึ้นมาวูบหนึ่ง
หล่อนไม่มีญาณเล็งรู้ ว่าคนที่ทำให้หล่อนนึกหวั่นอนาคต รวมทั้งเกิดคำถามมากมาย กำลังคิดถึงหล่อนเช่นกัน คิดถึงอย่างที่ไม่เคยคิดถึงผู้หญิงที่ไหนมาก่อนเสียด้วย
ยิ่งในยามค่ำคืนด้วยแล้ว ความคิดถึงของชายหนุ่มยิ่งเตลิดไปกับจินตนาการของตัวเอง กระทั่งต้องทำในสิ่งที่เลิกทำไปตั้งแต่พ้นช่วงวัยรุ่น
หลังจากได้สบตาคู่งามราวกับตานางกวางสาวที่ยังอ่อนต่อโลก ราเมศวร์ก็หมดอยากในผู้หญิงทุกคน แม้กระทั่งคู่ขาคนสวยช่ำชองเชิงกามอย่างม่ายสาวพราวเสน่ห์ พิรุณกานต์ ที่เคยปลุกอารมณ์ปรารถนาของเขาให้ลุกโชนได้ตลอด ครั้งสุดท้ายที่เจอกันก็ยังทำได้ไม่สำเร็จ และนั่นมันก็เกือบปีมาแล้วนะ
- Writer
