ตอนที่ 1 ความบังเอิญ
702 Words
หวัดดีทุกคนฉันชื่อนินิวนะคะฉันเป็นเด็กกรุงเทพที่ต้องไปย้ายไปอยู่ต่างจังหวัดแล้วก็กลับมาเรียนกรุงเทพเป็นไงละประวัติของฉันงงๆ มะฉันพูดเองก็ยังงงๆเลยเอาเป็นว่าตอนนี้ฉันกลับมาเรียนที่กรุงเทพแล้วหลังจากที่บ้านฉันย้ายรากฐานไปอยู่ที่ภูเก็ต ตอนนี้ฉันกำลังจะเข้ามหาลัยปี1เลยขอป๋ากับม๊ามาเรียนมหาลัยในกรุงเทพฉันจึงต้องมาอยู่คอนโดคนเดียว
"ค่ะป๊า นิวถึงคอนโดแล้วค่ะฝากบอกม๊าด้วยนะคะว่าไม่ต้องเป็นห่วง ค้าาานิวรักป๊านะคะ บ๊ายบายค่ะ"
ฉันเสียบคีย์การ์ดเข้าห้องที่ป๊าซื้อให้เพื่อที่จะใช้เป็นที่อยู่ตอนเรียนที่นี่
LINE แก๊งค์นางฟ้า
นินิว : ฉันถึงกรุงเทพแล้วนะย่ะ
เคท : แล้วคืนนี้ว่าไงกันว่ะจัดไม่จัด
ชมพู : ฉันกลัวไปเข้าเชียร์ไม่ทันอะพวกแก
ชลลี่ : ต้องจัดนะเว้ยก่อนเปิดเทอมไม่งั้นกว่าจะว่างคงอีกนานๆ ๆ ๆ
เคท : เอาไงเอากันเว้ย
ชลลี่ : นางพิลินทำไมไม่ออกมาความเห็นเนี่ย
พิลิน : พวกแกเอาไงฉันเอาด้วย
ชลลี่ : ถ้างั้นก็เจอกันที่เดิม 2 ทุ่ม OK นะ
นี่แหละค่ะแก๊งนางฟ้าเราเรียนมัธยมมาด้วยกันแต่ฉันออกก่อนเพราะต้องย้ายไปเรียนที่ภูเก็ตกับครอบครัวตอนฉันกำลังจะขึ้นม.6แต่ในหนึ่งปีที่ฉันไม่ได้อยู่กรุงเทพฉันก็มักจะแวะเวียนมาหาเพื่อนๆ เสมอๆ เพราะสมัยนี้บินจากภูเก็ตมากรุงเทพใช้เวลาแค่ชั่วโมงเดียวเองดังนั้นความสนิทสนมของเราจึงเหมือนเดิมและตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปแก๊งค์นางฟ้าของฉันก็จะกลับมาอยู่กันแบบครบๆ ดังเดิมเพราะเราทั้ง5คนเลือกที่จะเรียนมหาลัยเดียวกันคณะเดียวกันแล้วก็สาขาเดียวกันแค่คิดก็สนุกละ
@Boston Pub
วันนี้เราทั้ง5คนนัดกันมาฉลองที่ผับประจำเพราะพวกเราอายุยังไม่ถึงไงก็มีแต่ผับนี้เนี่ยแหละที่ยัดเงินแล้วก็เข้าได้พวกเราจึงมาผับนี้กันประจำตอนนี้ฉันกำลังหาที่จอดรถอยู่ ผับดังก็เงี้ยคนก็ต้องเยอะเป็นธรรมดาฉันละเบื่อจริงแต่พอหาที่จอดรถได้ฉันก็รีบเดินกึ่งวิ่งเข้าไปข้างในเพราะนี่มันก็เลยเวลานัดมามากแล้วฉันรีบมากจนชนเช้ากับผู้ชายคนนึงเข้า
ปึกตุบ!!! เกือบล้มแต่ยังดีที่ผู้ชายคนที่เดินชนเขารับไว้ทัน
"นี่เธอเดินยังไงของเธอเนี่ย"ผู้ชายคนที่ฉันเดินชนพูดขึ้น แต่อย่าเรียกว่าพูดเลย เขาตะคอกใส่ฉันมากกว่า
"ขอโทษค่ะๆ "ฉันรีบขอโทษเพราะรู้ว่าตัวเองผิดที่เอาแต่ก้มหน้าเก็บกุญแจรถใส่กระเป๋า
"ยัยเบอะ!! เอ้ยย"อยู่ๆนายนั่น ก็มาตวาดใส่ฉันอีกรอบ จนคนที่เดินผ่านไปผ่านมาหันมามอง
"นี่นายก็ฉันบอกแล้วไงว่าขอโทษๆ อะนายจะเอาอะไรกับฉันอีก"ฉันเริ่มโมโหบ้างแล้ว
"ทำไมฉันดวงซวยยังงี้เนี่ย"นายนั่นตะวาทใส่ฉันอีกรอบก่อนจะเดินเข้าผับไป
"อะไรของเขาว่ะเนี่ย"ฉันมองตามไปแบบงงๆ คนสมัยนี้แปลกๆขึ้นทุกวัน
วันนี้ฉันย้ายมาอยู่กรุงเทพวันแรก ก็มีแต่เรื่องซวยๆห้องที่ป๊าสั่งบิ้วอินไว้ให้มีปัญหาออกมาเที่ยวก็ยังเจอคนนิสัยแย่ๆแถมการ์ดที่ผับก็ยังไม่ให้ฉันเข้าอีก ต่อรองตั้งนานกว่าจะเข้ามาได้ รอให้อายุถึงก่อนเถอะแม่จะมาทุกวันเลยที่นี่คนก็เยอะชิปกว่าจะเบียดคนเดินเข้ามาได้เกือบตายแล้วเพื่อนฉันอยู่ไหนกันหมด เอ๊ะเจอแล้วอยู่นู่นไงฉันเลยเดินเข้าไปสมทบกับเพื่อนๆ
- Writer
