ตอนที่ 2 เจอกันอีกแล้ว
884 Words
"ทำไมหน้าเป็นงั้นละแก"ชลลี่ถามในขณะที่ฉันเดินมาถึงโต๊ะก็ยกแล้วของใครก็ไม่รู้ขึ้นดื่นจนหมดแก้ว
"เจอไอ้บ้าที่ไหนก็ไม่รู้ที่หน้าผับอะแก...แต่ชั่งมันเหอะ"ฉันบอกปัดๆไปไม่อยากทำให้เพื่อนหมดสนุกไปด้วย
เอ้า!!!ชนนน!!!
ฉันอยู่ชนกับเพื่อนๆจนเกือบตี1เราทุกคนก็แยกย้ายเพราะพรุ่งนี้เปิดเทอมวันแรกฉันจะตื่นทันไหมเนี่ย ฉันเดินกลับมาที่รถของตัวเองเอาของที่จำเป็นก่อนจะเดินออกไปโบกแท๊กซี่กลับคอนโด ฉันมีสโลแกนที่ว่าเมาไม่ขับค่ะ
@ Condo Ninew
ฉันมาถึงคอนโดก็ตีหนึ่งครึ่งพอดีเป๊ะฉันเดินเข้าไปในคอนโดแต่ลิฟมันกำลังจะปิดพอดีฉันเลยรีบวิ่งไปหวังว่ามันจะทัน
"ไปด้วยค่ะ"ฉันเอามือดันประตูลิฟ
"ยัยเบอะ/นาย"ฉันกับนายนั่นพูดออกมาพร้อมกันแต่ฉันไม่สนใจหรอกเดินเข้ามาในลิฟเลยก็ฉันไม่ชอบขึ้นลิฟคนเดียวนิแล้วยิ่งตอนนี้มันดึกแล้วด้วย
"โน่รู้จักผู้หญิงคนนี้ด้วยหรอคะ"ผู้หญิงชุดแดงถามนายนั่น
"ไม่รู้แล้วก็ไม่อยากรู้ด้วยคนอะไรซุ่มซ่ามชะมัด"
ติ๊งงงง~~~ชั้น40
ฉันเดินออกมาจากลิฟโดยที่มีนายนั่นแล้วก็ผู้หญิงคนนั้นเดินตามออกมาด้วยแล้วที่แย่ไปกว่านั้นคือนายนั่นดันมาอยู่ห้องตรงข้ามกับฉัน โอ้ว!!ย้ายห้องทันไหมเนี่ย
@เช้าวันต่อมา
สายๆว่าแล้วไงว่าฉันต้องสายก็เมื่อคืนกลับมาถึงห้องก็กว่าจะทำนู่นทำนี่เสร็จก็ปาเข้าไปตีสองกว่าดีนะที่วันนี้ม๊าโทรมาปลุกไม่งั้นฉันก็คงยังไม่ตื่น แล้วฉันก็มาถึงมหาลัยแบบเส้นยาแดงผ่าแปดมากๆเกือบเข้าเรียนคาบแรกไม่ทัน
"ถ้านักศึกษาไม่มีข้อสงสัยอะไรแล้วเลิกคลาสได้ค่ะ"อาจารย์ผู้สอนเก็บของแล้วเดินออกจากห้องไป
"ไปโรงอาหารกันดีกว่าฉันหิวล่ะ"ชลลี่ลุกขึ้นพูด
"เออ!!ไปยิ่งตอนนี้เที่ยงแล้วด้วยนะผู้ชายต้องเยอะแน่ๆเลย"ชมพูรีบเก็บของ
"พวกแกนี่น่ะ"ฉันทำหน้าเหนื่อยแต่ก็เดินตามพวกมันไป
@โรงอาหาร
"ชะนีแกจะกินอะไรกัน"
"ฉันอยากกินเตี๋ยว"ฉันพูดขึ้น
"ฉันเอาเหมือนนินิว"พิลิน
"ฉันด้วย"เคท
"ฉันกินเหมือนพวกมันก็ได้"ชมพูก็ตามมา
"งั้นเดี๋ยวยัยเคทมากับฉันส่วนพวกที่เหลือไปซื้อน้ำโอเคนะ"ชลลี่จัดแจงเสร็จสับก็เดินไปที่ร้านก๋วยเตี๋ยว
กรี๊ด กรี๊ด กรี๊ด
พิลินกับชมพูเดินไปซื้อน้ำฉันก็เลยต้องนั่งเฝ้าโต๊ะอยู่คนเดียวแต่ก็ต้องตกใจกับเสียงกรี๊ดที่ดังไปทั่วโรงอาหารทำไมณเดชมาหรือไงจะกรี๊ดอะไรกันนักหนา ฉันเลยหันไปตามเสียง โถคิดว่าอะไรก็แค่ผู้ชายเดินเข้ามา4คนแต่เอ๊ะทำไมคนที่2หน้าตาคุ้นๆ เห้ย!!นายคนนั้นนี่หว่าเรียนที่เดียวกับฉันด้วยหรอเนี่ย ซวยชะมัดเลย
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด (เสียงโทรศัพท์)
นินิว : ฮัลโหลม๊า
ม๊า : นิวอยู่ไหนลูกทำไมเสียงดังจังเลย
นินิว : อยู่มหาลัยคะม๊ามีไรหรือปล่าวคะ
ม๊า : ม๊าจะบอกว่าตอนนี้ม๊าอยู่กรุงเทพ
นินิว : อ้าว!!ม๊ามาทำไรคะแล้วป๊ามาด้วยไหม
ม๊า : ป๊าไม่ได้มาม๊ากับนนท์เอาเป็นว่าเดี๋ยวลูกกลับมาแล้วเราค่อยคุยกันดีกว่าเดี๋ยวม๊ารอที่คอนโดนะลูก
แล้วม๊าก็วางสายไปมันต้องมีเรื่องอะไรแน่เลยไม่งั้นม๊าไม่มาถึงกรุงเทพหรอกเพราะพึ่งห่างกันเมื่อวานเองอยากรู้แล้วสิว่าเรื่องอะไรแต่ฉันก็ดันมีเรียนตอนบ่ายซะด้วยเซงเลย
***(Talk : ซีโน่)***
น่าเบื่อ!!จะเดินมากินข้าวแต่ละทีก็วุ่นวายเหลือเกินไม่รู้จะกรี๊ดอะไรนักหนาแสบหูไปหมดผมเดินเข้ามาในโรงอาหารก็มองหาที่นั่งจนสายตาดันหันไปเห็นยัยเบอะที่เดินชนผมที่ผับเรียนที่นี่ด้วยหรอว่ะเนี่ยมันจะบังเอิญเกินไปไหนเนี่ย
"นั่งนี่แล้วกันนะพวกมึง"ไอ้พีทนั่งจองที่ใว้พวกผมกำลังจะเดินไปซื้อข้าแต่พอดีแม่ผมดันโทรมาก่อน
ซีโน่ : คับแม่
แม่ : วันนี้กลับบ้านไหมลูก
ซีโน่ : แม่มีไรหรือปล่าวคับ
แม่ : แม่มีเรื่องสำคัญจะคุยกับโน่วันนี้มากินข้าวเย็นกับแม่ได้ไหมลูก
ซีโน่ : เรื่องอะไรคับ
แม่ : เอาไว้เจอกันเย็นนี้นะลูก บายจ๊ะ
ตู๊ดดดดด!!ให้มันได้อย่างนี้สิครับแม่จริงๆผมก็รู้นะว่าแม่จะต้องนัดคนมาให้ผมดูตัวอีกแน่เลยแต่ละคนที่แม่หามานี่นะไม่เป็นความดันก็เบาหวานคราวนี้จะยังไงอีกหล่ะเดี๋ยวผมก็ปฏิเสธอยู่ดีเพราะผมบอกไว้ก่อนว่าผมรักชีวิตโสดมากกก
- Writer
